Η συνεπέστερη κυβέρνηση
Πλανώνται όσοι κατηγορούν την πολυχρονεμένη μας αριστερά ότι άλλα έλεγε προεκλογικά και άλλα λέει τώρα. Προεκλογικά υποσχόταν ότι δεν θα μειώσει μισθούς και συντάξεις. Ο κ. Κατρούγκαλος λέει τώρα ότι δεν μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις. Πού βλέπετε την αντίφαση; Προεκλογικά έλεγε καμία ιδιωτικοποίηση. Και τώρα λέει ότι έγιναν ιδιωτικοποιήσεις μεν, αλλά πρόκειται για τακτικό ελιγμό, προσαρμογή στις «παραμέτρους» του καιρού, απαραίτητη στον δρόμο για τον σοσιαλισμό όπου, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν ιδιωτικοποιήσεις. Δεν άλλαξε τίποτε. Προεκλογικά υποσχόταν την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Μπορεί να μην καταργήθηκε, οι ίδιοι όμως εξακολουθούν να θέλουν να τον καταργήσουν. Η συνέπεια είναι υποδειγματική. Υπόσχονταν ότι θα πολεμήσουν τη διαπλοκή. Και τώρα εξακολουθούν να λένε ότι καταπολεμούν τη διαπλοκή. Είναι η μοναδική ίσως κυβέρνηση της οποίας η ρητορεία έχει τέτοια συνέχεια και συνέπεια.
Η ομήγυρις που κυβερνά τη χώρα, έχοντας σπουδάσει στο μεγάλο πανεπιστήμιο της ζωής και του φραπέ, με κάνα ουισκάκι για χαλάρωση, ξέρει πολύ καλά ότι στο καφενείο δεν έχει σημασία τι κάνεις. Σημασία έχει τι λες και τι πάθος βάζεις σε αυτά που λες. Αν παρακολουθούσες συζητήσεις κινηματογραφιστών στο Φίλιον προ εικοσαετίας, όταν το Κέντρο Κινηματογράφου είχε ακόμη περισσευούμενα για να μοιράσει, θα νόμιζες ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να γεννήσει δεκαπέντε Ταρκόφσκι, καμιά δεκαριά Φελίνι, δυο-τρεις Μπουνιουέλ και κάναν Κιούκορ για ξεκάρφωμα. Κι ας ήξερες πως όλοι αυτοί το μόνο που έχουν κάνει είναι ένα ταινιάκι μικρού μήκους όταν αποφοίτησαν από την περίφημη Σχολή Σταυράκου. Σημασία όμως δεν είχε το έργο. Σημασία είχαν οι πολιτικές τους απόψεις και οι ιδέες τους, ιδέες για σενάρια, μεγάλες ιδέες. Σε τι διέφεραν από τον γνωστό τύπο που λέει «αν ήμουν για μια μέρα πρωθυπουργός, εγώ όλα αυτά θα τα είχα λύσει». Ευτυχώς γι’ αυτούς, δυστυχώς για τη χώρα, η επιθυμία των νυν κυβερνώντων έγινε πραγματικότητα. Μια μέρα ξύπνησαν και έγιναν πρωθυπουργοί, υπουργοί, παρατρεχάμενοι και διοικητές. Και συνέχισαν να κάνουν αυτό που ήξεραν τόσο καλά να κάνουν. Να διατυπώνουν απόψεις και να εκθέτουν ιδέες για σενάρια. Δεν ενδιαφέρει κανέναν αν τα σενάρια έγιναν ποτέ ταινία.
Τέχνη της επικοινωνίας; Ως γνωστόν, το πρώτο μέλημα της επικοινωνίας είναι να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κοινού. Και οι πρώην καφενόβιοι που έγιναν κυβέρνηση, επειδή έχουν θητεύσει στον ρόλο του κοινού, μπορούν να το εξυπηρετήσουν. Ξέρουν πολύ καλά, για παράδειγμα, ότι η συλλογική ψυχοσύνθεση του «Ελληνα λαού», όπως τον έλεγε ο πρίγκιψ Γεώργιος ο Μικρός, δεν αντέχει μεγάλες δόσεις πραγματικότητας. Προτιμά να του λέει κάποιος ότι η Ελλάδα είναι μια δυνατή χώρα της οποίας η βαριά βιομηχανία είναι ο πολιτισμός και την αδικούν επειδή τη ζηλεύουν, παρά να ακούει ότι η Ελλάδα είναι μια μικρή, αδύναμη και πτωχευμένη χώρα επειδή δεν μπορεί να παράγει ούτε πολιτισμό, ούτε ελιές, ούτε καν συνδετήρες. Θέλω να πω ότι την απόλυτη αναντιστοιχία ανάμεσα στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μας και την ίδια μας τη ζωή, κοινώς ανάμεσα στη ρητορεία και την πραγματικότητα, δεν την εφηύρε η σημερινή αριστερά. Απλώς, λόγω παιδείας, λόγω έλλειψης παιδείας για την ακρίβεια, την πήρε κατά γράμμα. Διότι έτσι πίστευε πως είναι ο κόσμος. Το αποτέλεσμα είναι ότι μπόρεσε να την εφαρμόσει, ως γνήσιο τέκνο της ημετέρας παιδείας, χωρίς αναστολές, άρα με μεγαλύτερη πειστικότητα.
Πλανώνται όσοι κατηγορούν την πολυχρονεμένη μας αριστερά ότι δεν είναι πραγματική αριστερά. Αναρωτιούνται, ας πούμε, πώς είναι δυνατόν μια αριστερή κυβέρνηση, εδώ και ενάμιση χρόνο, να μην έχει κουνήσει το δαχτυλάκι της για τους ανέργους. Λάθος. Η αριστερά ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων, και δυστυχώς οι άνεργοι δεν είναι εργαζόμενοι. Είναι θύματα του καπιταλισμού και της λιτότητας. Και η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να καταπολεμήσει τη λιτότητα. Αυξάνει τους φόρους. Σοβαρά όμως τώρα: αυτή είναι η αριστερά σήμερα και, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Μην ξεχνάμε ότι ο κ. Τσίπρας και η παρέα του ανδρώθηκαν στο θερμοκήπιο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Κοινώς σε ένα περιβάλλον απολιθωμένης σκέψης και πολιτικής που αδιαφορεί για την πραγματικότητα. Πιστεύουν ακόμη ότι μπορούν να εκδικηθούν για την ήττα τους στον Εμφύλιο και δεν αναγνωρίζουν ούτε την πτώ-
Η αριστερά ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων και, δυστυχώς, οι άνεργοι δεν είναι εργαζόμενοι.
ση του Τείχους του Βερολίνου. Θεωρούν ότι η Ιστορία είναι καταδικασμένη να οδηγηθεί στη σοσιαλιστική κοινωνία επειδή κάποτε το έγραψε ο Μαρξ. Οπως οι πρώτοι χριστιανοί πίστευαν ότι η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει όσο ακόμη οι ίδιοι ήσαν εν ζωή. Και ο Μαρξ και ο Ενγκελς έγραφαν ότι η επανάσταση θα ξεκινήσει από τη Βρετανία. Δεν έχει σημασία αν δεν έγινε. Σημασία έχει ότι το έγραψαν.
Οι ίδιοι έφυγαν από το ΚΚΕ, το οποίο τους αντιπολιτεύεται, τους εξόπλισε όμως με το λεξιλόγιο της ρητορικής του και τη νοοτροπία του. Σημασία δεν έχει η πραγματικότητα. Σημασία έχει η περιγραφή της, οι λέξεις, κυρίως όμως σημασία έχει η θέλησή σου. Πώς τη θέλεις την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει καλύτερη περίληψη του αριστερού βολονταρισμού από τη «σκληρή» διαπραγμάτευση και το δημοψήφισμα. Σημασία δεν έχει ούτε το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης ούτε το «Οχι» στο δημοψήφισμα. Αυτά μπορεί να είναι αρνητικά. Είναι θετικό όμως ότι εμείς έτσι τα θέλουμε.
Με τούτα και με κείνα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είναι η συνεπέστερη κυβέρνηση όλων των εποχών. Θα μου πείτε ότι και η παράνοια, κατά τους ψυχιάτρους, έχει εσωτερική συνέπεια. Αν πιστέψεις ότι ο διπλανός σου σού κάνει μάγια μπορείς να πιστέψεις ότι αυτός φταίει για το συνάχι σου. Μακριά από μένα τέτοιες σκέψεις.