Τυφλός Οιδίπους και τυφλός τουρισμός
Στην έναρξη του Φεσ τιβάλ Επιδαύρου, οι θεατές της παράσ τασ ης βρήκαν κλεισ τό το ΧΕΝΙΑ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ
ΟΛ ΓΑ Σ Σ Ε Λ Λ Α Οι παραστάσεις ξεκίνησαν κανονικά την περασμένη Παρασκευή στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, με τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή. Μόνο οι παραστάσεις, όμως. Γιατί το καφεστιατόριο ΧΕΝΙΑ, ο χώρος όπου ξεκουράζονται οι θεατές πριν και μετά την παράσταση ήταν κλειστός! Δεν ήταν πρόσκαιρα κλειστός. Οπως ενημέρωσε την «Κ» η υπεύθυνη του αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου, Βαρβάρα Λαζαρίδου, (και όπως δημοσίευσε η «Κ» στη διαδικτυακή της έκδοση από το περασμένο Σάββατο: www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_artic les_kathremote_1_07/07/2012_4510 26), το ΧΕΝΙΑ είναι κλειστό από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Στις αρχές του 2012 προκηρύχθηκε πλειοδοτικός διαγωνισμός, ο οποίος όμως προσβλήθηκε και επαναλήφθηκε η διαδικασία. Ο δεύτερος διαγωνισμός κατοχυρώθηκε σε μία επιχειρη- ματία που έπρεπε να έχει εμφανιστεί ώστε να υπογράψει τη σύμβαση και να δώσει την απαιτούμενη εγγύηση εδώ και 15 μέρες. Και αν από τον περασμένο Σεπτέμβριο μέχρι τώρα οι επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου έπαιρναν μαζί τους μπουκαλάκι με νερό, τι θα γινόταν με τη μαζική κάθοδο των θεατών για τις παραστάσεις του Φεστιβάλ Επιδαύρου; Προσωρινή λύση
Οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ και η Βαρβάρα Λαζαρίδου πρότειναν μια προσωρινή λύση και επιστρατεύτηκε το catering του Μεγάρου Μουσικής με δύο καντίνες που εξυπηρετούν για τα στοιχειώδη τους επισκέπτες, μέχρις ότου εμφανιστεί, υπογράψει και αναλάβει η επιχειρηματίας που πλειοδότησε. Μέχρι χθες, πάντως, δεν είχε ακόμα παρουσιαστεί... Εν τω μεταξύ για τις ανάγκες του κοινού φτιάχθηκαν λυόμενες τουαλέτες, αφού και οι τουαλέτες του ΧΕΝΙΑ είναι κλειστές.
Τα ερωτήματα όμως είναι πολλά. Διότι το ΧΕΝΙΑ, ανήκει μεν στην Εταιρεία Τουριστικών Ακινήτων Α.Ε., όμως λόγο για τη λειτουργία του έχει και Δ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, ενώ καθημερινά παρόντες εκεί είναι οι έχοντες ευθύνη για τη συντήρηση του μνημείου. Ηταν εν γνώσει των υπευθύνων του πρώην ΥΠΠΟΤ η κατάσταση στο χώρο; Κι αν ήταν, πώς προσπάθησαν να παρέμβουν; Και γιατί οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ Επιδαύρου, που γνώριζαν το πρόβλημα δεν μίλησαν «δυνατότερα» και «νωρίτερα»;
Ο κόσμος που έφτασε μέχρι το αρχαίο Θέατρο την Παρασκευή, στην πρεμιέρα του Οιδίποδα ήταν περίπου 2.500, δηλώνοντας εμφανώς και την αδυναμία μεγάλης μερίδας του κοινού να επωμιστεί το πακέτο καθόδου μέχρι την Επίδαυρο φέτος (εισιτήρια, βενζίνη, φαγητό...). Ο πιο λιτός Οιδίπους
Ομως όσοι βρέθηκαν εκεί αποζημιώθηκαν, γιατί είδαν τον πιο λιτό, και τον πιο ουσιαστικό Οιδίποδα των τελευταίων χρόνων. Κατ’ αρχήν μόλις έμπαιναν στο θέατρο αντίκριζαν μια εντελώς άδεια ορχήστρα.
Ο Λιθουανός σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις βασίστηκε στη μετάφραση του Μίνωα Βολανάκη και αξιοποίησε με ευρηματικό όσο και λειτουργικό τρόπο δύο πόρτες, ένα μεγάλο χαλί και ένα αναπηρικό καρότσι (σκηνικά-κοστούμια Κέννυ ΜακΛέλλαν).
Δύο τρία μέλη του χορού κρατούσαν στα χέρια κάποια τύμπανα. Αυτά, μαζί με τις φωνές του χο- ρού, τα ρυθμικά χτυπήματα των χεριών πάνω στο σώμα και τις φωνές ήταν η μουσική των χορικών (Δημήτρης Θεοχάρης), απολύτως εναρμονισμένη κι αυτή στο πνεύμα της παράστασης. Ο Αιμίλιος Χειλάκης (Οιδίπους) στην αρχή με την έπαρση της εξουσίας αναζητεί το μίασμα της πόλης, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σ’ έναν τριπλό ρόλο (Τειρεσίας, Ιοκάστη -η μεταμφίεση γίνεται επί σκηνής με την ένδυση ενός φορέματος με τεράστια ουρά- και Θεράπων). Ο Χρήστος Σαπουντζής με δύο ρόλους επίσης (Κρέων και Αγγελος) και ο Κώστας Κορωναίος (κορυφαίος του χορού) καθήλωσαν τους θεατές (και τους περίπου 4.000 χιλιάδες της δεύτερης μέρας), που χειροκρότησαν θερμά και για πολύ ώρα τους συντελεστές.
Ενα άτακτο βατραχάκι που αναστάτωσε τους θεατές του Σαββάτου, δεν μπόρεσε να μειώσει ούτε στο ελάχιστο τη θερμή ανταπόκριση του κοινού.