Οταν το προσχεδιασμένο έγκλημα (σαν της Πύλου) ντύνεται στα εθνικοπατριωτικά χρώματα για να κρυφτεί

και προσκυνήματα στον Μένγκελε; Αποστρέφουν όλοι το βλέμμα από μια τέτοια Ευρώπη ή έτσι λένε.

Στις πολιτικές διακηρύξεις που επικαλούνται τα ευρωπαϊκά ιδεώδη η Ευρώπη είναι πολιτισμένη, αλληλέγγυα, λειτουργεί με τους κανόνες του κράτους δικαίου και τους κανόνες γενικώς. Αυτό που συνέβη στην Πύλο, το γεγονός ότι βυθίστηκε ένα πλοιάριο με εκατοντάδες ανθρώπους ενώ το παρακολουθούσαν με δορυφόρους, κάμερες, GPS και όλα τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, υπακούει σε έναν και μόνο κανόνα: την απανθρωπιά. Μην κοιτάτε τα πλάνα στην τηλεόραση. Φανταστείτε αυτό που δεν έχει καταγραφεί από τις κάμερες αλλά συνέβη. Μερικές δεκάδες γαλονάδες του λιμενικού και του ναυτικού είναι στημένοι μπροστά στον θάλαμο επιχειρήσεων με οθόνες μπροστά τους. Οι οθόνες δείχνουν τα πάντα. Το πλοιάριο, τη θέση, τους κινδύνους και προδιαγράφουν το αποτέλεσμα. Το έγκλημα διαδραματίζεται και καταγράφεται λεπτό προς λεπτό στις οθόνες. Και τι κάνουν όλοι αυτοί; Υλοποιούν ένα «πολιτικό» σχέδιο που θέλει να μη γίνει καμιά επιχείρηση διάσωσης, να μη σωθούν ούτε οι ενήλικες ούτε τα παιδάκια που είναι κρυμμένα (για ασφάλεια!) στ’ αμπάρια. Αφήνουν το πλοιάριο να πλεύσει προς τον θάνατο με σταθερή ρότα, αρκεί ο θάνατος να μη γίνει στα δικά τους εγχώρια ύδατα. Κάποια στιγμή θα πράξουν σαν Ρωμαίοι αυτοκράτορες, θα δείξουν με τον αντίχειρα προς τα κάτω αντί προς τα πάνω για να ξεκινήσει η επιχείρηση διάσωσης και θα διατάξουν τη θανάτωση στη θαλάσσια αρένα, όπου το σκοτάδι κρύβει το έγκλημα. Στη συνέχεια φυσικά θα πάνε σπίτι ν’ αγκαλιάσουν τα παιδιά τους, ήσυχοι κι αυτοί και όσοι έδωσαν τις εντολές γιατί έπραξαν εθνικά και πατριωτικά.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Ενα γιοτ με 700 Καταριανούς λεφτάδες (φίλοι ίσως της Εύας Καϊλή) πλέει ακυβέρνητο ανοιχτά της Πύλου. Στο κατάστρωμα του γιοτ όλοι είναι ανίκανοι να κάνουν το παραμικρό. Είναι μάλιστα παραδομένοι στην κόκα, στο οινόπνευμα και στην ακολασία. Ποια πιθανότητα υπήρχε να μη γίνει επιχείρηση διάσωσης του πλοίου της αμαρτίας και να το αφήσουν να βυθιστεί; Καμία.

Το πλοιάριο στην Πύλο δεν βυθίστηκε λόγω συνθηκών αλλά λόγω επιλογής. Επέλεξαν να το αφήσουν να βυθιστεί για να λειτουργήσει αποτρεπτικά στις ροές μεταναστών και προσφύγων. Τις θεωρίες αυτές, της δολοφονίας ανθρώπων ως πολιτικό μέτρο, τις έχει ομολογήσει ο Θάνος Πλεύρης στο παρελθόν και έχουν υλοποιηθεί επί των ημερών τού νυν υπηρεσιακού

υπουργού Ναυτιλίας Θεόδωρου Κλιάρη. Οταν ο ναύαρχος Κλιάρης ήταν αρχηγός του λιμενικού (ανέλαβε τη θέση με επιλογή Μητσοτάκη) οι επιχειρήσεις επαναπροωθήσεων μεταναστών έγιναν η παράνομη τακτική του λιμενικού. Οι «New York Times», έγκυρα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης και φυσικά το Documento είχαν αποκαλύψει επιχειρήσεις pushbacks. Διαψεύστηκαν από την κυβέρνηση και τελικώς επιβεβαιώθηκαν από οπτικό υλικό. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Κριστιάν Αμανπούρ ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να πει ότι για όλες αυτές τις παράνομες ενέργειες έχει επιληφθεί η ελληνική Δικαιοσύνη, όπως και για τις υποκλοπές άλλωστε.

Οπως αποκάλυψε την περασμένη Παρασκευή το documentonews.gr, οι ιταλικές αρχές είχαν ενημερώσει τις ελληνικές για την πορεία του πλοιαρίου και την κατάσταση στην οποία έπλεε μες στη ζώνη ευθύνης της Ελλάδας (60 ναυτικά μίλια από τις ελληνικές ακτές και 260 από τις ιταλικές). Οι Ιταλοί έδωσαν στους συναδέλφους τους στην Ελλάδα έως και τον αριθμό από δορυφορικό τηλέφωνο που υπήρχε στο πλοιάριο, ενώ το ελληνικό λιμενικό έστειλε στο σημείο τα παραπλέοντα εμπορικά πλοία για πιθανή παροχή βοήθειας. Οπως επίσης αποκάλυψε το documentonews.gr, στο λιμάνι του Γυθείου ήταν δεμένο το υπερσύγχρονο ναυαγοσωστικό πλοίο «Αιγαίον Πέλαγος», το οποίο μπορούσε να επιχειρήσει. Ούτε το ναυαγοσωστικό ούτε άλλο πλοίο πήρε εντολή διάσωσης, απλώς γιατί δεν υπήρχε σκοπός διάσωσης.

Το χειρότερο είναι ότι αργά το απόγευμα της Παρασκευής το λιμενικό αναγκάστηκε να επιβεβαιώσει όσα είχαν πει οι πρόσφυγες στον Αλέξη Τσίπρα που τους συνάντησε, ότι δηλαδή υπήρξε προσπάθεια ρυμούλκησης του αλιευτικού όχι για διάσωση αλλά για την προώθησή του στα ιταλικά ύδατα. Το λιμενικό διά του εκπροσώπου του είχε διαψεύσει τις καταγγελίες, ενώ ο Ακης Σκέρτσος είχε ειρωνευτεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το ναυάγιο να προκλήθηκε με τον ίδιο τρόπο που προκλήθηκε το επίσης τραγικό ναυάγιο στο Φαρμακονήσι, στην προσπάθεια δηλαδή να ρυμουλκηθεί το σκάφος μακριά από την ελληνική περιοχή ευθύνης. Οργανώθηκε δηλαδή μια δολοφονία για να ικανοποιηθεί μια πολιτική επιλογή. Και αυτή είναι του Κυριάκου Μητσοτάκη και των απωθήσεων.

Μετά το προδιαγραμμένο έγκλημα να οδηγηθεί το πλοιάριο στον βυθό ξεκίνησε το δεύτερο έγκλημα: η αποκτήνωση της κοινής γνώμης. Δεκάδες δημοσιογράφοι ανέλαβαν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι όποιος ερευνά τις συνθήκες του ναυαγίου και αποδίδει ευθύνες στους χειρισμούς των ελληνικών αρχών δρα αντεθνικώς κατά

της χώρας. Οποιος δηλαδή ψάχνει ή λέει την αλήθεια είναι εσωτερικός εχθρός. Δεν χρειάζεται να θυμίσω τι είναι εθνικό και συμφέρον για το έθνος κατά τον Διονύσιο Σολωμό. Θα αναρωτηθώ μόνο: Αυτή η ταύτιση του εθνικού και πατριωτικού με τις παρανομίες μας μέχρι πού φτάνει;

Οσοι δέχονται και καλύπτουν τις παρανομίες μιας κυβέρνησης γιατί έτσι επιβάλλει το πατριωτικό χρέος, αύριο θα στηρίξουν τον Ελληνα έμπορο ναρκωτικών ή τον Ελληνα κατά συρροήν δολοφόνο και παιδοβιαστή επειδή είναι Ελληνας;

Δεν είναι η πρώτη φορά που το έγκλημα ντύνεται στα εθνικά χρώματα για να κρυφτεί. Επιπλέον, ο Μητσοτάκης χρησιμοποιεί ως πολιτικό εργαλείο το αποτέλεσμα των εγκληματικών πράξεων. Οδηγούνται στον βυθό της θάλασσας παιδιά και αθώοι άνθρωποι και ως δικαιολογία οι δεξιόφρονες επικαλούνται τη δήθεν επικινδυνότητά τους και την υπεράσπιση των ελληνικών συνόρων. Ετσι όχι μόνο δικαιολογούνται μόνο για το έγκλημα, αλλά και όποιος υποστηρίζει τη διεθνή νομιμότητα βαφτίζεται εχθρός της Ελλάδας, οπότε πατριώτης είναι ο εγκληματίας.

Η συνταγή αυτή είναι βγαλμένη από τα ιστορικά αρχεία της Δεξιάς. Ολα τα εγκλήματα της Δεξιάς από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έως και τη χούντα δικαιολογήθηκαν από το φάντασμα του εσωτερικού εχθρού. Οσοι συνεργάστηκαν με τους ναζί έγιναν εθνικόφρονες και βάφτισαν εχθρούς του έθνους εκείνους που πάλευαν για τη δημοκρατία. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι ρατσιστικές και ναζιστικές απόψεις που οδηγούν στον θάνατο απροστάτευτους ανθρώπους εμφανίζονται ως πατριωτικό καθήκον και αυτοί που υποστηρίζουν ότι πρέπει να προστατευτούν και οι άνθρωποι και η νομιμότητα εμφανίζονται ως υποχείρια ξένων, αόρατων και κακόβουλων εχθρών.

Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη. Εχει υπογράψει διεθνείς συνθήκες τις οποίες πρέπει να τηρεί και είναι αυτή που διεκδίκησε και υπέγραψε για τις περιοχές ευθύνης της για έρευνα και διάσωση (SAR). Το έγκλημα ανοιχτά της Πύλου δεν είναι θέμα ερμηνείας. Ο κανονισμός 656/2014 της Ευρωπαϊκής Ενωσης προβλέπει με ακρίβεια τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση που πλοιάριο άγνωστων στοιχείων και εθνικότητας πλέει σε ευρωπαϊκό θαλάσσιο χώρο μεταφέροντας λαθραία μετανάστες, εμπορεύματα ή ύποπτο φορτίο. Επρεπε να ακινητοποιηθεί και να γίνει επέμβαση στο πλοίο. Οχι μόνο δεν έγινε, αλλά οδηγήθηκε οργανωμένα σε ρότα θανάτου. Οσα ακούγονται από τη ΝΔ και φιλικούς στον Μητσοτάκη δημοσιογράφους δεν είναι η προσπάθεια δικαιολόγησης του εγκλήματος, αλλά η προετοιμασία του επόμενου. Οταν τελειώσουν μάλιστα οι… μελαψοί εχθροί θα πιάσουν τους εγχώριους.

Ο Μητσοτάκης χρησιμοποιεί ως πολιτικό εργαλείο το αποτέλεσμα των εγκληματικών πράξεων. Οδηγούνται στον βυθό της θάλασσας παιδιά και αθώοι άνθρωποι και ως δικαιολογία οι δεξιόφρονες επικαλούνται τη δήθεν επικινδυνότητά τους και την υπεράσπιση των ελληνικών συνόρων. Ετσι όχι μόνο δικαιολογούνται για το έγκλημα, αλλά και όποιος υποστηρίζει τη διεθνή νομιμότητα βαφτίζεται εχθρός της Ελλάδας, οπότε πατριώτης είναι ο εγκληματίας