Βέλγιο: Συγκρίσεις και παρατηρήσεις

Κύριε διευθυντά Θ α ήθελα ενδεικτικά να θέσω υπόψη των εκλεκτών αναγνωστών της έγκριτης εφημερίδας σας κάποιες παρατηρήσεις μου. 1. Από το καφενείο «Κοσμοπόλ», πλατεία Σιδηροδρομικού Σταθμού της Λουβένης, μιας ωραίας πανεπιστημιούπολης, κοντά στις Βρυξέλλες, βλέπω τον οδοκαθαριστή, με την καθαρή κι αρχοντική περιβολή του, να μαζεύει επίμονα και προσεκτικά, με το απορροφητικό μηχάνημα, κάποια, ελάχιστα, σκουπίδια. Μόλις είχα περάσει από κει, χωρίς να τα έχω καν προσέξει. Συνηθισμένος, προφανώς, από τις δικές μας πλατείες όπου πληθώρα από μπουκάλια, χαρτικά, σακούλες και λοιπά σε δρόμους, πλατείες, παραλίες και θάλασσες, παραμένουν επ’ αόριστον και μας στρεβλώνουν όραση, συνήθεια, διάθεση!..2. Οι επιγραφές σε κτίρια, καταστήματα, οδούς, κ.τ.λ. είναι μόνο ή πρώτα στη φλαμανδική γλώσσα. Σε ορισμένα εστιατόρια, όχι τυχαία, οι κατάλογοι είναι μόνο στα φλαμανδικά. Το φλαμανδικό στοιχείο στο Βέλγιο είναι κάτι περισσότερο από το μισό κυρίαρχο. Ο πληθυσμός του τελευταία αυξήθηκε εντυπωσιακά. Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να διατηρήσουν την οντότητά τους. Το επιδιώκουν με σύστημα και το επιτυγχάνουν σε αξιοπρόσεκτο, για άλλες μικρές χώρες και λαούς, βαθμό. 3. Σε τελική κρίση διδακτορικής μελέτης, σύγχρονα τελετή χορήγησης αντίστοιχου τίτλου, οι καθηγητές/κριτές παρουσιάστηκαν με τηβέννους κατά την επιθυμία της (Eλληνίδας) υποψήφιας, έπειτα από σχετικό προς αυτή ερώτημα. Οι ευάριθμοι παρόντες, βασικά μεταπτυχιακοί φοιτητές, εγέρθησαν άμεσα κι αυτονόητα κατά την είσοδό τους τιμώντας πρακτικά –συμβολικά την επιστήμη– τη γνώση. Τα σύμβολα δεν είναι, προφανώς, άσχετα με την ουσία. Σε μας υπάρχει κάτι από τα δυο αυτά;

Το Βέλγιο έχει τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα. Hταν πρόσφατα, για 2 χρόνια, νομίζω, χωρίς κυβέρνηση, δηλαδή πολιτική ηγεσία στη διοίκηση!.. Αναμφίβολο ότι καθήκον και κοινό συμφέρον ήταν για όλους οδηγός. Στη χώρα μας κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό; Oμως, και που είχαμε πολιτικές ηγεσίες, γνωστό το αποτέλεσμα. Χάος, ακόμη και για καλοπροαίρετους κριτές. Η οργάνωση που έχει το Βέλγιο θα μπορούσε να είναι πρότυπο για μας. Αρκετά έμαθαν κι αυτοί, ως Ευρωπαίοι, από τους Eλληνες. Φανερό και στη γλώσσα τους. Μήπως είναι καιρός να μάθουμε και οι Eλληνες, μερικά έστω, από αυτούς;

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Καθηγ. Ψυχολογίας Παν. Κρήτης - Επισκέπτης καθηγ. (Gastprof.)

Παν. Χαϊδελβέργης