Το θέατρο Εκάτη είναι λίκνο πολιτισμού στην Κυψέλη
Το θέατρο Εκάτη στην Κυψέλη είναι ένα φωτεινό λίκνο πολιτισμού ανεβάζοντας πάντα εμβληματικά κλασσικά έργα με μοναδική ευαισθησία και υψηλό θεατρικό κριτήριο. Πέρσι ανέβασε Στρίνμπεργκ, φέτος ανεβάζει Ίψεν ,τα δύο μεγαθήρια του σκανδιναβικού και γενικότερα του παγκόσμιου θεάτρου. Είμαστε τυχεροί που απολαύσαμε την Αγριόπαπια του Ίψεν.
Μια παράσταση εξαιρετικών ερμηνειών και ευρηματικής σκηνοθετικής καθοδήγησης. Ένα έργο πολυδιάστατο βαθιά ανθρώπινο, βαθιά κοινωνικό που αντιμάχεται τις συμβάσεις και το ψεύδος.
Με ένα επιλεγμένο επιτελείο ηθοποιών, τον Μιχαήλ-Αγγελο Δρόσο, τον Χάρη Λογγαράκη, την Ολγα Μουργελά, τον Μάνο Χατζηγεωργίου και την Λήδα Χατζηδημητρίου, που ανταποκρίνεται εξαιρετικά στις απαιτήσεις του έργου.
Η κυρία Βαλεντίνη Λουρμπά έστησε μια άρτια παράσταση με σκηνοθετική ευρηματικότητα. Είχαμε την ευκαιρία για μια μικρή κουβέντα με την κυρία Μουργελά, η οποία και πέρσι μας εντυπωσίασε στο ίδιο θέατρο με το έργο του Στρίνμπεργκ “Ο χορός του θανάτου”. -Κυρία Μουργελά, δεύτερος χρόνος στο ίδιο θέατρο με ένα σπουδαίο κλασικό έργο, είναι κάτι πολύ σημαντικό για μια θεατρική ερμηνεία απαιτήσεων. Είναι τύχη να συμμετέχεις σε τέτοιες θεατρικές παραστάσεις. Ο Ίψεν είναι ένας τεράστιος δραματουργός που επηρέασε όπως είναι γνωστό το παγκόσμιο θέατρο. Κάθε φορά που καλούμαι να ερμηνεύσω ένα κλασικό ρόλο, αισθάνομαι ότι πέφτω στο κενό χωρίς δύχτι ασφαλείας. Είναι πόνος και βάσανο μαζί αυτοί οι ρόλοι. Θέλουν επίμοχθη προσπάθεια, αλλά στο τέλος σε ανταμείβουν με την ικανοποίηση ότι πάσχεις και έχεις καταφέρει κάτι για το οποίο αισθάνεσαι καλλιτεχνική ικανοποίηση. -Διαπιστώσαμε μια άλλη Μουργελά από τον περσινό ρόλο.
Πέρσι ήταν ο χορός του θανάτου του Στρίνμπεργκ. Ο ρόλος είχε ανία, τέλμα, κακίες, φθορά και σκοτάδια σε μια σχέση που λιμνάζει και αλληλοσπαράσσεται. Φέτος ο ρόλος έχει πολύ ισχυρά δραματουργικά στοιχεία.
-Πόσα χρόνια είστε στο θέατρο; Η ωριμότητα σας πάντως μας δείχνει πως έχετε θητεύσει αρκετά και ευδόκιμα.
Έχω 22 χρόνια συνεχούς θεατρικής παρουσίας στο χώρο. Είχα την τύχη να παίξω σε εξαιρετικές παραστάσεις. Ενδεικτικά ν’ αναφέρω το “Φως που πάντα καίει του Κώστα Βάρναλη”, “Η ζωή του Νίκου Πλουμπίδη”. Ανέβασα στο θεατρικό εργαστήρι “Θεάτρου Φίλοι” που διατηρώ, Σαίξπηρ, Λόρκα, Αρχαία τραγωδία,Καζαντζάκη, Ρίτσο, Μάτεσι, Μουρσελά και άλλους, από το παγκόσμιο και ελληνικό θεατρικό ρεπερτόριο. Να μην ξεχάσω και το γόνιμο πέρασμά μου από το παιδικό θέατρο.