Χαρακτήρες από τις σελίδες της πειρατικής μυθολογίας
χουμε γράψει αρκετές φορές για το πώς τα μεγάλα μπάτζετ των σύγχρονων σειρών φέρνουν όλο και πιο εντυπωσιακές εικόνες στη μικρή οθόνη, σε βαθμό που είναι δύσκολο πια πολλές φορές να ξεχωρίσει κανείς την τηλεοπτική από την κινηματογραφική παραγωγή. Σημαντικό μέρος αυτής της (οπτικής) επιτυχίας οφείλεται, βέβαια, και στα ειδικά εφέ. Και το ζήτημα δεν είναι απλώς οικονομικό. Προφανώς και τα περισσότερα χρήματα σημαίνουν ακριβότερα και καλύτερα ειδικά εφέ, ωστόσο ακόμα κι έτσι, μέχρι πρόσφατα η τηλεόραση ουσιαστικά δεν είχε πρόσβαση στα κορυφαία στούντιο των ειδικών εφέ. Αυτά ασχολούνταν αποκλειστικά με τις ταινίες.
Δεν χρειαζόταν να διαβάσουμε την είδηση, για να καταλάβουμε πως αυτό δεν ισχύει πια. Παρακολουθώντας όλο αυτόν τον μήνα τα νέα επεισόδια του «Black Sails», για παράδειγμα, αναρωτιόσουν αν όντως έβλεπες τηλεοπτική σειρά. Συναρπαστικές ναυμαχίες, γεμάτες δράση, κανονιοβολισμούς, εκρήξεις, κατάρτια που συντρίβονται, σκάφη που κόβονται στα δύο κ.ο.κ. Από την άλλη, τα ίδια τα πλοία είναι πραγματικά κομψοτεχνήματα, ιδανικά οχήματα για να μεταφερθεί κανείς στην εποχή των πειρατών. Φυσικά, τα περισσότερα από όλα τα παραπάνω είναι έργο εξαιρετικών ειδικών εφέ.
Η προσοχή, πάντως, στη λεπτομέρεια της συγκεκριμένης σειράς είναι παραδειγματική: o κόσμος των πειρατών ζωντανεύει ιδανικά και όχι μόνο σε επίπεδο στυλ. Ειδικά οι δύο τελευταίες σεζόν διανθίζονται επιπλέον με πολιτική και ίντριγκα, δημιουργώντας απολαυστικές υπο-πλοκές εν μέσω του γενικού πολέμου βρετανικής αυτοκρατορίας και παρανόμων. Χαρακτήρες βγαλμένοι από τις σελίδες της πειρατικής μυθολογίας (και ειδικά από το «Νησί των θησαυρών» του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον) όπως ο Κάπτεν Φλιντ, ο Λονγκ Τζον Σίλβερ και ο Μαυρoγένης, αλλά και αρκετές δυναμικές γυναί- κες, είναι οι ήρωες αυτής της σειράς που ξεχωρίζει σαν μία από τις καλύτερες περιπέτειες εποχής που μπορεί να βρει κάποιος σήμερα.
Και κάτι διαφορετικό: αξίζει κανείς να αναζητήσει στο YouTube το απόσπασμα της εκπομπής του Τζίμι Κίμελ, όπου ο παρουσιαστής των Οσκαρ εξηγεί, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, τι πήγε στραβά στο φινάλε της φετινής επεισοδιακής απονομής. Εξομολογείται μάλιστα πως προσπάθησε πολύ σκληρά για να μη βάλει και ο ίδιος τα γέλια... Ακομπλεξάριστη τηλεόραση, αυτοσαρκασμός και γνήσιο αμερικανικό σόου (ακόμη και οι αποτυχίες γίνονται σόου εκεί) στα καλύτερά τους.