Το θέατρο της πλάκας

Διάλογοι παραγόντων που διαφεντεύουν το ελληνικό ποδόσφαιρο και θα πρέπει οι φίλαθλοι να τους πάρουν σοβαρά:

Μπαλτάκος: «Η απόφαση της ΕΠΟ σήμερα είναι για τελικό Κυπέλλου Παναθηναϊκού – Αρη κεκλεισμένων των θυρών στο Πανθεσσαλικό».

Καρυπίδης: «Να εφαρμοστεί η προκήρυξη, να γίνει ο τελικός στο Πανθεσσαλικό με 8.000 κόσμο για κάθε ομάδα». Μπέος: «Ναι, υπό προϋποθέσεις, σε τελικό με 15.000 φιλάθλους, όμως θέλει περισσότερους ο Παναθηναϊκός».

Αλαφούζος: «Ακόμη κι αν αποφασίσετε να κάνετε τον τελικό με κόσμο στο Πανθεσσαλικό, θα ζητήσω από την κυβέρνηση να γίνει χωρίς θεατές. Κι αυτό θα γίνει…». Βρείτε μια χώρα στην Ευρώπη που κάθε χρόνο επί δύο μήνες (ίσως και περισσότερο) οι ποδοσφαιρόφιλοι βρίσκονται μπροστά στην ίδια κακόγουστη μαύρη κωμωδία, όπως συμβαίνει μόνιμα στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει τέτοια χώρα, ούτε καν οι τριτοκοσμικές της Αφρικής. Στην Ελλάδα μόλις το Κύπελλο φτάσει στους ημιτελικούς ξεκινάει η… κολοκυθιά! Ο τελικός να γίνει στο Πανθεσσαλικό. Γιατί να γίνει στο Πανθεσσαλικό; Και πού να γίνει; Να γίνει στο ΟΑΚΑ. Γιατί να γίνει εκεί και να μη γίνει στο Παγκρήτιο. Και γιατί να γίνει στο Παγκρήτιο; Και πού να γίνει; Να γίνει στην Αλάσκα! Κι αν γίνει στο Πανθεσσαλικό, με πόσο κόσμο να γίνει; Να γίνει κεκλεισμένων των θυρών. Οχι, να έχουμε 5.000 φιλάθλους. Γιατί να έχουμε τόσους; Πόσους να έχουμε; Να γίνει με 2.000 μαθητές. Ωραία, θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών μέχρι νεωτέρας για να έχουμε όλο τον χρόνο να παίζουμε την κολοκυθιά για δύο μήνες! Αφού εξαντληθούν όλα τα γήπεδα της χώρας, αρχίζουν οι προτάσεις για το εξωτερικό. Από Λευκωσία μέχρι Ντουμπάι και από Λονδίνο μέχρι Στουτγκάρδη. Δυστυχώς, η ανικανότητα των παραγόντων δεν έχει ταβάνι. Και φυσικά δεν βγάζει γέλιο πια…