Οι ολυμπιονίκες και οι υποκριτές

Κύριε διευθυντά

Το σκηνικό γνωστό. Ο άγνωστος στο ευρύ κοινό αθλητής (εδώ ενός μη δημοφιλούς σπορ) που γυμνάζεται με μόνο εφόδιο το πείσμα και την όποια οικονομική ενίσχυση ιδιωτών, και πετυχαίνει. Οι αρμόδιοι (και μη) παράγοντες του κράτους φωτογραφίζονται με τον νικητή και δίνουν συνεντεύξεις. Η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι πολιτικοί προβαίνουν σε συγχαρητήριες δηλώσεις και απονομή τιμών. Οι πολίτες, διά ζώσης και στα social media, αποθεώνουν τον νικητή και τα βάζουν με το κράτος και κάθε αρμόδιο (και μη) για την έλλειψη υποστήριξης στους αθλητές μας.

Αντίστοιχη και η στάση των ΜΜΕ, αποθεωτική και (ή) καυστική, με ένταση ανάλογη της «πολιτικής» τού κάθε μέσου. Οι παραπάνω αντιδράσεις είναι αρχετυπικές της πολιτείας μας σε ανάλογα γεγονότα, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, στην κρίση. Ισόβιοι έμμισθοι παράγοντες του αθλητισμού που προσπαθούν εκ των υστέρων να σφετερισθούν την επιτυχία του πρωταθλητή, ενώ, αποδειγμένα, δεν έχουν εισφέρει το παραμικρό για αυτήν. Πολιτικοί που σπεύδουν για λόγους δημοσιότητας να δώσουν το «παρών» στην επικαιρότητα, αν και από την όποια θέση τους καμιά προσπάθεια δεν κατέβαλαν ποτέ για την προαγωγή του (υγιούς) αθλητισμού. ΜΜΕ που, λόγω και του «παρασκηνίου» (βλ. προκλητική αδιαφορία του κράτους για τους αθλητές, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες κατεδάφιση του σκοπευτηρίου-παράγκας από τον Δήμο Δράμας κ.λπ.), ανακαλύπτουν ξαφνικά τον «μεγάλο Eλληνα», τον «πρωταθλητή της καρδιάς μας» κ.λπ., ενώ έως τότε άλλες τρανές επιτυχίες των μη δημοφιλών σπορ ή αθλητών και ομάδων μικρότερων κατηγοριών δεν τις περνούν ούτε στα ψιλά γράμματα.

Και τέλος, το πιο ανησυχητικό. Μεγάλη μερίδα πολιτών, πλανώμενη ότι ανακτά τη χαμένη αυτοεκτίμηση και εθνική υπερηφάνεια, αλλά και παρακινούμενη από τη συνήθη πλέον διάθεση να «τα χώσει» και την πρόθεση να ακουστεί (προβληθεί στα social media).

Και ενόψει αυτών αξίζει να αναρωτηθεί ο καθένας μας: Ενδιαφερθήκαμε ποτέ στ’ αλήθεια για τον αθλητισμό, πέραν της ενασχόλησής μας με το «στοίχημα», με τα της ομάδας μας ή, στην καλύτερη περίπτωση και συγκυριακά, με τις μεγάλες επιτυχίες των πρωταθλητών μας; Μας απασχόλησε ποτέ το γιατί, λ.χ., στις μεγαλουπόλεις και στην επαρχία μας απουσιάζουν παντελώς στοιχειώδεις υποδομές για την ανάπτυξη του αθλητισμού, όπως στάδια και πισίνες, ασφαλείς, συντηρημένες και σύμφωνες με τις ισχύουσες προδιαγραφές, με ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών σε αυτές, κι ακόμη, αν τις απαιτήσαμε ως πολίτες; Περαιτέρω, μας απασχόλησε γιατί μειώνονται οι ώρες της Γυμναστικής στο σχολείο ή το αν και το πώς διδάσκεται το μάθημα αυτό; Γιατί τα παιδιά μας συγκαταλέγονται στα πιο παχύσαρκα στον κόσμο ή γιατί έχουμε θλιβερή πρωτιά στους πνιγμούς και στο κάπνισμα; Τέλος, καταβάλλουμε σε προσωπικό επίπεδο προσπάθεια να ακολουθούμε έναν αθλητικό και υγιεινό τρόπο ζωής, δίνοντας το αντίστοιχο παράδειγμα στα παιδιά μας;

Οι επιτυχίες των πρωταθλητών μας είναι σημαντικές. Αλλά ακόμη σημαντικότερη είναι, επιτέλους, η δημιουργία και εμπέδωση στους Eλληνες πολίτες μιας ουσιώδους και βαθιάς σχέσης με τον αθλητισμό, ιδίως τον μαζικό, από τον οποίον και μόνον άλλωστε μπορούν να αναδειχθούν οι πρωταθλητές. ΣΠΥΡΟΣ Ι. ΠΕΤΡΙΔΗΣ