Συμμετοχή στη Σύγκλητο
Στα τέλη Οκτωβρίου 2014, ομάδα φοιτητών απέκλεισε τις δύο εξόδους της αίθουσας συνεδριάσεων της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών, στα Προπύλαια, με στόχο να επιβάλει τις θέσεις της στους συγκλητικούς για την εφαρμογή του νόμου 4009/2011. «Ακολούθησαν επανειλημμένες προκλήσεις από τους φοιτητές-δεσμοφύλακες, ακόμη και απειλές βίας στις απόπειρες εξόδου από την αίθουσα», ανέφερε η τότε πρυτανεία. Σε άλλη συνεδρίαση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ, κατά την οποία η ημερήσια διάταξη ήταν ουδέτερη πολιτικά, καθηγήτρια ζήτησε από φοιτητή να σταματήσει να καπνίζει, με αποτέλεσμα να εισπράξει ένα... «άσε μας, κυρά μου».
«Η τήρηση των κανόνων λειτουργίας της Συγκλήτου δεν μπορεί να σχετίζεται με τη σύνθεσή της και άρα είναι αποδεκτό να εκπροσωπείται η ακαδημαϊκή κοινότητα. Ωστόσο, με δεδομένη την πείρα μας έως τώρα, κατά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης και του νόμου-πλαισίου του 1982, οφείλουμε να ξαναδούμε πώς πρέπει να είναι η σύνθεση και η συμμετοχή των φοιτητών ώστε η Σύγκλητος να είναι λειτουργική», αναφέρει στην «Κ» έμπειρος πανεπιστημιακός, σχολιάζοντας την απόφαση της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας να επιστρέψει η φοιτητική συμμετοχή στη Σύγκλητο και τα υπόλοιπα συλλογικά όργανα των ΑΕΙ, κατά τα πρότυπα του νόμου 1268 του 1982. Δηλαδή, οι φοιτητές να συνδιοικούν, με μεγάλο αριθμό εκπροσώπων –τουλάχιστον τριών εκπροσώπων των προπτυχιακών φοιτητών– με δικαίωμα ψήφου στη Σύγκλητο και τα υπόλοιπα ακαδημαϊκά όργανα. Αυτή είναι και η βασική διαφορά του νόμου του 1982 από εκείνον του 2011. Ο πρώτος προέβλεπε «συνδιοίκηση» των φοιτητών. Δηλαδή, οι φοιτητές ήταν ισότιμα μέλη των γενικών συνελεύσεων των τμημάτων (σε ποσοστό 50% των μελών ΔΕΠ) και της Συγκλήτου (ένας εκπρόσωπος από κάθε τμήμα), δηλαδή είχαν δικαίωμα ψήφου. Ο δεύτερος προβλέπει «εκπροσώπηση» των φοιτητών στη Σύγκλητο με έναν εκπρόσωπο με δικαίωμα λόγου. «Οι εκπρόσωποι των φοιτητών καταλήγουν να εκπροσωπούν τις φοιτητικές παρατάξεις μεταφέροντας την κομματική γραμμή στη Σύγκλητο. Ωστόσο, η Παιδεία έχει εθνική υπόσταση, πάνω στην οποία πρέπει να συγκλίνουν παγκόσμιες τάσεις. Δεν είναι θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης το πανεπιστήμιο», τονίζει μιλώντας στην «Κ» η κ. Νιόβη Παυλίδου, μέλος του πρώτου Συμβουλίου του ΑΠΘ. Αλλωστε, εξαιτίας της ακύρωσης στην πράξη του πνεύματος του νόμου για συμμετοχή των φοιτητών στις ακαδημαϊκές αποφάσεις, στην Ελλάδα οι εκπρόσωποι των φοιτητών έχουν καταλήξει να λειτουργούν κατά τα πρότυπα του συντεχνιακού συνδικαλισμού. «Ακούσαμε ποτέ για τυχόν διαβλητές εξετάσεις;» ρωτά με νόημα η κ. Παυλίδου. «Το μόνο που ενδιαφέρει τους εκπροσώπους των φοιτητών είναι να υπηρετούν με φιλολαϊκό τρόπο τους φοιτητές», προσθέτει η ίδια. Και βεβαίως να χτίζουν τη δική τους πολιτική καριέρα μέσα στον κομματικό σωλήνα.
Η βασική διαφορά του νόμου του 1982 από εκείνον του 2011 και τι εξετάζεται.