Το παγκόσμιο τένις έχει τον δικό του «βασιλιά»

Η ζωή και τα κατορθώματα του απίστευτου Ρότζερ Φέντερερ

φορά άνοιξε τα μάτια του τον Αύγουστο του 1981 στο νοσοκομείο της Βασιλείας. Με πατέρα που μεγάλωσε κοντά στα σύνορα της Ελβετίας με την Αυστρία και τη Γερμανία και μητέρα με καταγωγή από τη Νότια Αφρική, κάλλιστα θα μπορούσε να καταλήξει στο... διπλωματικό σώμα. Ο Ρότζερ Φέντερερ, περί ου ο λόγος, κράτησε και τις δύο εθνικότητες, την ελβετική και τη νοτιοαφρικανική και στον δρόμο προς την ενηλικίωσή του άρχισε να μιλάει γερμανικά, αγγλικά και γαλλικά, ανακαλύπτοντας τα μυστικά του τένις, του σπορ που τον έκανε παγκοσμίως γνωστό. Ή καλύτερα,

Γιατί ο Φέντερερ είναι ο κορυφαίος τενίστας όλων των εποχών; Οι αριθμοί μας δίνουν μια ξεκάθαρη απάντηση.

ο αθλητής ο οποίος κατέληξε να γίνει ο καλύτερος πρεσβευτής του αθλήματος σε ολόκληρη την υφήλιο.

Ωστόσο, μόνο εύκολη δεν ήταν η πορεία του προς την κορυφή ενός άκρως απαιτητικού αθλήματος. Ο αθλητής, που επί σειρά ετών ελέγχει απόλυτα τον εσωτερικό του κόσμο και την αλληλουχία των συναισθημάτων του, στα πρώτα του βήματα έσπασε ρακέτες, μίλησε άσχημα και ξέσπασε σε δύσκολες στιγμές. Πρωτόπιασε ρακέτα σε ηλικία 6 ετών και πολύ γρήγορα ξεχώρισε για τις επιδόσεις του. Μάλιστα, το 1998 κατέκτησε το Γουίμπλεντον στην κατηγορία των τζούνιορ. Και τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς έγινε επαγγελματίας.

Αμέσως φάνηκε πως διέθετε την προσωπικότητα για να διαχειριστεί τον εαυτό του με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο, όταν οι προβολείς στράφηκαν πάνω του. Και πώς να μη μαγνητίσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας αθλητικής (και όχι μόνο τενιστικής) κοινότητας, αφού με τα επιτεύγματα διαρκείας του, έβαλε τη σφραγίδα του στο τένις και έγινε καθολικά αποδεκτός.

Η κουβέντα, λοιπόν, που ανοίγει έχει ξεκάθαρο θέμα συζήτησης: γιατί ο Φέντερερ είναι ο κορυφαίος τενίστας όλων των εποχών; Και ποιος είναι ο λόγος που διεκδικεί μία θέση ψηλά στη λίστα της ελίτ των καλύτερων αθλητών σε όλα τα σπορ; Οι αριθμοί μπορεί να μας δώσουν μια εύκολη και ξεκάθαρη απάντηση. Ο Ελβετός έχει κυριαρχήσει 18 φορές στα τέσσερα σημαντικότερα τουρνουά κάθε έτους, τα γκραν σλαμ. Στο Αυστραλιανό όπεν, στο Ρολάν Γκαρός, στο Γουίμπλεντον και στο Αμερικανικό όπεν, εκεί δηλαδή όπου κάθε χρόνο γράφεται η ιστορία, κατέκτησε τους περισσότερους τίτλους από οποιονδήποτε άλλον τενίστα στην ιστορία του αθλήματος.

Οσοι επιχειρήσουν να διαφωνήσουν με την κυριαρχία του Φέντερερ, θα πρέπει να βρεθούν στο πλευρό του Σάμπρας, του Ναδάλ, του Εμερσον, του Μποργκ, του Λέιβερ, του Κόνορς, του, του, του… Ουδείς, όμως, από αυτούς τους τεράστιους τενίστες, μπορεί πραγματικά να συγκριθεί μαζί του, αναφορικά με όλα όσα έχει πετύχει ο «καλλιτέχνης» του τένις στα γκραν σλαμ. Καλλιτέχνης, διότι η τεχνική του στα κτυπήματα είναι απαράμιλλη. Ειδικά ο τρόπος με τον οποίο εκτελεί το μπάκχαντ είναι υποδειγματικός. Σεμιναριακού επιπέδου το μπάκχαντ με το ένα χέρι, σε έναν κόσμο που έχει κυριαρχήσει το ασφαλές (αλλά σε καμία περίπτωση εξίσου θεαματικό) μπάκχαντ με τα δύο χέρια.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι ιεροσυλία να συγκρίνει κάποιος τον «βασιλιά» του τένις, με τους θρύλους του ποδοσφαίρου, τον Πελέ και τον Μαραντόνα, τον μπασκετικό κολοσσό Μάικλ Τζόρνταν, τον Μοχάμεντ Αλι που σημάδεψε την πυγμαχία, τον αέρινο Γιουσέιν Μπολτ ή τον ακούραστο στις πισίνες, Μάικλ Φελπς, ή ακόμη ακόμη τον Τάιγκερ Γουντς του γκολφ.

Η επί σειρά ετών ολοκληρωτική κυριαρχία του Φέντερερ και το γεγονός πως έβαλε το τένις στα σπίτια ανθρώπων που αγνοούσαν τι εστί τένις, εκτινάσσοντας τη δημοφιλία του αθλήματος σε δυσθεώρητα ύψη, σε συνδυασμό με τις τεράστιες επιτυχίες του, εξηγούν το γιατί στο πρόσωπό του βλέπουμε τον «βασιλιά» των σπορ.