Το πένθος ταιριάζει στον Κυριάκο

Ο άνθρωπος που φωτογραφίζεται καμαρωτός στους φράχτες αντί να φροντίσει ως πρωθυπουργός στη θητεία του να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε η χώρα όχι απλώς να επιδείξει ένα στοιχειώδες ανθρωπιστικό ένστικτο αλλά να τηρήσει το δίκαιο της θάλασσας, έχει συμβάλει ώστε η χώρα να είναι εκτεθειμένη ως συνεργός σε ένα έγκλημα και να στοιβάζονται οι ελάχιστοι διασωθέντες σε αποθήκες στην Καλαμάτα. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που έχοντας απολέσει και την τελευταία ικμάδα ανθρωπισμού και έχοντας αποτύχει στο μείζον πολιτικό ζήτημα διαχείρισης του προσφυγικού – μεταναστευτικού, ακόμη και τον πόνο, την τραγωδία και το πένθος, τα αντιμετωπίζει ως ευκαιρία για επικοινωνιακή εκμετάλλευση. Οι αρχαίοι Ελληνες, με τους οποίους θέλουμε να συνδεόμαστε σε ευθεία γραμμή καταγωγής, δεν σέβονταν μόνο τους δικούς τους νεκρούς αποδίδοντάς τους τιμές αλλά τους νεκρούς και των εχθρών τους. Στον αντίποδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαπράττει απανωτές ύβρεις και προσβολή νεκρών. Με την κήρυξη του υποκριτικού τριήμερου εθνικού πένθους βρήκε ευκαιρία να ακυρωθεί το ντιμπέιτ, λες και ήταν γλέντι. Είδαμε την υποκρισία και στο έγκλημα των Τεμπών. Οπως αποκαλύπτει το Documento, η τηλεδιοίκηση και τα μέτρα ασφαλείας είχαν αφαιρεθεί από τα προαπαιτούμενα των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης. Η κυβέρνηση όμως έστηνε σόου μπροστά στις κάμερες, ενώ ο Κυρ. Μητσοτάκης παρευρέθηκε σε κηδεία θύματος ως… οικείος αλλά δεν τον γνώριζε κανείς. Μόλις την Πέμπτη στην κηδεία του πολιτογραφημένου προοδευτικού Γιάννη Μαρκόπουλου, με δική του πρωτοβουλία εκφώνησε επικήδειο, ανέμπνευστο και άψυχο, ενώ η οικογένεια είχε απευθυνθεί στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη λόγω προσωπικής σχέσης, κρητικής εντοπιότητας και οικογενειακών δεσμών. Είναι πάντως ο ίδιος που δεν απέστειλε εκπρόσωπο της κυβέρνησης στην κηδεία της Μυρσίνης Ζορμπά και απέκρυψε τη θεσμική της ιδιότητα, ότι ήταν υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ακραία επίδειξη πολιτικής μικροψυχίας. Πολιτική κερδοσκοπία με τους νεκρούς γίνεται; Κι όμως, γίνεται.