Ακρίβεια, Ασφάλεια, Παιδεία τα μείζονα προβλήματα της χώρας

Εχοντας αναλώσει μισό… αιώνα ζωής, στο δημοσιογραφικό «μετερίζι», έχω παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς άπειρα γεγονότα, μικρά ή μεγάλα, πολλά από τα οποία διαμόρφωσαν το πολιτικοκοινωνικό status, πάνω στις ράγες του οποίου, κινήθηκε η ζωή μας.

Ούτως ή άλλως, η διαδρομή την οποία διανύουμε, είναι ένας δύσβατος δρόμος, τον οποίο οι κρατούντες τα ηνία της διακυβέρνησης, προσπαθούν να τον συντηρούν σε καλή κατάσταση, ώστε το ταξίδι μας, αφενός να είναι ασφαλές και αφετέρου, όσο πιο άνετο γίνεται.

Στην βάση της απλοϊκής αυτής θεώρησης, επιχειρούμε όλοι μας να πορευθούμε σε ένα «φιλικό» περιβάλλον, ώστε να φτάσουμε ικανοποιημένοι στο τέρμα της ζωής. Για την οποία ο υπέροχος Κρητικός συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης, είχε πει: «Μια αστραπή είναι η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε».

Αρκεί, βεβαίως, για να φτάσουμε σε αίσιο τέλος να πορευθούμε με σύνεση κι αποφασιστικότητα. Και βεβαίως, μια απλή προϋπόθεση είναι να κλείσουμε τα αυτιά μας στις «σειρήνες» που μας προσκαλούν και μας προκαλούν, όπως έγινε με τον Θησέα στο μεγάλο και επίπονο ταξίδι για την Ιθάκη.

Είναι γνωστό άλλωστε, ότι κάθε λίγο ακούμε άπειρες φωνές, οι οποίες προέρχονται από διάφορες κατευθύνσεις και προσπαθούν να επηρεάσουν τα «θέλω και τα πιστεύω μαζί» για ιδιοτελείς και αλλότριους σκοπούς.

Γι’ αυτό θα πρέπει να οπλιστούμε με σύνεση, γνώσεις και αποφασιστικότητα, ώστε να αντιμετωπίσουμε, όλα όσα σερβίρονται καθημερινά από τους «βαμπίρ των τηλεπαραθύρων».

Οι «πρόθυμοι» αυτοί οι οποίοι συναγελάζονται στα τηλεοπτικά πάνελ, δεν μας προσφέρουν κάποια ενδιαφέρουσα άποψη και δεν χρειαζόμαστε τα φώτα τους για να βρούμε τον δρόμο, ώστε να ανακαλύψουμε την Αμερική. Ο μεγάλος ποιητής Νίκος Γκάτσος είχε πει ότι «η Ελλάς πορεύτηκε μέσα στους αιώνες ποντάροντας πάντα στις εξαιρέσεις της».

Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια, γιατί σε περιόδους κρίσεως, τα φάρμακα τα επινοούν, όσοι άνθρωποι ανήκουν στην κατηγορία των δημιουργών, (όπως υπαινίσσεται ο Γκάτσος), χρησιμοποιώντας δύο δοκιμασμένες μεθόδους.

Αφενός βάζοντας το μυαλό τους να δουλέψει και αφετέρου, αξιοποιώντας την προσωπική τους εργασία. Αρωγός σε αυτές τις διαδικασίες έρχεται η «θεία φύση», η οποία παρέχει διεξόδους απλόχερα σε όσους θέλουν - πραγματικά- να ξεφύγουν από το τέλμα και την στασιμότητα στην οποία είναι εγκλωβισμένοι, ώστε να προχωρήσουν μπροστά.

Εάν περιμέναμε καθοδήγηση και λύσεις αποκλειστικά από εκείνους οι οποίοι ενώ αυτοαναγορεύονται ειδήμονες, βυζαντινολογούν ακατάσχετα, με περισσή οίηση και αυταρέσκεια, τότε θα χάναμε για ακόμη μια φορά το τρένο. Εκείνο που κάνει το δρομολόγιο, στην κοιλάδα της ευημερίας.

Και για να προλάβω τυχόν παρανοήσεις για όσα προείπα, θέλω να διευκρινίσω τα εξής. Δεν υποστηρίζω, ότι δεν πρέπει να γίνονται δημόσιοι διάλογοι ή να μην κατατίθενται απόψεις για όλα όσα βιώνουμε σήμερα, όπως π.χ. είναι το μείζον θέμα της ακρίβειας που ταλανίζει την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.

Επίσης το άλλο ζήτημα των δολοφονιών (εκτελέσεων) και κάθε παρανομίας, καθώς τα καθημερινά εγκλήματα που διαπράττονται σε όλη την επικράτεια, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο ασφαλούς διαβίωσης.

Αναμένουμε από τον νέο (παλαιό) υπουργό δημοσίας τάξης Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, να σφίξει -εκ νέου- τα λουριά σε όλους εκείνους, οι οποίοι εμπλέκονται στην ασφάλεια των πολιτών και στην φύλαξη των Πανεπιστημίων και άλλων δημόσιων χώρων και κτιρίων. Η χώρα μας, δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Την ώρα, μάλιστα, που έχει γίνει ένας ελκυστικός προορισμός στους ξένους τουρίστες. Θα επιστρέψω στην αρχική μου πρόθεση, η οποία αφορά, το μείζον θέμα που ανέκυψε στον δημόσιο διάλογο και έλαβε- μάλιστα- τεράστιες διαστάσεις.

Αφορά το ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία. Δεν είμαι συντηρητικός, αλλάμάλλονπραγματιστής, όπως πιστεύω και η μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Η ελληνική κοινωνία, είναι δομημένη, πάνω σε αρχές και δοξασίες οι οποίες πόρω απέχουν, από όσα ισχύουν σε άλλες χώρες. Οι χώρες αυτές έχουν την πολυτέλεια να ζουν με άλλα αρχέτυπα και πρότυπα. Δικαίωμά τους.

Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες καταβολές. Και μία ερμηνείαγια την οποία ουδείς έχει ασχοληθεί - είναι η ίδια η ζωή μας, η οποία σε βάθος χρόνου, δοκιμάστηκε από άπειρες στερήσεις, ταλαιπωρίες, πολέμους και διωγμούς. Οι Έλληνες δεν είχαν την πολυτέλεια να ζουν σε εύφορες κοιλάδες και ανέμελη ζωή. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια (20 ή 30), νεαροί φοιτητές, οι οποίοι σήμερα είναι επιτυχημένοι επιστήμονες (σε διάφορους κλάδους) και επιχειρηματίες, βοηθούσαν τα καλοκαίρια, τους γονείς τους στις αγροτικές εργασίες. Και έτσι απέκτησαν διαφορετικές αντιλήψεις για την ζωή, οι οποίες είχαν τελείως άλλα πρότυπα, με όσα σήμερα, βλέπουμε γύρω μας.

Άλλωστε, ακόμα και σήμερα η πατρίδα μας ζει κάτω από συνεχείς απειλές προερχόμενες από «γείτονες συμμάχους». Και είναι υποχρεωμένη να προσαρμόζεται σε αυτά τα δεδομένα.

Δεν είναι δυνατόν, να υπάρχει κάθε μέρα, ένας ανηλεής «βομβαρδισμός» από τα ΜΜΕ, για το πώς, πότε, που θα γίνει το θέμα των γάμων των ομόφυλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας. Τέτοια ζητήματα υπήρχαν και στο παρελθόν, αλλά δεν έπαιρναν αυτές τις διαστάσεις.

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ας μην παριστάνουν τους «καλούς Σαμαρείτες», ασχολούμενοι- υπέρ το δέον με ένα γεγονός, το οποίο- άλλωστε- μπορεί να το λύσει και η ίδια η φύση.

Οι καιροί, ου μενετοί και τα προβλήματα που ταλανίζουν την πατρίδα μας είναι πολύ σημαντικά. Η λύση των οποίων αφορά τις ζωές όλωναν εξαιρέτως- των κατοίκων της χώρας. Ο καλός φίλος και εξαίρετος δημοσιογράφος Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, σε ένα πρόσφατο και εμπεριστατωμένο άρθρο, που δημοσιεύθηκε την περασμένη Τετάρτη, στον ιστότοπο «Λυκαβηττός» γράφει, αλλά και προειδοποιεί. «Λογικό είναι σήμερα να γιορτάζουμε και να πανηγυρίζουμε την επενδυτική βαθμίδα, αλλά ας θυμόμαστε ότι ένα μικρό αεράκι μπορεί πολύ εύκολα, να μετατραπεί σε τυφώνα, να μας πάρει και να μας σηκώσει. Άλλα έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Η ζωή κινείται σε κύκλους, η πτώση διαδέχεται την άνοδο, η δε αισιοδοξία μετατρέπεται σε πανικό και δώσ’ του πάλι απ’ την αρχή.

Τα όσα επισημαίνει ο «γκουρού της οικονομίας», δεν αφορούν μόνο την κυβέρνηση, αλλά και την αντιπολίτευση. Το βάρος για τα μείζονα αυτά ζητήματα, πέφτει και στους ώμους του ΠΑΣΟΚ, που έχει αναλάβει τον ρόλο της κριτικής απέναντι στην κυβέρνηση, γιατί τα άλλα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, αριστερά κλπ) είναι ανύπαρκτα.

Η ευθύνη του Νίκου Ανδρουλάκη είναι μεγάλη, γιατί εκπροσωπεί την δημοκρατική πλειοψηφία, καθώς ηγείται σήμερα του ΠΑΣΟΚ, ένα Κίνημα που έγραψε ιστορία στην διακυβέρνηση της Ελλάδος υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Αθηναίος ρήτορας Ισοκράτης (436-338 π.χ.) είχε πει: «Ευ σοι το μέλλον έξει, αν το παρόν ευ τιθής». Δηλαδή, «το μέλλον σου θα είναι καλό, αν τακτοποιήσεις καλά το παρόν». Γι’ αυτό ας προσέχουμε…

Τέτοια ζητήματα -των γάμων των ομόφυλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίαςυπήρχαν και στο παρελθόν, αλλά δεν έπαιρναν αυτές τις διαστάσεις