Κυβέρνηση χωρίς κοινωνική «ψήφο εμπιστοσύνης»
Ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα σε εκλογές συνεχίζοντας την προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου των παρακολουθήσεων
Εν συντομία
Το «υποκλοπές τέλος» έχει πλέον πάρει διαστάσεις… φωτεινής επιγραφής του τερματικού σταθμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου.
Γιατί ενδιαφέρει
Η χώρα οδεύει σε εκλογές με τις παρακολουθήσεις υπουργών και πολιτικών αντιπάλων να αποτελούν πραγματικότητα.
Στο ξέσπασμα των πρώτων αποκαλύψεων για τις παράνομες παρακολουθήσεις (υπόθεση Κουκάκη) η κυβέρνηση εμφανιζόταν ατάραχη: «Είναι θέμα ιδιωτών». Εκτοτε κρύβεται από το «δεν υπάρχουν στοιχεία» και το «πού το ξέρετε πως υπάρχουν στοιχεία;» στο «όποιος δημοσιεύσει στοιχεία θα φυλακιστεί» και «εμείς είμαστε τα θύματα», καταλήγοντας στο –αγαπημένο της Νέας Δημοκρατίας– «φταίνε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας». Εσχάτως μιλούν για «άλλη μια σκευωρία αλά Novartis» και στο βάθος υπάρχει πάντα το κλασικό μητσοτακικό «εγώ πάντως δεν ξέρω τίποτε».
Οσες γραμμές κι αν αλλάξει όμως το Μέγαρο Μαξίμου απέναντι στις αποκαλύψεις του Documento και άλλων ΜΜΕ, η πυξίδα του Κυριάκου Μητσοτάκη επιβεβαιώνει ένα πράγμα: ο πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές συνεχίζοντας την προσπάθεια συγκάλυψης του διπλού σκανδάλου. Εκβιάζοντας το «κόμμα του» να συνταχτεί πίσω του, απόφαση που του γυρίζει μπούμερανγκ, πλήττοντας όμως μαζί με τον ίδιο τους δημοκρατικούς θεσμούς και τη χώρα.
Παρακάλια, ευχές και… φωνές
Η ατεκμηρίωτη επίκληση πρωθυπουργικών «εκβιασμών» προκάλεσε θυμηδία ακόμη και σε υποστηρικτές του στην Πολιτική Γραμματεία της περασμένης Δευτέρας. Ομως η πιο αποκαλυπτική αποστροφή του ήταν αυτή που απευθύνεται στο
εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας και αναδεικνύει τους μύχιους φόβους του.
«Και εκείνους που ονειρεύονται αδύναμες κυβερνήσεις για να γίνονται οι ίδιοι πιο δυνατοί τους προειδοποιώ: θα είμαστε απέναντί τους. Είμαι εκλεγμένος από τον λαό και σ’ αυτόν τελικά λογοδοτώ» ανέφερε ο Κυρ. Μητσοτάκης σε κεντρικό σημείο της τοποθέτησής του στην Πολιτική Γραμματεία, με το χειροκρότημα να μην αρκεί για να σκεπάσει τις φωνές αμφισβήτησης του προσώπου και των επιλογών του, καθώς προφανώς το μήνυμα Μητσοτάκη προς τους βουλευτές ήταν σαφές: εάν τολμάτε, ρίξτε με!
Η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου σε ερώτημα του documentonews.gr για φωνές παραίτησης από τη «γαλάζια» ηγεσία φαίνεται πως αφορά πρωτίστως τον ίδιο τον πρωθυπουργό. «Αν κάποιος ακούει τέτοιες φωνές, είναι κατηγορίας Ζαν ντ’ Αρκ, μεταφυσικό…» είπε ο Γιάννης Οικονόμου, όμως εάν δεν υπάρχουν τέτοιες φωνές, τι λόγο είχε ο πρωθυπουργός να στείλει αυτό το μήνυμα σε ένα «κατάδικό» του ακροατήριο;
Οπως σχολιάζουν ακόμη και «γαλάζιοι» παράγοντες, ο πρωθυπουργός είναι φοβισμένος και η αιτία κάθε άλλο παρά μεταφυσική είναι. Οπου κι αν χρεώνεται η χρήση του Predator, η αλήθεια είναι ότι το υπουργικό του συμβούλιο, πολιτικοί αντίπαλοι, επιχειρηματικοί κύκλοι και άλλοι βρίσκονται σήμερα καλωδιωμένοι από ένα σύστημα που βρέθηκε στην καρδιά του πρωθυπουργικού γραφείου. Οι παρακολουθήσεις παράγουν προϊόντα που είναι ξεκάθαρο ότι ήδη χρησιμοποιούνται για εκβιασμό. Ετσι θύματα και θύτες κρατούν ο ένας το χέρι του άλλου σε μια ιδιότυπη «ομερτά» που βάζει πάνω από όλα την πολιτική επιβίωση και τη διατήρηση στην εξουσία.
Γαλάζιος ιδρώτας, κίτρινος πυρετός
Η έκκληση «αφήστε με να πάω εγώ σε εκλογές» δηλώνει όμως ακόμη μεγαλύτερη αγωνία. Ως γνωστόν, η παράδοση θέλει τη Νέα Δημοκρατία να αλλάζει αρχηγό μόνο μετά την ήττα στις εκλογές και όχι υπό τον φόβο αυτής. Συνεπώς τα σενάρια αντικατάστασης του πρωθυπουργού «εν πλω» δύσκολα μπορούν να επιβεβαιωθούν, πλην εξαίρεσης που δεν πρέπει να αγνοηθεί. Ωστόσο η ασφυκτική ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται στο εσωτερικό αρκεί για να προκαλέσει εφιάλτες στον Κυρ. Μητσοτάκη, αφού θέτει ευθέως το πολιτικό του μέλλον εν αμφιβόλω. Σε περίπτωση είτε μη αυτοδυναμίας είτε ήττας, με ζωντανό το φάντασμα Σαμαρά. Η εμφάνιση της Ολγας Κεφαλογιάννη κάτω από την καραμανλική ομπρέλα «υποταγής του απορρήτου στην ανάγκη κάθαρσης» προκάλεσε τρόμο. Είναι εκείνη που μαζί με τον Κώστα Τζαβάρα –που έχει επίσης ανοίξει τα χαρτιά του– θα κάτσουν στα έδρανα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας το προσεχές δεκαήμερο υποδεχόμενοι την τριάδα Μπίτζιος – Λαβράνος – Δημητριάδης. Ακόμη δηλώσεις όπως του Νικήτα
Κακλαμάνη προκαλούν ανησυχία καθώς βρίσκουν απήχηση στο κομματικό ακροατήριο, ενώ ούτε η «καμπάνια Καραχάλιου» για έκτακτο συνέδριο περνάει απαρατήρητη.
Οι δε προαναγγελθείσες δημόσιες παρεμβάσεις των δύο πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά –με απόσταση δύο εβδομάδων μεταξύ τους– προκαλούν επιπλέον ανασφάλεια. Ιδίως γιατί με τη συνεχή ροή αποκαλύψεων ο χρόνος που μεσολαβεί ρευστοποιεί απολύτως το κυβερνητικό έδαφος.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την παρατεταμένη αφωνία υπουργών και δεκάδων μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας επιτείνουν το τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης που έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζει ο Κυρ. Μητσοτάκης. Επί μήνες στο πλευρό του πρωθυπουργού απέναντι στις αποκαλύψεις στέκονται μόνο οι Αδωνης Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης, Παύλος Μαρινάκης και Νίκος Ρωμανός, με προεξάρχοντα βέβαια τον –εκ του ρόλου του– κυβερνητικό υπερασπιστή Γ. Οικονόμου. Πρόσωπα που δεν αρκούν πλέον για να πειστούν ούτε οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας για την αθωότητα του Μεγάρου Μαξίμου. Τουναντίον, κάποια εξ αυτών λειτουργούν… αδιευκρίνιστα επιβαρυντικά, ενώ προστίθενται στους ανοιχτούς λογαριασμούς ανταλλαγμάτων.
Η μιντιακή επίθεση στο πρόσωπο του Νίκου Δένδια για το φιάσκο της Λιβύης, που ήρθε και με ευθύνη της προσωπικής διπλωματίας του Κυρ. Μητσοτάκη, είναι ενδεικτική της τοξικότητας, αλλά κυρίως εκδικητική για τη μη ουσιαστική στήριξη του πρωθυπουργού από τον ΥΠΕΞ απέναντι στις αποκαλύψεις. Παράλληλα, «μεταγραφές» όπως της Βάνας Μπάρμπα επιστρατεύονται με τυμπανοκρουσίες στο «κόμμα Μητσοτάκη» στο οποίο συνεχίζει να μετατρέπεται η Νέα Δημοκρατία, προκαλώντας οργή και δυσφορία σε νυν βουλευτές που εκβιάζονται να «βγουν μπροστά» για να επιβιώσουν. Πλέον στο πρωθυπουργικό γραφείο επικρατούν η τοξικότητα και η ανασφάλεια και αμφότερες αποτελούν κάκιστους συμβούλους που δηλητηριάζουν το καθετί.
Θύματα και θύτες κρατούν ο ένας το χέρι του άλλου, σε μια ιδιότυπη «ομερτά» που βάζει πάνω από όλα την πολιτική επιβίωση