Ενα άλλο ήθος, η προοπτική για την εθνική μας επιβίωση
Φθάνοντας στο τέλος του 2013, η επικαιρότητα που απασχολεί την κοινή γνώμη, τα Μέσα, την κοινωνία και τον πολιτικό κόσμο, επιτρέπει τη διατύπωση ορισμένων σκέψεων και την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων.
Η πολιτική τάξη στο σύνολό της, χωρίς διάκριση χρωμάτων και προσώπων (αν και άδικα) έχει υποστεί καίρια πλήγματα στην αξιοπιστία της. Και αυτό δεν είναι καλό ούτε για την κοινωνία ούτε για την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Διότι, ο πολιτικός κόσμος δίνει την εντύπωση ότι «χαριτωμένα και αριστοτεχνικά» περίπου βαδίζει προς την πολιτική αυτοχειρία του. Δημιουργούνται συγχρόνως ιδανικές συνθήκες για να εκδηλωθεί δυνητικά μια πολύ επικίνδυνη για όλους κοινωνική έκρηξη.
Μπορεί να μιλούσαμε, με τρόπο γενικό, κατά το παρελθόν για σκάνδαλα, διαφθορά και διαπλοκή ανάμεσα σε πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Σήμερα υπάρχουν κραυγαλέες και αδιάψευστες αποδείξεις για όλα αυτά.
Η συχνά, άλλωστε, διαπιστούμενη αδυναμία των κομμάτων να διαγνώσουν έγκαιρα και ορθά, να συνθέσουν έπειτα και να εκφράσουν αυθεντικά το συλλογικό κοινωνικό και εθνικό συμφέρον, είναι μια άλλη επικίνδυνη παράμετρος της πολιτικής μας ζωής.
Εξάλλου η οικονομική κρίση, η ανεργία και η αδυναμία χιλιάδων οικογενειών να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους, δεν αφήνουν παρά ελάχιστα περιθώρια για νηφάλια και ψύχραιμη αξιολόγηση των πραγμάτων. Σ’ αυτήν ακριβώς την πολύ δύσκολη στιγμή, η δημόσια αλλά και η ιδιωτική συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου αποκτά μια νέα κρίσιμη σημασία για τη διατήρηση της ισορροπίας των σχέσεων πολιτείας και πολιτών, κράτους και κοινωνίας, πολιτικού συστήματος και μέσων ενημέρωσης, ισορροπίας που έχει κρίσιμη σημασία για τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και της ομαλής λειτουργίας της Δημοκρατίας.
Δυστυχώς στον αντίποδα όλων αυτών κάποιες δυνάμεις ή πρόσωπα με δημόσια ισχύ εξακολουθούν να ρίχνουν «λάδι στη φωτιά», με τρόπο και σε βαθμό που δημιουργούνται βαριές υποψίες για τους στόχους και τη σκοπιμότητα μιας τόσο επίμονης και τόσο στοχευμένης προσπάθειας κλονισμού της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου.
Η αχαρακτήριστη συμπεριφορά πρώην υπουργού των Συγκοινωνιών, όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με αυτό καθεαυτό το σοβαρό αδίκημα της χρήσης πλαστών πινακίδων κυκλο- φορίας που διέπραξε, αλλά και ως προς την έπειτα από την αστυνομική επέμβαση προκλητική και κοινωνικά καταδικαστέα στάση του, είναι εύλογο να προκαλεί αισθήματα αγανάκτησης και μεγάλης οργής στο σύνολο των πολιτών.
Εξάλλου βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην συνδικαλιστής, εξασφάλισε σκανδαλώδεις αποζημιώσεις της τάξης του ενός εκατομμυρίου, που είναι ποσό απλησίαστο για οποιονδήποτε άλλο εργαζόμενο, ενώ πρώην υπουργός και ανώτατο κομματικό στέλεχος της «δημοκρατικής παράταξης», παρ’ ολίγον πρωθυπουργός, βρίσκεται στη φυλακή κατάδικος για βαριά κακουργήματα διαφθοράς και υπόδικος για άλλα, που σχεδόν εξαντλούν τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα.
Πέντε βουλευτές της Χρυσής Αυγής δηλώνουν μηδενικό εισόδημα και προκαλούν ερωτήματα για το πώς ζούσαν πριν εκλεγούν βουλευτές, άλλος βουλευτής, του ΣΥΡΙΖΑ αυτός, κατηγορείται για υπόθεση μη έκδοσης απόδειξης ύψους 1 εκατ. δολαρίων, ενώ βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων ελέγχεται από το ΣΔΟΕ για φοροδιαφυγή ύψους 5,5 εκατ. ευρώ.
Νέες αποκαλύψεις δωροδοκίας και εκτεταμένης διαφθοράς, πάλι στον χώρο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ομολογείται αυτή τη φορά από τον ίδιο τον ένοχο, πρώην αναπλ. δι- ευθυντή Εξοπλισμών, θα ανοίξουν καινούργιο κύκλο ενόχων και ενοχών. Είναι επομένως εύλογο ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, έχει υποχωρήσει σε επικίνδυνο βαθμό. Αυτή όμως η (εύλογη) δυσπιστία αποτελεί και τον κύριο ανασταλτικό παράγοντα της οικονομικής ανάκαμψης και μια σοβαρή αιτία καθυστέρησης των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Παρ’ όλους αυτούς τους σοβαρούς και άμεσους κινδύνους, που αφορούν την ίδια την εθνική μας ύπαρξη, υπάρχουν δυστυχώς πολιτικές δυνάμεις που επιμένουν στον λαϊκισμό, στη μιζέρια, στο καταδικασμένο παρελθόν και που παρεμποδίζουν για μικροκομματικά και προσωπικά συμφέροντα τις προσπάθειες των δυνάμεων της κοινωνικής και εθνικής ευθύνης, οι οποίες με τη σθεναρή ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά και μια πρωτοφανή ωριμότητα της κοινωνίας, προσπαθούν όχι μόνο να βγάλουν την Ελλάδα από τα Μνημόνια και την κρίση, αλλά και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια πολύ γενικότερη ανασυγκρότηση της χώρας.
Ποιος αλήθεια αποποιείται το προνόμιο και την τιμή να μετέχει σε ένα τέτοιον αγώνα;