«Θέατρο θαυμάτων το Συμβούλιο της Φυλακής»
Στηλιτεύει άλλη μια φορά τον ακραίο νομικό παραλογισμό
Σε καφενείο, σε θέατρο μετατράπηκε το Συμβούλιο της Φυλακής της 14ης Σεπτεμβρίου 2023. Γιατί με την παράλειψή τους να μου χορηγήσουν επί 6 μήνες την αιτιολόγηση της απορριπτικής απόφασης, όπως προβλέπει ρητά το άρθρο 54εδ.δ του Σωφρονιστικού Κώδικα, αυτό είναι σαν να μην έγινε και η απόφασή του είναι άκυρη. Στις 11 προηγούμενες αιτήσεις που είχα υποβάλει πάντα μου τις χορηγούσαν μερικές ημέρες μετά τη συνεδρίαση.
Αντ’ αυτής με κάλεσαν στις 2 Απριλίου σε νέο Συμβούλιο, όπου συνοπτικά μου ανακοίνωσαν την ίδια απόφαση. Δηλ. τα 2 μέλη απορρίπτουν τη νέα αίτηση, ενώ ο Προεδρεύων κ. Εισαγγελέας συμφωνεί μειοψηφώντας. Χωρίς πάλι καμία αιτιολόγηση. Η συνεδρίαση του Συμβουλίου γίνεται ως εξής:
Ο κ. Πρόεδρος ρωτάει τα άλλα δύο μέλη, την κ. Διευθύντρια και την κ. Κοινωνική Λειτουργό, αν προέκυψε κάτι επιβαρυντικό στη διαγωγή μου, πειθαρχικό ή άλλο (γιατί σ’ αυτή την περίπτωση η αίτηση απορρίπτεται αυτομάτως) και αυτές απαντάνε, όχι. Στη συνέχεια με ρωτάει εάν θέλω να μιλήσω. Στη συνεδρίαση της 14ης Σεπτέμβρη κατέθεσα ένα κείμενο μιάμισης σελίδας το οποίο διάβασα, όπου αποδείκνυα νομικά ότι ο επίμαχος νόμος 4985/2022 επιμηκύνει εκ των υστέρων την πραγματική επιβληθείσα ποινή στον ισοβίτη κατά τουλάχιστον 1 έτος και 1 μήνα, πράγμα που απαγορεύει ρητά το άρθρο 7 παρ.1 εδ.2 της ΕΣΔΑ. Και άρα δεν εφαρμόζεται στην περίπτωσή μου, παρά μόνο σε αυτούς των οποίων οι πράξεις τελέστηκαν μετά την έναρξη ισχύος του νόμου, δηλ. μετά το φθινόπωρο του 2022. Στην πρόσφατη συνεδρίαση στις 2 Απρίλη απλώς το θύμισα, λέγοντας «γνωρίζετε τις απόψεις μου». Στη συνέχεια σου ζητάει να βγεις από την αίθουσα για ν’ αποφασίσουν. Μετά από λίγα λεπτά, σε ξαναφωνάζουν και σου ανακοινώνουν την απόφαση.
Εξετάζοντας αυτή την απόφαση μέσα απ’ το πρίσμα της ανυπαρξίας αιτιολόγησης προκύπτουν ορισμένες απορίες. Η αρνητική απάντηση των 2 μελών στην ερώτηση του προέδρου για τη διαφυγή μου, που είναι η αρμοδιότητά τους, στην ουσία σημαίνει απείθεια αν ψηφίζουν θετικά για το αίτημά μου. Κι αν είχαν κάποια αντίρρηση όφειλαν να την εκθέσουν παρουσία μου, ώστε να δώσω τις διευκρινίσεις, όπως ορίζει και πάλι το ίδιο άρθρο του Σωφρ. Κώδικα. Με ποιο θαύμα λοιπόν αυτές οι δύο θετικές ψήφοι μετατράπηκαν σε αρνητικές; Φαίνεται ότι είχε δίκιο ο γνωστός πρώην Εισαγγελέας του Αρειου Πάγου όταν δήλωνε ότι οι δικαστικοί λειτουργοί βρίσκονται πιο κοντά στον Θεό.
Ο κ. Εισαγγελέας δηλώνει ότι συμφωνεί με το αίτημά μου και μειοψηφεί. Είναι όμως αυτό αληθές; Γιατί αυτό που μετράει είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια. Και οι πράξεις τον διαψεύδουν. Πρώτον, επί ενάμιση χρόνο μου δήλωσε τρεις φορές ότι έχω δίκιο και ότι θα μου χορηγήσει την άδεια. Το ίδιο δήλωσε στη δικηγόρο μου και τον βοηθό της. Στην πράξη όμως μού την έκοψε. Δεύτερον, έκοψε όλες τις άδειες που δικαιούνταν οι ισοβίτες της ΚΑΥΦ. Να σημειώσω ότι για να πάνε στην ΚΑΥΦ, οι κρατούμενοι πρέπει να ’χουν εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής τους και τους υπολείπεται λίγος χρόνος για την αποφυλάκισή τους. Γι’ αυτό, αυτοί βρίσκονται στην ίδια μοίρα με εμένα, δηλ. δεν εφαρμόζεται σ’ αυτούς ο νόμος 4985/2022 αφού οι πράξεις τους τελέστηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του.
«Ο κ. Εισαγγελέας δηλώνει ότι συμφωνεί με το αίτημά μου για υφ’ όρων απόλυσή μου και μειοψηφεί. Είναι όμως αυτό αληθές; Γιατί αυτό που μετράει είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια. Και οι πράξεις τον διαψεύδουν»
Κι όμως τον εφάρμοσε. Τρίτον και κυριότερο. Δεν συνέταξε την αιτιολόγηση για να μην υπάρχει γραπτή απόδειξη ότι παραβίασε το άρθρο 7 παρ1 εδ2 της ΕΣΔΑ. Εχουμε άλλη μια παραβίαση απ’ την Ελληνική Δικαιοσύνη της Νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, του Ευρωπαϊκού Κράτους Δικαίου. Εχουμε μια οπισθοδρόμηση 70 ετών, στη μετεμφυλιακή περίοδο της δεκαετίας του ’50, όπου ο Εισαγγελέας αποφάσιζε μόνος του ό,τι ήθελε, χωρίς να υποχρεούται σε αιτιολόγηση.
Και κάτι γενικότερο, που όμως οδηγεί στην καρδιά του προβλήματος. Σύμφωνα με την επίσημη αφήγηση η αιτία της απόρριψης της αίτησης για απόλυση υπό όρο είναι γιατί ο κρατούμενος δεν έχει σωφρονιστεί. Αρα αυτοί που απολύονται υπό όρο έχουν σωφρονιστεί. Πώς εξηγείται λοιπόν το γεγονός ότι το 80% αυτών των σωφρονισμένων υποτροπιάζουν και ξαναμπαίνουν στη φυλακή;
Αρα δεν υπάρχει κανένας σωφρονισμός και το αφήγημα δεν είναι παρά πομφόλυγες, κούφια λόγια. Πώς εξηγείται ότι το ποσοστό αυτό είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη (η Αγγλία έχει περίπου 50%) παρότι έχουμε ένα σύστημα βαριών ποινών; Πώς εξηγείται ότι στα τελευταία χρόνια κι ενώ ψηφίστηκαν ακόμη πιο σκληρές ποινές για βαριά εγκλήματα, όχι μόνο αυτά δεν μειώθηκαν αλλά αλήθεια οι ανθρωποκτονίες και οι γυναικοκτονίες αυξήθηκαν σημαντικά; Πώς εξηγείται ότι η Ολλανδία με σύστημα μικρών ποινών κατόρθωσε να κλείσει φυλακές που αποτελεί σημαντική επιτυχία, αφού αυτό σημαίνει μείωση των εγκλημάτων; Πώς εξηγείται ότι η Νορβηγία με σύστημα μικρών ποινών είναι η πιο επιτυχημένη στην Ευρώπη αφού έχει το μικρότερο ποσοστό υποτροπής, μόλις 12%. Αυτοί οι αμείλικτοι αριθμοί αποδεικνύουν την παταγώδη αποτυχία του Ελληνικού Δικαστικού Συστήματος και της κρατούσας απλοϊκής, λαϊκιστικής αντίληψης ότι η αυστηροποίηση των ποινών οδηγεί στη μείωση του εγκλήματος.
5 Απριλίου 2024 Φυλακές Κορυδαλλού
Αλέκος Γιωτόπουλος Διδάκτορας Μαθηματικών χωρίς άδεια, 22 έτη
φυλακισμένος