Ποιοι προκάλεσαν την κρίση
Από το ποιος ωφελήθηκε από την κρίση μπορούμε να συνάγουμε ασφαλή συμπεράσματα τόσο για το ποιος την προκάλεσε όσο και το γιατί. Αυτοί που ωφελήθηκαν αυτο-ενοχοποιούνται, αφού έχουν το όφελος «στην τσέπη» τους και βαρύνονται τουλάχιστον από ενδεχόμενο δόλο, αφού προέβλεψαν το παράνομο αποτέλεσμα των παράνομων ενεργειών τους και το αποδέχθηκαν. Γιατί η παράλειψη αναδιάρθρωσης του χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο, η παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας και η πληρωμή σε καθεστώς πτώχευσης ανασφάλιστων ομολογιούχων δανειστών είναι παράνομες ενέργειες. Και η ανθρωπιστική κρίση που οι ενέργειες αυτές προκάλεσαν, αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Πρώτο αποτέλεσμα: η Ευρωζώνη και το ευρώ αδυνάτισαν και η Ε.Ε. βρίσκεται ενώπιον ελεγχόμενης (προς το παρόν) αποσταθεροποίησης ή μετάβασης σε μία άλλου τύπου πολιτική ένωση. Δεύτερο αποτέλεσμα: Κάποιοι, εντός αλλά και εκτός Ευρωζώνης, κέρδισαν πολλά λεφτά. Το ομολόγησε εξάλλου ο κ. Σόιμπλε όταν δήλωσε δημόσια ότι οι Γερμανοί είναι διατεθειμένοι να μας επιστρέψουν τα κέρδη που απεκόμισαν από την «εταιρική αλληλεγγύη» που μας έδειξαν, αλλά άλλοι από τους «εταίρους» μας δεν είναι! Τρίτο αποτέλεσμα: Το Ισραήλ απέκτησε στρατηγικό βάθος και οι ασκήσεις για την επικείμενη κατά τις δηλώσεις της κυβέρνησής του επίθεση κατά του Ιράν γίνονται στον ελληνικό εναέριο χώρο. Τέταρτο αποτέλεσμα: Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, της Ελλάδος και της Κύπρου, δηλαδή της Ευρώπης, κατέληξαν υπό αμερικανο-ισραηλινό έλεγχο.
Τι δέον γενέσθαι; Το ερώτημα είναι ρητορικό. Η εθνική μας ταυτότητα και το γεγονός ότι το διακύ- βευμα είναι η ύπαρξή μας ως ανεξάρτητης χώρας δεν αφήνει άλλη επιλογή. Οφείλουμε να αντισταθούμε. Μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με 15, όχι 50 υπουργούς, που δεν θα θέλουν να κάνουν καριέρα αλλά να σώσουν τη χώρα, διακινδυνεύοντας ακόμη και τη ζωή τους, και με μία Βουλή 150-200, όχι 300, βουλευτών, οφείλει να δώσει το παράδειγμα της θυσίας, όχι να ζητά πρώτα θυσίες από τον λαό, να αναδιοργανώσει τη χώρα με βάση την κοινοτική και κοινοβιακή παράδοση του λαού μας, όχι ξενόφερτα και παρακμιακά πρότυπα, και να απευθυνθεί με σεμνό τρόπο στον Ελληνισμό της Διασποράς, λέγοντας «Εμείς θα βάλουμε τον ιδρώτα και, αν χρειασθεί, το αίμα. Από σας περιμένουμε να βάλετε μόνο τα λεφτά». Μόνο έτσι έχουμε κάποια ελπίδα να διασωθούμε ως ελεύθεροι Eλληνες, αν και η τελευταία λέξη θα είναι, όπως πάντα, του Θεού.
ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΑΖΙΝΑΣ Δικηγόρος – Βιέννη