Ο Μητσοτάκης εγκλωβισμένος στον κυκεώνα των προβλημάτων

Είναι παγκοίνως γνωστόν, ότι στην υπέροχηκατά τα άλλα- πατρίδα μας, αναφύονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, μείζονα ή ήσσονος σημασίας ζητήματα, τα οποία σε άλλες προηγμένες χώρες έχουν λυθεί εδώ και πολλά χρόνια. Παραδόξως, στην Ελλάδα, ανακαλύπτουμε κάθε λίγο και λιγάκι την… πυρίτιδα, με αποτέλεσμα να αρχίζουν ατέρμονες συζητήσεις, σε όλα ανεξαιρέτως, τα Μέσα Ενημέρωσης, ανάμεσα σε πολιτικούς, πολιτικάντηδες, άσχετους, «τρόφιμους» των τηλεοπτικών πάνελ, οι οποίοι έχουν απόψεις επί παντός του επιστητού.

Οι «πρόθυμοι» βαμπίρ των τηλεπαραθύρων, οι οποίοι σε κάθε γεγονός που συμβαίνει στο εσωτερικό της χώρας ή το εξωτερικό, οιασδήποτε χροιάς, έχουν καταλυτική παρέμβαση. Με ύφος χιλίων καρδιναλίων, παριστάνουν τους ειδήμονες, ενώ εκφέρουν απόψεις για κάθε ζήτημα. Οι μεγαλοσχήμονες αυτοί, «όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν». Γνωρίζουν τα πάντα και μιλούν με την ίδια άνεση, για κοινωνικά ζητήματα, για διεθνή θέματα, για την πολιτική, την ιστορία και ότι άλλο… φρούτο παράγει την συγκεκριμένη στιγμή, ο μπαξές της επικαιρότητας. Τέτοια και τόση συσσωρευμένη γνώση, σπάνια συναντάς σε κοινούς θνητούς, αφού οι συναγελαζόμενοι ομιλούν από καθέδρας, πιστεύοντας ότι διαθέτουν- αν μη τι άλλο- το διανοητικό επίπεδο του Αϊνστάιν. Έκανα αυτόν τον σχοινοτενή (και κουραστικό) πρόλογο, παίρνοντας αφορμή, από το πρόσφατο θέμα- που εξελίχθηκε σε μείζον- και αφορά τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και την υιοθεσία παιδιών.

Ομολογώ, ότι τέτοιες διαδικασίες ξεπερνούν τις προσωπικές μου απόψεις, οι οποίες για να το ομολογήσω, ταυτίζονται με την κοινή λογική, όσα δηλαδή, γνωρίζουμε και έχουμε βιώσει για την κοινωνική ζωή του κάθε ανθρώπου και βεβαίως για την προσωπική μας ζωή, των παιδιών μας, των συγγενών μας, όλων όσων αποτελούν τον περίγυρο των δραστηριοτήτων μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή την τακτική ασπάζονται και όλοι όσοι υιοθετούν αυτές τις απόψεις.

Έχοντας - μάλιστα- την πεποίθηση ότι σε παρόμοιους δρόμους «ταξιδεύει» και η πλειοψηφία του σύμπαντος κόσμου. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές στις απόψεις του καθενός, στο τέλος επικρατεί η σώφρων λογική και όλα επανέρχονται στην κανονική οδό, χωρίς να παραλείψουμε το γεγονός, ότι αυτή η διαδικασία είναι και δύσκολη και επίπονη, γιατί οι άνθρωποι- ακόμα και συγγενικά πρόσωπα- δύσκολα συνεννοούνται και για αυτονόητα ζητήματα. Το τελευταίο χρονικό διάστημακάπως καθυστερημένα βέβαια- σχετικά με ότι επικρατεί από χρόνια σε άλλες χώρες- ήρθε και στον δημόσιο διάλογο της πατρίδας μας ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και της υιοθεσίας παιδιών. Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, ένα ομόφυλο ζευγάρι δεν είναι δυνατόν να τεκνοποιήσει. Άρα, τι μέλλει γενέσθαι; Πρέπει να ακολουθηθεί η οδός της υιοθεσίας. Και εδώ ανακύπτουν κάποια σοβαρά ζητήματα, τα οποία δεν θα τα αναλύσουμεγιατί πιστεύω- ότι κάθε ελεύθερος άνθρωπος, μπορεί να απαντήσει σε παρόμοια ερωτήματα, τα οποία- αιώνες τώρα- έχουν λυθεί από την ίδια την θεία φύση.

Στον διάλογο, που ξεκίνησε (πρώτα για τους γάμους των ομόφυλων), δεν υπήρξαν διαφωνίες και αντιρρήσεις από τα πολιτικά κόμματα, τα οποία υιοθετούν το σύμφωνο συμβίωσης. Το μεγάλο αγκάθι αφορά την τεκνοθεσία. Στο θέμα αυτό υπήρξε μια κυβερνητική υποκρισία, πρωτοστατούντος του πρωθυπουργού Κυριακού Μητσοτάκη. Ενώ προ ημερών, δήλωσε ότι το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί υποχρεωτικά, πρωτίστως, από τα στελέχη που κατέχουν κυβερνητικές θέσεις, σε συνέντευξή του, την Τετάρτη στο κρατικό κανάλι, «ανέκρουσε πρύμναν» και διαφοροποίησε την θέση του, φοβούμενος ότι μια «ανταρσία υπουργών», θα μπορούσε- ενδεχομένωςνα προκαλέσει ακόμα και την πτώση της κυβέρνησης.

Έτσι υπέδειξε στους υπουργούς του, μια «σολομώντεια λύση», προτείνοντας ψήφο κατά συνείδηση, ενώ υιοθέτησε και την… αποχή. Ο Μητσοτάκης, προκειμένου να κρατήσει «ζωντανή» την κυβέρνησή του, απέδειξε περίτρανα, ότι δεν είναι ένας ισχυρός πρωθυπουργός, ο οποίος μπορεί να ποδηγετήσει τις φατρίες στο κόμμα του και να επιβάλλει την άποψή του.

Παρόμοια στάση κρατάει ο Μητσοτάκης και σε άλλα μείζονα ζητήματα που απασχολούν την χώρα, φοβούμενος αναταράξεις και τις αντιδράσεις πολλών βαρόνων, οι οποίοι έχουν ακόμα επιρροή σε διάφορα κομματικά στελέχη, αλλά και απλούς πολίτες. Στις δηλώσεις του Μητσοτάκη, αντέδρασε με σφοδρότητα το ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας σε ανακοίνωση: «Θέλουμε να τονίσουμε, γιατί δεν είμαστε λωτοφάγοι, ότι το σύμφωνο συμβίωσης, το είχαν ψηφίσει όλοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ μόλις 19 από τους 75 της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα ο πρωθυπουργός βουτηγμένος στην αλαζονεία, ευτέλισε την απλή λογική. Πόσο θεσμική συμπεριφορά, είναι άραγε η προτροπή σε αποχή και ενώ διστάζει να επιβάλλει κομματική πειθαρχία, ακόμα και στους υπουργούς του, να το ζητά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Και καταλήγει το ΠΑΣΟΚ. «Δηλαδή πολύ απλά τους παροτρύνει, να μην εμφανιστούν στην Βουλή εκείνη την ημέρα γιατί κάποιοι άλλοι θα κάνουν… το ρεπό τους».

Όπως αντιλαμβάνονται όλοι τους, το θέμα, όχι του γάμου ομόφυλων αλλά και της τεκνοθεσίας, εξελίσσεται σε μείζον ζήτημα, το οποίο θα κυριαρχήσει προσεκτικά στην πολιτική ζωή της χώρας. Την στιγμή- μάλιστα- κατά την οποία στο θέμα αυτό έχει εμπλακεί η ηγεσία της Εκκλησίας και πολλοί ιεράρχες, οι οποίοι κάνουν πύρινα κηρύγματα σε πολλούς ναούς της χώρας. Το που θα οδηγήσει το πρόβλημα, δεν είναι εύκολο να προβλεφτεί αυτή τη στιγμή, γιατί οι εξελίξεις τρέχουν με δαιμονιώδη ταχύτητα, όχι μόνον για το ζήτημα που προαναφέραμε, αλλά γιατί υπάρχουν και άλλα σοβαρά θέματα που αποτελούν βραχνά για τους πολίτες.

Ένα από αυτό το οποίο είναι ζέον, έχει σχέση με την ακρίβεια. Όσα μέτρα και εάν ανακοινώνουν οι διάφοροι υπουργοί, οι τιμές τραβούν την ανηφόρα, με αποτέλεσμα, χιλιάδες νοικοκυριά, να αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα με την επιβίωσή τους.

Πότε θα επανέλθει κάποια ισορροπία στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς είναι προς το παρόν άδηλο. Δεν θέλω, ειλικρινά να επιβαρύνω ακόμη περισσότερο την διάθεση των αναγνωστών μας. Δεν είναι δυνατόν όμως, να μην αναφέρω και άλλα ζητήματα που αφορούν τον δημόσιο τομέα και τα νοσοκομεία και την ασφάλεια των πολιτών (κάθε μέρα ακούμε για δολοφονίες και ληστείες), αλλά και τα ζητήματα στην Παιδεία.

Δεν γνωρίζω, πώς ακριβώς, η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει αυτόν τον κυκεώνα των προβλημάτων. Παράλληλα, όμως, τίθεται και το ζήτημα της κοινωνικής συνοχής, καθώς η κοινωνία είναι κατακερματισμένη και εν πολλοίς θυμωμένη από την αβελτηρία, σχετικά με την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού.

Τα χρόνια ζητήματα είναι εκκρεμή και δυσεπίλυτα. Οι αλλαγές αργούν να γίνουν σε πολλούς τομείς, με πρώτο θέμα την οικονομία, η οποία θα πρέπει να μεταμορφωθεί από το… σοβιετικό μοντέλο, σε σύγχρονη Ευρωπαϊκή.

Δεν γνωρίζω τι σκέπτεται ο Μητσοτάκης όμως γι’ αυτές τις λύσεις αρωγός, θα πρέπει να έρθει το ΠΑΣΟΚ, αφού οι άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι ανύπαρκτες. Η ευθύνη της Δημοκρατικής Παράταξης, σε αυτή την δύσκολη συγκυρία, είναι μεγάλη. Ο Αθηναίος ιστορικός Θουκυδίδης (460-394 π.χ.) έλεγε: «Οι καιροί ου μενετοί», δηλαδή, «οι ευκαιρίες δεν περιμένουν» και είχε απόλυτο δίκιο.

«Ανέκρουσε πρύμναν» και διαφοροποίησε την θέση του, φοβούμενος ότι μια «ανταρσία υπουργών», θα μπορούσε -ενδεχομένως- να προκαλέσει ακόμα και την πτώση της κυβέρνησης