Η Δημοκρατία περνάει κρίση στην εποχή του Ιντερνετ
Η πρόκληση για το Athens Democracy Forum είναι να συνδυάσει το ιδεαλιστικό με το πρακτικό
Τα έσοδα από την ψηφιακή έκδοση των NYT είναι 400 εκατ. δολάρια και ο στόχος είναι να διπλασιαστούν έως το 2020. Καθώς η αμερικανική αγορά είναι πεπερασμένη, ελπίζουμε να το πετύχουμε αυτό με την επέκταση σε άλλες αγορές.
Ο Αχιλλέας Τσάλτας είναι η ενσάρκωση της παγκοσμιοποίησης. Αυστραλός την υπηκοότητα, Ελληνας την καταγωγή (τα ελληνικά του δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο να ζηλέψουν από αυτά του μέσου αυτόχθονα), εκ των αντιπροέδρων της αμερικανικής New York Times Company, ζει στο Λονδίνο και ταξιδεύει συνεχώς σε όλο τον κόσμο, κυνηγώντας χορηγούς και συνεργάσιμους αξιωματούχους για τη διοργάνωση των συνεδρίων των ΝΥ Times.
Οταν συναντιόμαστε, Δευτέρα μεσημέρι στο Κολωνάκι, είναι τρεισήμισι ώρες πριν από την επόμενη πτήση του, για την Ντόχα, πρωτεύουσα του Κατάρ, όπου η αμερικανική εφημερίδα θα διοργανώσει το επόμενο μεγάλο συνέδριό της, με θέμα «Η τέχνη του αύριο». Είναι επίσης μία ημέρα μετά το κλείσιμο των εργασιών του τέταρτου Athens Democracy Forum, που μεταφέρθηκε το Σαββατοκύριακο –για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά– από την Αθήνα στο θέρετρο Costa Navarino, στις δυτικές ακτές της Μεσσηνίας.
Μετά τα προκαταρκτικά –μου λέει ότι προτιμά να φτάνει τελευταία στιγμή στα αεροδρόμια, γιατί ταξιδεύει τόσο πολύ που διαφορετικά θα περνούσε τη μισή του ζωή σε αυτά– και την παραγγελία, το επίσημο μέρος της συζήτησης ξεκινάει με το Democracy Forum. «Το ένστικτό μου πάντα μου έλεγε ότι αυτό θα γίνει κάτι μεγάλο», λέει ο κ. Τσάλτας, που είναι ο εμπνευστής και η κινητήρια δύναμη πίσω από το συνέδριο. «Μας εξέπληξε, παρ’ όλα αυτά, η ταχύτητα με την οποία εξελίχθηκε από μια εκδήλωση δύο ωρών στη Στοά του Αττάλου σε ένα εξαήμερο συνέδριο». Κοιτώντας πίσω, πώς το εξηγεί;
«Θυμάμαι ήδη από το 2013», λέει, «να κοιτάζω το κοινό στη Στοά του Αττάλου και να βλέπω εκεί 4-5 από τους δημοσιογράφους μας [των New York Times]. Συνήθως πρέπει να δώσουμε τρομερές μάχες για να τους πείσουμε να έρθουν στα συνέδρια, γιατί η αντίληψη είναι ότι ανήκουν πιο πολύ στο εμπορικό κομμάτι της δραστηριότητας της εταιρείας. Ή τουλάχιστον ήταν τότε, γιατί έκτοτε η αντίληψη αυτή έχει αλλάξει. Στην Αθήνα όμως είχαν έρθει από μόνοι τους, σχεδόν απρόσκλητοι! Οπότε πήγα στον πρόεδρό μας, τον Αρθουρ Σούλτζμπεργκερ στη Νέα Υόρκη, και του είπα ότι αφού οι δημοσιογράφοι μας νιώθουν ότι πρέπει να είναι παρόντες σε αυτήν την εκδήλωση, πρέπει να κά- νουμε κάτι, υπάρχει προοπτική εκεί. Επειδή λοιπόν είναι οραματιστής, είδε την προοπτική αυτή και πρότεινε να βρεθούμε για μεσημεριανό στην αίθουσα συνεδριάσεων και να δούμε πώς το Forum θα κλιμακωθεί, πώς θα γίνει κάτι σαν το Νταβός της Δημοκρατίας, πάντα στην Αθήνα, και χωρίς τον ζουρλομανδύα και τον ελιτισμό του Νταβός».
Προσωπικό κίνητρο
Ο κ. Τσάλτας αποκαλύπτει και ένα προσωπικό κίνητρο που είχε για την εδραίωση του Athens Democracy Forum στον διεθνή συνεδριακό χάρτη. Το 2013 «ήταν μόλις δύο χρόνια αφού έχασα τους γονείς μου και ένιωθα έντονα το πνεύμα του πατέρα μου. Ηταν και οι δύο πολύ διαβασμένοι – η μητέρα μου ήθελε να γίνει φιλόλογος, ο πατέρας μου είχε φοιτήσει στην Πάντειο. Στο Σίδνεϊ, όπου μετανάστευσαν από την Πάτρα, έγιναν μικρομεσαίοι επιχειρηματίες. Αλλά ο πατέρας μου ιδιαίτερα, πάντα νοιαζόταν για την Ελλάδα. Λίγο πριν πεθάνει, μου είπε “γιε μου, πρέπει να κάνεις κάτι για την κρίση”. Εγώ του απάντησα ότι δεν είμαι πολιτικός, εργάζομαι απλά για τους New York Times. Και μου είπε: “Ακριβώς! Θα πετύχεις πολύ περισσότερα μέσω των New York Times από ό,τι θα πετύχαινες ως πολιτικός”. Πέντε χρόνια μετά, νιώθω ότι είναι και οι δύο μαζί μου κάθε μέρα». Ο αντιπρόεδρος των New York Times βλέπει το συγκεκριμένο συνέδριο ως κάτι περισσότερο από ακόμα μία εμπορική πρωτοβουλία: «Εχει αλτρουισμό και ιδεαλισμό ως εγχείρημα. Η πρόκληση για το μέλλον είναι να βρούμε την ιδανική σύζευξη μεταξύ του ιδεαλιστικού και του πρακτικού». Για την επόμενη χρονιά, τα σχέδια είναι ακόμα ασαφή. «Σκεφτόμαστε να δώσουμε έμφαση στον ρόλο των πόλεων, αντί των εθνών, στη δημοκρατική διαδικασία, και ιδιαίτερα στην έννοια της πόλης-κράτους, όπου ευδοκίμησε για πρώτη φορά η Δημοκρατία».
Ως κάποιος που συνεργάζεται τέσσερα χρόνια με τον δήμο και που επισκέπτεται συχνά τη χώρα, πώς του φάνηκε η Αθήνα αυτή τη φορά; Αντέχει ακόμα ή έχουν αρχίσει να γίνονται αισθητά με πιο επώδυνο τρόπο τα σημάδια της μεγάλης κρίσης;
«Σίγουρα είναι ανθεκτική – οι Ελληνες, οι Αθηναίοι, έχουν ενέργεια ακαταπόνητη, δεν το βάζουν κάτω. Αλλά βλέπω και μια κόπωση, οι άνθρωποι είναι πιο κλειστοί σε σχέση με δέκα χρόνια πριν».
Κυβερνήσεις και ΜΜΕ «έχασαν» την επανάσταση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η ταχύτητα των αλλαγών στην τεχνολογία είναι πολύ μεγαλύτερη από την ταχύτητα προσαρμογής των θεσμών μας.