Η ρήξη κατά τον ελληνικό εμφύλιο και μετεμφυλιακές διαπραγματεύσεις
Οι συνομιλίες της διετίας 1953-54 στο Παρίσι κατέληξαν στην υπογραφή συμφωνίας για ανανέωση των διπλωματικών σχέσεων με την ανταλλαγή διπλωματικών επιτετραμμένων, ενώ υπεγράφη και εμπορική συμφωνία.
Στην επιβεβαίωση των εχθρικών τάσεων στις ελληνοβουλγαρικές σχέσεις συνέβαλε και το ξέσπασμα, την άνοιξη του 1946, του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση της Αθήνας κατηγόρησε τη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία και την Αλβανία ότι παρείχαν ηθική και υλική βοήθεια στους Ελληνες αντάρτες και απέστειλε καταγγελία για τον σκοπό αυτό στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (3.12.1946). Η προσφυγή αυτή θα σηματοδοτήσει την ενεργό ανάμειξη του διεθνούς οργανισμού στην ελληνοβουλγαρική διένεξη κατά τα επόμενα χρόνια.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1946 το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε ψήφισμα για το Ελληνικό Ζήτημα, το οποίο αποφάσιζε τη σύσταση επιτροπής από εκπροσώπους κάθε μέλους του Συμβουλίου για την επί τόπου διερεύνηση των αιτίων της τεταμένης κατάστασης στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και την υποβολή κατάλληλων προτάσεων για την εξάλειψη αυτής της κατάστασης. Πράγματι, η Επιτροπή Διερεύνησης των Επεισοδίων άρχισε τις εργασίες της στα τέλη Ιανουαρίου 1947, δεν κατόρθωσε ωστόσο να άρει τα αίτια που δηλητηρίαζαν τις σχέσεις της Ελλάδας με τους βόρειους γείτονές της.
Ανάλογη κατάληξη είχε και η εργασία της Ειδικής Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Βαλκάνια ( UNSCOB), που συστάθηκε τον Οκτώβριο του 1947 για να βοηθήσει τις τέσσερις κυβερνήσεις στην αποκατάσταση των σχέσεων. Ουσιαστικά δεν επετεύχθη καμία πρόοδος στο συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ και οι προοπτικές προς αυτή την κατεύθυνση ήταν δυσοίωνες, με αποτέλεσμα στο κενό να κα- ταπέσει και η προσπάθεια μεσολάβησης του ΟΗΕ κατά την περίοδο 1948 - 1949.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η μείωση της ψυχροπολεμικής έντασης στον χώρο των Βαλκανίων και ιδιαίτερα της διελκυστίνδας μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων και η δημιουργία νέων συσχετισμών δυνάμεων και συμμαχιών ευνόησαν την έναρξη πολιτικού διαλόγου μεταξύ Αθηνών και Σόφιας. Ετσι, η επιτυχής ολοκλήρωση του έργου της ελληνοβουλγαρικής επιτροπής για την επιβεβαίωση του διμερούς συνόρου το καλοκαίρι του 1953 έθεσε τις βάσεις για την έναρξη συνομιλιών σχετικά με την επανάληψη των διμερών διπλωματικών σχέσεων. Οι συνομιλίες διεξήχθησαν στο Παρίσι από τις 16 Νοεμβρίου 1953 μέχρι τις 22 Μαΐου 1954 και κατέληξαν στην υπογραφή συμφωνίας για ανανέωση των διπλωματικών σχέσεων με την ανταλλαγή διπλωματικών επιτετραμμένων, ενώ ταυτόχρονα υπεγράφη και εμπορική συμφωνία. Η πλήρης, όμως, εξομάλυνση των διμερών σχέσεων, η ανταλλαγή δηλαδή πρεσβευτών, έλαβε χώρα δέκα έτη αργότερα, το 1964.