Στον ανθόκηπο των ευχών μιας αλλιώτικης Ανάστασης και μιας Πρωτομαγιάς σε μετακόμιση...

Κυριακή 1 Μαΐου, αντί για Εργατική Πρωτομαγιά, γιορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου. Κρατούμε λευκές λαμπάδες και την ψυχραιμία μας, ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη» και δίνουμε το φιλί της Αγάπης στους δικούς μας, και στον διπλανό μας, εάν τύχει. Ολα είναι ίδια κι όμως αυτή η Ανάσταση είναι αλλιώτικη, και δεν εννοούμε ημερολογιακά. Στην απέ- ραντη μοναξιά του πλήθους, οι ευχές προσφέρονται ως μόνη «γέφυρα» επικοινωνίας. «Καλή Ανάσταση», «Καλό Πάσχα», οι ευχές, ξαφνικά φέτος, πύκνωσαν! Ευχόμαστε στους δικούς μας, στους φίλους μας, στους γνωστούς μας, στους συνεργάτες μας, αλλά και σε γείτονες που δεν είχαμε, ώς τώρα, ούτε «Καλημέρα». «Καλές Δουλειές», λέμε στον κουλουρά, αν τον πετύχουμε στον αυλόγυρο της εκκλησίας της ενορίας μας. Μπαίνουμε στο ταξί, δεν μιλάμε πια για ποδόσφαιρο, αλλά «πώς την βλέπεις εσύ, την κατάσταση;», άλλοτε ρωτά ο πελάτης και άλλοτε ο οδηγός. Ακολουθούν μισόλογα και μόνη καταφυγή «βάλε ραδιόφωνο για τις ειδήσεις». Μία από αυτές αφορά την «Παναγιά Τήνου», που μπάταρε μέσα στο λιμάνι στον Πειραιά! Ως και τα θαύματα που περιμένουμε «μπάζουν νερά» στις μέρες μας!

Στην Ανάσταση οι καμπάνες σημαίνουν θριαμβικά, πυροτεχνήματα φωτίζουν τον ουρανό, και στην επιστροφή στο σπίτι, με τη λαμπάδα για να φέρουμε το Φως, το σκοτάδι μοιάζει πιο πυκνό. Το τραπέζι του Μεγάλου Σαββάτου θα ’χει μαγειρίτσα από τα χέρια της Κυράς, ας είναι καλά ο νοικοκύρης που τα θέλει όλα σωστά και παραδοσιακά, παρά τις αναδουλειές. Πολλοί είναι εκείνοι που θα την χαρούν, καλεσμένοι από συγγενείς και φίλους στο χωριό. Η πόρτα στο χωριό είναι πάντα ανοιχτή. Στην πόλη όμως δεν ανοίγει πια εύκολα για καλέσματα. Ανταλλαγή ευχών, λοιπόν, η λύση – προφορικά στον δρόμο, στο τηλέφωνο, γραπτά στα μηνύματα και στο Διαδίκτυο, με ζωγραφιές και ανοιξιά- τικα λουλούδια πλουμισμένα. Κι αυτά είναι που μένουν, όπως τα άνθη και φρούτα της άνοιξης στη «Νεκρά Φύση», σχέδιο του Παναγιώτη Τέτση, που είχε στείλει πέρσι, και οι ευχές και οι ιδιόγραφες φράσεις του με μελάνι κρατούν το άρωμά τους και στηρίζουν κάτι τέτοιες Κυριακές! Στον ανθόκηπο των ευχών αναζητούμε διέξοδο, σ’ αυτές στηριζόμαστε για λίγη δυσεύρετη αισιοδοξία.

Οσο για τα αγκάθια που έχουν οι ανθόκηποι, οι ευχές, από καρδιάς, είναι ένα αντίδοτο.

«Καλό Πάσχα», «Καλή Ανάσταση» οι ευχές της στήλης στους αναγνώστες μας. Ανήμερα Πρωτομαγιά, την Τρίτη 3 Μαΐου, οι δημοσιογράφοι εργαζόμαστε, Τετάρτη 4 Μαΐου τα ξαναλέμε, χωρίς αγκάθια...

Κουρνιασμένο το «Στεφάνι της Πρωτομαγιάς» της Μερόπης Πρέκα στην αγκαλιά των λουλουδιών στο κηφισιώτικο μπαλκόνι, είναι οι ευχές της Φύσης και της τέχνης που διαρκούν, όταν τα άνθη μαραίνονται, τα φύλλα πέφτουν... (Φωτογραφία Ελένη Μπίστικα, «Κ» 28/4/16)

Μετά το μεσημέρι Κυριακής. Και τι Κυριακή! Ευχές με άρωμα φιλίας που διαρκεί πάντα, το σχέδιο Π. Τέτση σε κάρτα «για τους σκοπούς της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών».

Ευχές για την Ελλάδα της γνώσης στην Ευρώπη της προόδου με πρόγραμμα εκλεκτό που συνεχίζεται δυναμικά, αμέσως μετά τις Γιορτές, από την πρόεδρο κυρία Νίκη Γουλανδρή και το Δ.Σ. του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, Λεβίδου, Κηφισιά.

...Και μαζί με τις ευχές, βεβαιώνει τους Εταίρους και τους φίλους, και υποστηρικτές, του Εθνικού Ιδρύματος Μελετών και Ερευνών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» πως συνεχίζει, στη Χαλέπα Χανίων Κρήτης, τους αγώνες για γνώση και ιστορική καταγραφή μέσα στο...

Προσέξτε τα προσωπάκια που ζωγράφισαν πάνω στα πασχαλινά αυγά τα παιδιά του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Κόδρου 9, στην Πλάκα, που η στήλη παρακολουθεί την καλή δουλειά του από την ίδρυσή του. Το ερευνητικό βλέμμα κοιτά τον νέο κόσμο, χωρίς...