Αξιοθρήνητος ΟΔΑΠ

Την περασμένη εβδομάδα η τομεάρχισσα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου και ο τομεάρχης Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή με θέμα: «Η πραγματικότητα πίσω από τη δήθεν αναπτυξιακή πολιτική του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ, πρώην ΤΑΠ): υποβάθμιση, συρρίκνωση, υπονόμευση δημόσιου χαρακτήρα, εκχώρηση σε ιδιώτες». Αφού παρουσίασαν αναλυτικά την πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το ΤΑΠ, η βουλεύτρια και ο βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προχώρησαν στην καταγραφή των διαπιστώσεων αναφορικά με τη λειτουργία του νεοβαπτισθέντος φορέα τα χρόνια της «επιτελικής» διακυβέρνησης. Και η αίσθηση που αναδύεται είναι εκείνη της πατερναλιστικής στάσης και συμπεριφοράς, της αδιαφάνειας, της προχειρότητας, της εκχώρησης υπηρεσιών στους ιδιώτες και της υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα των δραστηριοτήτων του ΟΔΑΠ. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν εμφανίζεται σε πύκνωση η αγκυλωμένη όσο και ιδεοληπτική στάση της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη: επιθετική επικοινωνία μιας άνευ περιεχομένου ονοματοδοσίας, συνοδευμένης με τυμπανοκρουσίες περίοικο ν ο μι κ ο τεχνικής στοχοθεσίας, και τελική έκπτωση του περιλάλητου οράματος σε ένα αξιοθρήνητο πρότζεκτ, ιδανικό όχημα για εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων. ΥΓ.: Πριν από ακριβώς έξι χρόνια ξεκίνησε η κυκλοφορία του Documento. Πιστεύω ότι δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος που θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η εφημερίδα πέρασε απαρατήρητη: έδωσε τις μάχες της απέναντι στην κεντρική εξουσία και στάθηκε στο πλευρό των ανθρώπων που είναι απροστάτευτοι έναντι του κράτους. Κομμάτι της ιστορίας της εφημερίδας είναι το Docville, το πολιτιστικό ένθετο που αφήνει το ξεχωριστό του αποτύπωμα κάθε εβδομάδα. Από αυτήν τη στήλη θα ήθελα να ευχαριστήσω τη σημερινή ομάδα του Docville, όπως και όλους τους συνεργάτες που συνέβαλαν ώστε αρκετά χρόνια μετά να μπορούμε ότι γράψαμε μια όμορφη ιστορία που έχει νόημα να διηγούμαστε.