Η παραμονή των μεταναστών

Με το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα στη Γαλλία και ταυτοχρόνως ακούγοντας τα δικά μας (δυστυχώς) καθημερινά επίκαιρα, τη δράση των μεταναστών μεταξύ τους – μαχαιρώματα κ.λπ.–, αλλά και ξεσηκώματα μεταναστών που ζουν σε καταυλισμούς εναντίον της πολιτείας για διαφόρους λόγους –δικαίους ή αδίκους, αυτό δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω– και επίσης την αθλία κατάσταση των μεταναστών του Ελληνικού, αρχίζω και διερωτώμαι πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση, Απ’ όσο γνωρίζω, υπάρχουν 57.000 μετανάστες, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι «λαθρομετανάστες». Επανειλημμένως έχω ακούσει τον κ. Αβραμόπουλο να λέει ότι αυτοί θα επαναπατριστούν! Πότε; Και οι υπόλοιποι τι θα γίνουν; Δεν επρόκειτο –κατά τα λεγόμενα της κ. Μέρκελ– να μοιραστούν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ποιες χώρες της Ε.Ε.; Ουγγαρία, Πολωνία και λοιπές, σλαβικές κυρίως χώρες, που ύψωσαν συρματοπλέγματα για να μην περάσει γάτα τα σύνορά τους; Και μας βαυκαλίζουν με το ΝΑΤΟ και τον Frontex (!!) στην περιοχή και με εγκάρδιες συμφωνίες μεταξύ κ. Μέρκελ και Τουρκίας (η οποία Τουρκία ποτέ δεν κρατά τον λόγο της). Ηδη άρχισαν πάλι φουσκωτά να φτάνουν στα νησιά μας, τα οποία κατεστράφησαν δυστυχώς οικονομικά, επειδή στην αρχή με τη μεγαλοψυχία του Ελληνα προσέφεραν ό,τι μπορούσαν. Και μετά τους εγκατέστησαν κατά χιλιάδες στα hotspots, μη ξέροντας πού θα καταλήξει αυτή η κατάσταση.

Δεν βλέπω από τους «υπευθύνους» του μεταναστευτικού ζητήματος καμία κίνηση. Ουδείς ενδιαφέρεται διά τους δυστυχείς του Ελληνικού και φοβούμαι ότι, εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την τακτοποίησή τους, θα έχουμε δυσμενείς εξελίξεις. Εγώ που σας γράφω εργάστηκα επί 10 χρόνια (1950- 1960) ως κοινωνική λειτουργός με τον ΟΗΕ, τη Διεθνή Οργάνωση Προσφύγων I.R.O. του ΟΗΕ και εν συνεχεία με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, Υπηρεσία Προσφύγων, σε συνεργασία με το τότε υπουργείο Προνοίας, για τους χιλιάδες πρόσφυγεςφυγάδες, κυρίως αλλοδαπούς, αλλά και ελληνικής καταγωγής από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, που κατέφυγαν στην Ελλάδα. Εργαζόμασταν νυχθημερόν όσο δύσκολες κι αν ήσαν οι συνθήκες, διότι η Ελλάς μετά από πόλεμο, Κατοχή και Εμφύλιο δεν μπορούσε να προσφέρει τίποτε άλλο από μερικά μισογκρεμισμένα κτίρια, κουβέρτες και ιατρική περίθαλψη από τον ΕΕΣ. Και όλοι τακτοποιήθηκαν. Μετανάστευσαν ή εγκαταστάθηκαν εδώ μονίμως (Καρέα κ.λπ.). Αλλά υπήρχαν άνθρωποι υπεύθυνοι που εργάστηκαν ακούραστα και αποτελεσματικά. Ενώ τώρα τι κάνουμε;

ΠΟΠΗ Ε. ΚΟΝΤΗ