Η ιστορική ταβέρνα «Καραβίτης»
Ο Κώστας Καραβίτης μιλάει για τον ιστορικό οικογενειακό χώρο, που συμπληρώνει 90 χρόνια ζωής
Στο Παγκράτι, ένας ζωντανός μύθος είναι και η αναλλοίωτη ταβέρνα που γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες οι παλιοί Αθηναίοι.
Παρά την αποπνικτική μεσημεριανή ζέστη, ένας ηλικιωμένος κύριος μπαίνει στην αυλή της ιστορικής ταβέρνας «Ο Καραβίτης» στο Παγκράτι, υποβοηθούμενος από ένα νεαρό ζευγάρι. Ο 72χρονος Κώστας Καραβίτης, ο οποίος μου διηγείται τα 90 χρόνια της οικογενειακής ταβέρνας, κάνει μια παύση. «Κοίταξέ τον. Δεν θα το πιστέψεις, αλλά ερχόταν πριν από 40 χρόνια και έπαιρνε κρασί με την οκά», μου λέει και βυθίζεται ξανά στην εποχή που ο θείος του Παναγιώτης και η θεία του Ισμήνη έστησαν το μικρό κουτούκι στη συμβολή των χωμάτινων οδών Αρκτίνου και Παυσανίου στο Παγκράτι.
Η ιστορία του «Καραβίτη» ξεκινά με μια ιστορία ξενιτειάς. Η οικογένεια Πολίτη επιστρέφει στα πατρογονικά εδάφη το 1895 από τη μακρινή Αμερική και καλεί τον συγγενή τους Παναγιώτη Καρα-
Από το «καρβουνιάρικο», στα ψαρικά και αργότερα στην κοσμοσυρροή, στο μυθικό εστιατόριο στη συμβολή των οδών Αρκτίνου και Παυσανίου.
βίτη από τον Αγιο Πέτρο Κυνουρίας να έρθει στην ελληνική πρωτεύουσα. Οπως όλοι οι συμπατριώτες του, ο μποέμ Αγιοπετρίτης, όπως τον χαρακτηρίζει ο Κώστας Καραβίτης, ανοίγει ένα «καρβουνιάρικο» στην αραιοκατοικημένη γειτονιά. Λίγα χρόνια αργότερα μπαίνει στη ζωή του η δραστήρια Ισμήνη Λινάρδου. «Το γαμήλιο ταξίδι τους ήταν μια νύχτα στο ξενοδοχείο Κάρλτον, στον Φλοίσβο, όπου πήγαν με το κάρο του θείου μου. Οταν γύρισαν, η θεία Ισμήνη άρχισε να φτιάχνει μεζεδάκια και να βάζουν τα πρώτα λιγοστά μεταλλικά τραπέζια. Χωρίς καρέκλες όμως», θυμάται ο κ. Κα- ραβίτης. Από το μικρό κουτούκι, που πουλούσε παράλληλα κάρβουνο και ήταν και το σπίτι της οικογένειας, περνάνε σταδιακά οι επαγγελματίες της γειτονιάς: ο γαλατάς, ο λαχειοπώλης, ο γανωτής, ο ταχυδρόμος και άλλοι που δούλευαν στον δρόμο για μια μερίδα γόπες, μαρίδες ή καλαμαράκια στο όρθιο, που έφτιαχνε η Ισμήνη Καραβίτη.
Ο κύριος Γραμμένος
Η ανάπτυξη του καταστήματος ξεκίνησε από το 1935 χάρη στη μαγειρική της θείας Ισμήνης, όπως θυμάται ο κ. Καραβίτης. «Το μυστικό της ήταν ότι μαγείρευε την παραγ- γελία εκείνη τη στιγμή. Δεν υπήρχε τίποτα προτηγανισμένο και αυτό το εκτίμησε ο πρώτος ταξιτζής από το Κολωνάκι, ο κ. Γραμμένος». Ο καλοφαγάς επαγγελματίας, λοιπόν, έφερε ένα βράδυ τα μέλη του φυσιολατρικού ομίλου “Φοίβος” της εποχής στη μικρή ταβέρνα και το ζεστό φαγητό της Ισμήνης διαδό- θηκε από στόμα σε στόμα. Το 1944 γεννήθηκε ο Κώστας Καραβίτης, ο δεύτερος από τα τρία αδέλφια της οικογένειας του Θεόδωρου Λινάρδου. Ηδη ο πατέρας του συνεταιρίζεται με τον Παναγιώτη Καραβίτη και όσο περνάνε τα χρόνια το μικρό κουτούκι μεγαλώνει και γίνεται η ταβέρνα «Βαθρακονήσι» εξαιτίας των πολλών βατράχων που συγκεντρώνονταν τότε στον Ιλισό. Το μενού αλλάζει και στη θέση των ψαρικών μπαίνουν τα ψητά: μπριζόλες, μπιφτέκια, σουβλάκια και τα παϊδάκια, που είναι η σπεσιαλιτέ του καταστήματος. «Θυμάμαι ότι κάναμε δύο “ημίχρονα” στο μαγαζί. Νωρίς έρχονταν όσοι θα πήγαιναν αργότερα στα μπουζούκια, ενώ μετά ήταν οι οικογένειες που είχαν πάει πρώτα σινεμά ή θέατρο», τονίζει ο κ. Καραβίτης.
Τα επόμενα χρόνια η φήμη του «Καραβίτη» μεγαλώνει και από τα τραπέζια του περνούν εκατοντάδες τουρίστες κάθε χρόνο καθώς και οι πιο γνωστοί καλλιτέχνες, επιχειρηματίες και πολιτικοί της σύγχρονης Ελλάδας, ενώ τη δεκαετία του ’80 γίνεται «μάχη» για ένα τραπέζι στο φημισμένο εστιατόριο το οποίο είχε επεκταθεί στην αντικριστή αυλή. «Δουλεύαμε με 20 βοηθούς σερβιτόρων και πέντε-έξι άτομα στην κουζίνα», σημειώνει.
Η ιστορική ταβέρνα, η οποία έχει ακόμη τα σημάδια από τις σφαίρες που έπεσαν στα Δεκεμβριανά, περνάει σταδιακά στην τρίτη γενιά της οικογένειας Καραβίτη. Καραβίτη όμως ή Λινάρδου; Το 2000 o Κώστας Λινάρδος άλλαξε το πατρικό του όνομα προς τιμήν του θείου και της θείας του, που τον είχαν σαν παιδί τους. «Αλλωστε, όλοι Καραβίτη με ήξεραν», καταλήγει.