Υψηλή Στρατηγική για την Ελλάδα
Στον χώρο της πολιτικής πολύς λόγος γίνεται για το πώς έφτασε η Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση. Οι Ελληνες πολίτες πάντως δεν αναμένουν από τους πολιτικούς διαπιστώσεις, αλλά προτάσεις και ορθολογικές συνταγές υπέρβασης της σημερινής πολυεπίπεδης κρίσης. Πρέπει να μιλήσουμε με όρους μέλλοντος. Η πρότασή μου αναφέρεται σε μια Νέα Υψηλή Στρατηγική της πατρίδας μας που θα αρχίσει από ορισμένους τομείς δράσης και θα οριοθετήσει μια νέα αρχή στην πορεία μας προς την κανονικότητα.
Αν στρατηγική είναι η σύζευξη των μέσων με τον τελικό σκοπό, ώστε να παραχθεί ένα συγκροτημένο αποτέλεσμα, η Νέα Υψηλή Στρατηγική είναι η χάραξη μιας βαθιάς και σταθερής πορείας μέσα στον χρόνο ώστε το σύνολο των φορτίων ισχύος που ένα κράτος διαθέτει, να στηρίξει και αναδείξει την προσπάθεια αυτή.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφενός, και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αφετέρου, πέτυχαν τη χάραξη μιας τέτοιας Υψηλής Στρατηγικής. Από τότε όμως πέρασαν πολλές δεκαετίες. Σήμερα το διεθνές σύστημα έχει περάσει σε φάση πολυπολικής συγκρότησης. Επομένως, είναι αναγκαίο να διαμορφώσουμε μια Νέα Υψηλή Στρατηγική που θα αναφέρεται στο εθνικό όλο και θα βοηθήσει τη χώρα να πατήσει ξανά γερά στα πόδια της.
Στο επίπεδο της ενδοκρατικής τάξης, πρέπει να προχωρήσουμε σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τους πολίτες που θα οριοθετεί με σαφήνεια τον τρόπο εσωτερικής λειτουργίας της κοινωνίας μας. Παρατηρούμε φαινόμενα παραβατικότητας και αδιαφορίας προς το πνεύμα και την εφαρμογή των νόμων. Η Ελλάδα κινδυνεύει να μοιάζει με πρώην σοβιετική δημοκρατία όπου πολιτικά και οικονομικά ισχυροί βρίσκονται υπεράνω του νόμου. Εξάλλου, η άνοδος ακραίων δημαγωγικών σχημάτων όπως η Χρυσή Αυγή και αριστερίστικων που κηρύσσουν το άβατο σε ολόκληρες συνοικίες, αποστέλλουν αρνητικά μηνύματα για το παρόν και το μέλλον μας. Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο στη θεσμική του μορφή πρέπει να περιλαμβάνει την υποχρέωση όλων να συνδράμουν στην ενίσχυση των δομών του κράτους. Ουδείς θα βρίσκεται υπεράνω των νόμων σε καμία περίπτωση και υπό την παραμικρή συνθήκη. Η χώρα μας δεν μπορεί να είναι η «δημοκρατία των φίλων» που αναδεικνύει τη μετριοκρατία και την παρεοκρατία.
Στο επίπεδο της γραφειοκρατικής συγκρότησης του κράτους προτείνω αντί για το ξεπερασμένο δίλημμα «μικρό versus μεγάλο κράτος», την ίδρυση ενός έξυπνου κράτους. Που θα διευκολύνει τη ζωή των πολιτών, συγχωνεύοντας τις δημόσιες λειτουργίες και εξορθο λογίζοντας το σύστημα. Θεμέλιοι λίθοι του κράτους δεν μπορεί να είναι παρά η Παιδεία και η Υγεία ώστε να αναδειχθούν η επιστημοσύνη, η αριστεία και ο ουμανισμός στις σύγχρονες μορφές τους.
Στο επίπεδο της ανασυγκρότησης της εθνικής οικονομίας πρέπει να υπάρξει συνολική αλλαγή παραδείγματος. Η δήθεν αναδιανομή πόρων, εξατμίζεται με τους υπέρογκους έμμεσους και άμεσους φόρους. Η παραγωγή πλούτου από τον τουρισμό και την αγροτική παραγωγή δεν επαρκεί για την επιβίωση. Απαιτείται η άμεση στροφή της χώρας προς τις νέες τεχνολογίες. Σε παγκόσμιο επίπεδο συντελείται μια άνευ προηγουμένου τεχνολογική επανάσταση στον τομέα της παραγωγής μέσω των γνω- στών 3D εκτυπώσεων. Η Ελλάδα απέχει πλήρως από τις τεχνολογικές εφαρμογές που οικοδομούν το φάσμα της συγκεκριμένης τεχνολογίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το μοντέλο ανάπτυξης του Ισραήλ που σε λίγα χρόνια μεταμορφώθηκε από μια οικονομία τύπου Ελλάδας σε τεχνολογικό γίγαντα και start-up nation. Με τον τρόπο αυτό μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, και να σταματήσει το braindrain ώστε να παραχθεί πρωτογενής πλούτος.
Στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής: καμία υποχώρηση από τη διαχρονική ταύτισή μας με την Ευρώπη και τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Η επιδίωξη μιας ειδικής σχέσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι προς όφελός μας. Αυτό μπορεί να περάσει και μέσα από τη σφυρηλάτηση στενότερων σχέσεων με το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ η ποιοτική εμβάθυνση των σχέσεών μας με το Ισραήλ και το κράτος της Αιγύπτου είναι απολύτως αναγκαία. Σημαντικές είναι
Ζούμε υπό συνθήκες γενικευμένης ήττας. Αυτό δεν μας αρμόζει. Η Ελλάδα μπορεί να σηκωθεί ξανά στα πόδια της.
οι διμερείς σχέσεις με τα άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε. πέραν των Συμβουλίων Υπουργών και των Επιτροπών της Ε.Ε. Εξάλλου, η χώρα μας βρίσκεται στη θάλασσα. Πρέπει να ενισχύσουμε το ισχυρό ναυτικό μας όπλο και να διασφαλίσουμε τον εθνικό μας χώρο απόλυτα και χωρίς την παραμικρή αλλοίωση. Αυτό θα μας δώσει αυξημένο ρόλο στις δομές της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και προστιθέμενη αξία στην περίπτωση που η Κοινή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας της Ε.Ε. θα βρεθεί σε επίπεδο ωρίμανσης.
Ζούμε υπό συνθήκες γενικευμένης ήττας. Αυτό δεν μας αρμόζει. Η Ελλάδα μπορεί να σηκωθεί ξανά στα πόδια της με πρόγραμμα ρεαλιστικό, με εξωστρέφεια και εμβάθυνση στην ευρωπαϊκή και δυτική της ταυτότητα, με τη δέσμευση ότι η άνευ όρων παράδοση του 2010 δεν θα επαναληφθεί και με μια Νέα Υψηλή Στρατηγική. Την ευθύνη αυτή θα κληθεί να αναδεχθεί για το μέλλον η Νέα Δημοκρατία, όταν πάρει το πηδάλιο στα χέρια της εν μέσω καταιγίδας.