Μνήμες από την Αλεξάνδρεια

Με μεγάλο ενδιαφέρον εδιάβασα το εξαίρετον άρθρο των Νίκου Βατόπουλου και Μαργαρίτας Πουρνάρα για τον Εθνικό Κήπο («Καθημερινή» 18/2/17). Θυμήθηκα με συγκίνηση τη γενέτειρά μου Αλεξάνδρεια Αιγύπτου και τους εκεί Κήπους και το Μέγαρο Αντωνιάδη.

Το Μέγαρο και οι Κήποι Αντωνιάδη στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου υπήρξαν η κατοικία του Sir John Antoniadis, Ελληνος εκ Λήμνου, μεγαλεμπόρου και τραπεζίτου. Κατασκευής 1865, τριών ορόφων, 2.859 τετραγωνικών μέτρων, με Κήπους 170 στρεμμάτων (Εθνικός Κήπος, 160 στρέμματα), εγνώρισε λαμπρές δεξιώσεις, τελετές, συνέδρια. Με τα εγκαίνια της Διώρυγος Σουέζ το 1869, εφιλοξένησε την αυτοκράτειρα Ευγενία της Γαλλίας, αργότερα τους βασιλείς Βελγίου, Ελλάδος, Ιταλίας, το 1938 τον Reza Pahlavi, κατόπιν Σάχη Περσίας, με γάμους του με την πριγκίπισσα Fawzia. Εκεί υπεγράφη η Συνθήκη του 1936 Αιγύπτου - Αγγλίας. Το 1928 το Μέγαρον και οι Κήποι εκληροδοτήθησαν στον Δήμο Αλεξανδρείας. Παραμένουν όμως με την ονομασία Αντωνιάδη και είναι ένα λαμπρό στολίδι της πόλεως. Προ τριών ετών ο δήμος τα παρεχώρησε στη Νέα Βιβλιοθήκη Αλεξανδρείας διά χρήσιν ως παράρτημα, μουσείο κ.λπ. Ιδρυθείσα το 2002, η Βιβλιοθήκη εξελίχθη έκτοτε σε ένα λαμπρό διεθνές κέντρο πολιτισμού, τέχνης και μαθήσεως. Με τα πρόσφατα εγκαίνια του Ιδρύματος Νιάρχου και Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Φάληρο παρουσιάζεται μια μοναδική ευκαιρία συνεργασίας με τη σημερινή Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, τέως των Πτολεμαίων, Βυζαντινών αλλά και Αιγυπτιωτών Ελλήνων του 19ου και 20ού αιώνος, με τον Εθνικό μας Κήπο και την Εθνική μας Βιβλιοθήκη.