Το πολιτικό τέλος που άξιζε στον Τσίπρα και άλλες ιστορίες… Αριστερής τρέλας
ΟΑλέξης Τσίπρας πολλές φορές οραματιζόταν ότι θα γινόταν Καραμανλής -μάλιστα, δεν ήθελε να γίνει Κώστας, αλλά Κωνσταντίνος. Δηλαδή, ήθελε να αποτελεί το σημείο αναφοράς μίας ολόκληρης παράταξης, αλλά να είναι και ενεργός -όχι να έχει πιει το αμίλητο νερό… «Ο Καραμανλής ήταν ο ιδρυτής της ΝΔ, εγώ επανίδρυσα τον ΣΥΡΙΖΑ, τον έκανα ενιαίο κόμμα και τον έφτασα στη διακυβέρνηση»,
είναι η σκέψη που έθρεψε τις υπερφίαλες ονειρώξεις του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος ακόμη και τώρα αδυνατεί να καταλάβει ότι η «κωλοτούμπα» του 2015, το σκληρό τρίτο Μνημόνιο, η συγκυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες και όλα όσα ζήσαμε κατά την «πρώτη φορά Αριστερά» έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους όχι μόνο πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη δική του πολιτική προσωπικότητα. Με άλλα λόγια, ο Αλέξης Τσίπρας, όπως συνομολογούν όλοι οι συνομιλητές του, θεωρούσε ότι μπορεί να προβάλλει εαυτόν όχι απλώς ως «εθνικό κεφάλαιο», αλλά και σαν «εθνική εφεδρεία». Όμως, όλα τούτα μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Εκεί που, για πρώτη φορά, πέρασε από το μυαλό του πρώην πρωθυπουργού ότι αυτό που συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να συμβαίνει και με τον ίδιο.
Δηλαδή, μπορεί όπως ακριβώς «ξεφουσκώνει» από κάλπη σε κάλπη το κόμμα της Κουμουνδούρου επανερχόμενο στα πολιτικά «κιλά» του παλιού Συνασπισμού, έτσι ακριβώς φθίνει και το προφίλ του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα στα μάτια της κοινωνίας. Καταλύτης γι’ αυτό το φόβο που τον έχει κατακυριεύσει ήταν, φυσικά, η έκβαση του 4ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας τα πάρουμε, όμως, όλα από την αρχή: Όταν, το πρωί του προ-προηγούμενου Σαββάτου, πριν 15 ημέρες, «ανέβηκε» στον isyriza το περίφημο ερωτηματολόγιο για το κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει όνομα, να αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό ή κεντροαριστερό κόμμα και… άλλα υπαρξιακά ερωτήματα, ο Τσίπρας έγινε έξαλλος. Τα τηλέφωνα πήραν φωτιά και αποφασίστηκε γρήγορα, στο τρίγωνο Τσίπρα-Καλογήρου-Φλαμπουράρη-Γεροβασίλη να υπάρξει οξύτατη αντίδραση.
Ο Θανάσης Καρτερός εκλήθη εξ εφεδρείας στο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού στην λεωφόρο Αμαλίας και τού ανατέθηκε να φτιάξει ένα κείμενο που θα δείχνει στον Στέφανο Κασσελάκη «ποιος είναι το αφεντικό». Πράγματι, το κείμενο συντάχθηκε, ο Τσίπρας όταν το διάβασε συνεχάρη, όπως πάντα, τον παλαίμαχο δημοσιογράφο και λογογράφο του και πάτησε το κουμπί «ανάρτηση» στη σελίδα του στο facebook.
Το κουμπί πατήθηκε μερικές ώρες πριν την έναρξη του Συνεδρίου του κόμματος και ο Τσίπρας θεώρησε ότι μαζί με αυτό το κουμπί για να «ανέβει» το κείμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχε πατηθεί και το κουμπί της ωρολογιακής βόμβας για τον Στέφανο Κασσελάκη.
Έλα, όμως, που η ιστορία τα ήθελε αλλιώς:
Αφού ο Κασσελάκης είχε σηκώσει το γάντι του Αλέξη Τσίπρα και αφού η Όλγα Γεροβασίλη είχε αναλάβει καθήκοντα «αντιπαραθετικής υποψηφιότητας», το συνεδριακό σώμα, υποκινούμενο από τους άλλοτε πιστότερους συνοδοιπόρους του Αλέξη Τσίπρα, ανέλαβε να… «σκοτώσει» πολιτικά τον πρώην πρωθυπουργό.
Ο Νίκος Παππάς, ο Σωκράτης Φάμελλος, ο εξάδελφος του πρώην πρωθυπουργού Γιώργος Τσίπρας, αλλά και ο Όθων Ηλιόπουλος (τον οποίο διόρισε ο Αλέξης Τσίπρας βουλευτή ορίζοντάς τον επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας) κατέβασαν μία πρόταση να μην γίνουν εκλογές. Και έτσι, το πλήθος αλαλάζοντας με μία φωνή «κάτω τα χέρια από τον Στέφανο», κατέστησε σαφές στον Τσίπρα ότι… σίγουρα δεν είναι ο ίδιος το αφεντικό. Αυτό θα οδηγήσει τις επόμενες εβδομάδες -και με αποκορύφωμα την περίοδο μετά τις ευρωεκλογέςσε έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ. Επ’ αυτού, η στήλη υπόσχεται να επανέλθει. Ταυτοχρόνως η στήλη δίνει άλλη μία υπόσχεση: να επανέλθει και στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται στην Κεντροαριστερά, αφού ο πολιτικός θάνατος του Αλέξη Τσίπρα αφαιρεί από το παζλ της επόμενης μέρας έναν κρίσιμο παίκτη, που (νόμιζε ότι θα) παίζει ρόλο στις διεργασίες. Προσώρας, αυτό που μένει απ’ όλο αυτό δεν είναι η αψυχολόγητη ενέργεια του Αλέξη Τσίπρα. Ούτε καν η «προδοσία» του από τους άλλοτε κολλητούς του. Μένει το ότι ένας άνθρωπος που έως προχθές ήταν ο «ιστορικός ηγέτης» του χώρου, είδε την πολιτική του ύπαρξη να «τελειώνει» από τη φωτοβολίδα που ακούει στο όνομα Στέφανος Κασσελάκης…
Μένει το ότι ένας άνθρωπος που έως προχθές ήταν ο «ιστορικός ηγέτης» του χώρου, είδε την πολιτική του ύπαρξη να «τελειώνει» από τη φωτοβολίδα που ακούει στο όνομα Στέφανος Κασσελάκης