Η Ελλάς έναντι της Τουρκίας
Μία διαδικασία μεταλλάξεως βρίσκεται εν εξελίξει στην Τουρκία, που θα ήταν σκόπιμο να αντιμετωπισθεί από την υφισταμένη πολιτική τάξη της χώρας μας. Μέχρις στιγμής το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην αποκατάσταση των σχέσεων της Αγκύρας με τη Ρωσία και το Ισραήλ προ ολίγων ημερών. Οι εξελίξεις αυτές ερμηνεύονται ως πρώτες κινήσεις απεξαρτήσεως της Αγκυρας από τη Δύση. Δεν πρόκειται περί αυτού. Αυταρχικός ηγέτης είναι ο κ. Ερντογάν, όχι πολιτικά παράφρων· σε διορθωτικές κινήσεις εσφαλμένων ενεργειών τού παρελθόντος προβαίνει και όχι σε αναθεώ- ρηση του αμυντικού προσανατολισμού της χώρας του.
Ενδιαφέρον είναι, ωστόσο, ότι η Μόσχα και η Ιερουσαλήμ ανταποκρίθηκαν δίχως να θέτουν προϋποθέσεις «δημοκρατικής συμπεριφοράς» προς την Τουρκία, όπως συμβαίνει με θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και ειδικότερα την Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο, που αντιμετωπίζουν το πραξικόπημα ως στιγμιαίο αδίκημα και θεωρούν ότι ο κ. Ερντογάν θα πρέπει να επιστρέψει εις την προτέρα κατάσταση πραγμάτων, πολιτισμένα και ευρωπαϊκά εν ολίγοις.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αντιθέτως έχει η εσωτερική πολιτική μετάλλαξη σε αυτήν τη χώρα, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος επιχειρεί να συνδυάσει την εσωτέρα δυναμική του Ισλάμ με τον κεμαλικό εθνικισμό. Με άλλα λόγια, ο κ. Ερντογάν, που επί σειράν ετών αντιμαχόταν τους Κεμαλιστές σε όλα τα επίπεδα, κινείται πλέον με στόχο να συνθέσει τις πλέον ασύμβατες έως τώρα τάσεις της τουρκικής κοινωνίας.
Η προωθούμενη εσωτερική ενότης δεν προέκυψε απλώς και μόνον από το αποτυχημένο πραξικόπημα. Αλλότριες προς την περιοχή δυνάμεις ενθάρρυναν εξεγέρσεις στη Μεσόγειο με αίτημα τον εκδημοκρατισμό, εν συνεχεία παρενέβησαν στρατιωτικώς και τελικώς προέκυψε χάος και δυστυχία και κύμα απελπισμένων προσφύγων και μεταναστών.
Ολα αυτά συνέβαιναν ταυτόχρονα στην περιφέρεια της Ευρώπης, αλλά η Ενωση ως σύστημα συνολικό επέλεξε τον ρόλο θεατού και ηθικολογούσε και σχολίαζε και ενίοτε εξέφραζε αποτροπιασμό. Αντίθετα, και παρά τη σωρεία των σφαλμάτων, οι χώρες που ενήργησαν με όρους παραδοσιακού συμφέροντος και ισχύος ήσαν οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Βρετανία, η Γαλλία και η Τουρκία, η οποία σε περιφερειακό επίπεδο είχε αγνοηθεί επί μία πενταετία, παρά το γεγονός ότι είναι η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει άμεσο θέμα ασφαλείας, λόγω της ενθαρρύνσεως του αιτήματος της ανεξαρτησίας των Κούρδων.
Επειδή η Ελλάς είναι χώρα μίας εξόχως ασταθούς περιοχής, δεν έχει ως εκ τούτου την πολυτέλεια να διατυπώνει ευχολόγια ή να ηθικολογεί. Σε αυτά ας επιδίδονται οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Μία νέα εσωτερική πολιτική ενότης αρχίζει να διαμορφώνεται στη γειτονική μας χώρα, στο επίπεδο των δυνάμεων του κατεστημένου. Ο κ. Ερντογάν είναι, καλώς ή κακώς, η μόνη πραγματικότητα στην Τουρκία σήμερα. Θα ασχοληθεί με τα του οίκου του όπως ο ίδιος κρίνει και όχι καθ’ υπαγόρευσιν κάποιων εκ των εταίρων μας που απλώς αναζητούν προσχήματα για να αποκλείσουν τη γειτονική αυτή χώρα από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Θα αποτελούσε αφροσύνη εάν σε αυτήν τη φάση παρασυρόταν η Ελλάς από τη ρητορική των Βρυξελλών ή κάποιων ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ουδείς από τους ηθικολογούντες της σήμερον πρόκειται να συνδράμει τη χώρα μας σε περίοδο κρίσεως με την Τουρκία. Προς εξομάλυνση των ευρωτουρκικών σχέσεων πρέπει να ενεργήσει η Ελλάς με όσες δυνάμεις διαθέτει και όχι για τη δαιμονοποίηση του κ. Ερντογάν.
Προς εξομάλυνση των ευρωτουρκικών σχέσεων πρέπει να ενεργήσουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε και όχι για τη δαιμονοποίηση του κ. Ερντογάν.