Περί πολιτικής ορθότητας και ορίων

Κύριε διευθυντά

Aφορμή για την επιστολή μου αποτέλεσε άρθρο του αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Αριστείδη Χατζή, ο οποίος απεφάνθη ότι «ο φιλελευθερισμός είναι ενιαίος. Ο “οικονομικά φιλελεύθερος” με συντηρητικές απόψεις στα ζητήματα των δικαιωμάτων (των κοινωνικών μειοψηφιών) και της πολυπολιτισμικότητας και ο “πολιτικά φιλελεύθερος” που δεν καταλαβαίνει οτι η οικονομική ελευθερία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ελευθερίας επιλογής δεν αντιλαμβάνονται οτι ο φιλελευθερισμός είναι αδιαίρετος. Οπως και η ελευθερία». Επ’ αυτού έχω να παρατηρήσω ότι όντως η έννοια της ελευθερίας είναι αδιαίρετη. Πλην όμως οι ελευθερίες είναι πολλές και αυτή ακριβώς είναι η γοητεία του φιλελευθερισμού. Φιλελεύθεροι και μη έχουν δικαίωμα τα μεν να αποδεχθούν και τα δε να απορρίψουν. Η έννοια της ελευθερίας επιλογών, υπό την απαραίτητη συνθήκη οτι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του άλλου είναι σεβαστές, είναι πράγματι κεφαλαιώδους σημασίας για κάθε μορφής φιλελευθερισμό. Αλλά πόθεν προκύπτει η υποχρέωση του «οικονομικά φιλελεύθερου» να αποδεχθεί τον λεγόμενο γάμο των ομοφυλοφίλων και τη νομική δυνατότητά τους να υιοθετούν παιδιά, τη στιγμή που αυτά αντίκεινται όχι μόνον στα διδάγματα όλων των Εκκλησιών, αλλά της παιδαγωγικής και της απλής λογικής; Πόθεν προκύπτει η υποχρέωσή μας να αποδεχθούμε το ανέκδοτο που ακούει στο όνομα «πολυπολιτισμικότητα», την επιτομή της αποτυχίας διεθνώς; Πόθεν προκύπτει η υποχρέωσή μας ως φιλελεύθεροι να δεχθούμε τον κατακλυσμό της χώρας μας από μουσουλμάνους μετανάστες ή πρόσφυγες με κίνδυνο να αλλοιωθεί διά παντός η εθνική μας ταυτότητα και να τεθεί σε κίνδυνο η εθνική μας ασφάλεια; Είναι αυτό φιλελευθερι- σμός ή παράδοση άνευ όρων στην αστυνομία σκέψης που λέγεται «πολιτική ορθότητα» και έχει διασαλεύσει τη λογική μας; Υπάρχουν όρια σε όλα, κύριοι. ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΗΡΟΣ Ταξίαρχος ε.α. – Τρίκαλα