49 χρόνια πρίν... 10.VII.1963
Επιλογή: ΜΙ ΧΑΛΗΣ Ν. ΚΑ ΤΣΙΓΕΡΑΣ
ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΕΙΣ ΛΟΝΔΙΝΟΝ: Λονδίνον, 9.– Οι Ελληνες Βασιλείς [Παύλος και Φρειδερίκη] έφθασαν σήμερον εις την αγγλικήν πρωτεύουσαν και η γενομένη προς αυτούς επίσημος υποδοχή, χαρακτηρίζεται ως μία από τας λαμπροτέρας εξ όσων επεφυλάχθησαν ποτέ εις αρχηγούς κρατών προσκεκλημένους της Αυλής του Αγίου Ιακώβου. Ασυνήθως διά τας περιστάσεις αυτάς πυκνά πλήθη συνωθούντο όπισθεν της παρατάξεως και κατά μήκος της διαδρομής από του σιδηροδρομικού σταθμού της Βικτωρίας μέχρι των Ανακτόρων του Μπάκιγχαμ. Αι επευφημίαι και αι ζητωκραυγαί του εκ χαρακτήρος επιφυλακτικού αγγλικού λαού υπερέβησαν τας προβλέψεις και των πλέον αισιοδόξων. Ησαν τοιαύτης εκτάσεως και εντάσεως, ώστε παρήλθον εντελώς απαρατήρητα μικροεπεισόδια, τα οποία επεχείρησαν να δημιουργήσουν οι ευάριθμοι και γνωστοί αριστεροί, οι οποίοι αντετάχθησαν εις την επίσημον επίσκεψιν των Ελλήνων Βασιλέων εις την αγγλικήν πρωτεύουσαν με αίτημα την απόλυσιν των «πολιτικών» κρατουμένων.
ΕΛΙΣΑΒΕΤ: Οι Βασιλείς παρεκάθησαν εις επίσημον γεύμα το οποίον παρέθεσαν προς τιμήν των η Βασίλισσα Ελισάβετ και ο Δούξ του Εδιμβούργου. [...] Κατά τα επιδόρπια η Βασίλισσα Ελισάβετ προσεφώνησε τον Βασιλέα Παύλον ως εξής: «[...] Η ηρωική αντίστασις την οποίαν η Ελλάς προέβαλεν εις τους εισβολείς κατά την διάρκειαν του τελευταίου πολέμου, απετέλεσε πηγήν υπερηφανείας και εμπνεύσεως δι’ όλους ημάς. Ητο εις μεγαλειώδης αγών, εις τον οποίον ήμεθα σύντροφοι εν όπλοις και κατά τον οποίον η νίκη υπήρξεν ανταμοιβή μεγάλης θυσίας. Κατά την διάρκειαν των σκοτεινών ημερών της κατοχής της Ελλάδος, ελληνικά τάγματα επολέμησαν μετά των Συμμάχων εις την Βόρειον Αφρικήν, και μέλη των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων ειργάσθησαν και επολέμησαν μετά των δυνάμεων αντιστάσεως εις την Ελλάδα, συμμεριζόμενα με αυτάς τα κρησφύγετά των εις τα όρη, τας κακουχίας, τας αντιξοότητας και τον τελικόν θρίαμβον. [...].»
ΜΠΕΡΝΤΡΑΝΤ ΡΑΣΣΕΛ: [Ητο επικεφαλής της κινήματος για τους εν Ελλάδι πολιτικούς κρατουμένους. Σχόλιον από την στήλην «Σημειώσεις ενός Αθηναίου».] Είναι να αηδιάζει κανείς με τας ανοησίας, τας αναμείκτους με κακοπιστίαν και εμπάθειαν που αραδιάζει καθημερινώς ο λόρδος Ράσσελ εναντίον της χώρας μας. Και όμως ο άνθρωπος αυτός εθεωρήθη φιλόσοφος και δεν είναι απίθανον να είναι. Διότι και η φιλοσοφία και η επιστήμη και η τεχνική δεν είναι αρεταί, είναι γνώσεις, τας οποίας ημπορεί να έχη εξ ίσου ένας άνθρωπος και ένας παληάνθρωπος. [...].
ΕΠΙΦΥΛΛΙΣ: «Οι ήρωες του Ντοστογιέφσκυ». Υπό του κ. Αμ.[ύντα] Α. Παπαβασιλείου.