Τα δρώμενα στο ΑΠΘ και η «διεθνής των μπαχαλάκηδων»
Ο τρόπος που η κυβέρνηση αντιμετώπισε, διά της μεθόδου της στρουθοκαμήλου, τη δεκαήμερη κατάληψη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τη «διεθνή των μπαχαλάκηδων» προσθέτει μία ακόμη μελανή σελίδα στη μαύρη βίβλο της στον χώρο της παιδείας.
Τα όσα απαράδεκτα συνέβαιναν στο μεγαλύτερο πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας, δεν ήταν αρκετά ούτε για τον υπουργό Παιδείας ούτε για τον κατ’ ευφημισμόν Προστασίας του Πολίτη για να προβούν σε κάποια παρέμβαση. Παρέμειναν «ψύχραιμοι» παρατηρητές, κλείνοντας τα αυτιά στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των πρυτανικών αρχών, του Δήμου Θεσσαλονίκης, των επαγγελματικών συλλόγων της πόλης.
Η συντεταγμένη πολιτεία προτίμησε προφανώς να πάει εσπευ- σμένα… διακοπές, δίνοντας το μήνυμα σε ορδές εγχώριων και εισαγόμενων «ψευδο-αλληλέγγυων» ότι εδώ νόμος είναι το γούστο του καθενός!
Κι αφού τελείωσαν όλα και μιας και δεν είχαμε γενικευμένες πυρπολήσεις κτιρίων, τραυματίες και νεκρούς, η κυβέρνηση εξέφρασε την ικανοποίησή της για το τέλος των «δρωμένων». Μάλιστα, όπως ακούσαμε εμβρόντητοι, ένοχοι ήμασταν όλοι οι υπόλοιποι που ζητούσαμε την παρουσία της πολιτείας, διότι υπερβάλλαμε.
Το αν ήμασταν, όμως, υπερβολικοί αποδεικνύεται από τις φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας από τους βανδαλισμένους χώρους του campus, οι οποίοι έχουν κυριολεκτικά δεινοπαθήσει από τις «καλλιτεχνικές παρεμβάσεις» των καταληψιών: Σπασμένες πόρτες, λερωμένοι τοίχοι και εικόνα καταστροφής. Μαζί βεβαίως με τις καταστροφές στο Δημαρχείο, στα λεωφορεία, και τα επεισόδια στην ΕΤ3, σε Εβρο και Ξάνθη.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όσα συνέβησαν στο δεκαήμερο των, άγνωστο από πού χρηματοδοτούμενων, «no borders», καταρρακώνουν το κύρος της εκπαίδευσης και αμαυρώνουν την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς. Συνεχίζουμε, δυστυχώς, να πρωτοτυπούμε αρνητικά με ανάλογα φαινόμενα όπως όταν «κτίζονται» τα γραφεία καθηγητών, όταν διαλύονται βίαια εκδηλώσεις εντός των πανεπιστημίων, όταν στο όνομα του ασύλου συμβαίνουν τόσα «ων ουκ έστιν αριθμός»...
Επομένως, δεν κομίζουμε γλαύκας λέγοντας ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα νοσεί βαριά. Τούτο είναι πλέον κοινός τόπος ακόμη και στους απλούς πολίτες, που έχουν αντιληφθεί ότι κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Την ώρα που στις άλλες χώρες, ακόμη και τις γειτονικές μας, το εκπαιδευτικό τους σύστημα εξελίσσεται με απίστευτη ταχύτητα, εμείς έχουμε στρέψει το πηδάλιο προς τα πίσω για να συναντήσουμε τη δεκαετία του... 1980.
Οι μόνοι, ωστόσο, που δεν βλέπουν το πρόβλημα και τις αιτίες του είναι οι σημερινοί κυβερνώντες. Εθισμένοι στην πολιτική του «αγωνιστικού πεζοδρομίου», που επιδόθηκαν επί δεκαετίες, υπερασπιζόμενοι την όποια αυθαιρεσία με το καπέλο του πολι- τικού αιτήματος, συνεχίζουν και σήμερα από τη θέση της εξουσίας να παίζουν το ίδιο παιχνίδι. Η στάση τους, βέβαια, μπορεί και να εκπορεύεται από το γεγονός ότι καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει «γη και ύδωρ» στους, άλλοτε μισητούς, δανειστές, και έχοντας χάσει κάθε αξιοπιστία από το πιο φανατικό αριστερό κοινό του, κλείνει τα μάτια σε διάφορες έκνομες ενέργειες για να κρατάει και την «πίσω πόρτα» ανοιχτή.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, και η περίπτωση του ΑΠΘ αποδεικνύει ότι η διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται σε χέρια πολιτικών καιροσκόπων, που η παραμονή τους στην εξουσία προκαλεί τεράστια και διαχρονική ζημιά στον τόπο.
Η πολιτεία έδωσε το μήνυμα σε ορδές εγχώριων και εισαγόμενων ψευδοαλληλέγγυων ότι εδώ νόμος είναι το γούστο του καθενός.