Η κρυφή γοητεία της πολιτικής
αντιπροσώπευση επιχειρηματικών συμφερόντων πέρασε από πολλές φάσεις, κυρίως με επίκεντρο τον ΣΕΒ. Ξεκίνησε ως Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και κατέληξε στην σημερινή εκδοχή ως Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών.
Η πορεία αυτή δεν ήταν τυχαία και αντανακλά τη μετεξέλιξη της πολιτικής ιστορίας αλλά και της κοινωνικής πραγματικότητας στη χώρα.
Οι παλιοί βιομήχανοι είχαν αίσθηση της ισχύος τους αλλά και της ανάγκης να παραμένουν κοντά στην πολιτική εξουσία και τη λήψη αποφάσεων. Ο φορέας τους ήταν ένα κλαμπ, με αποστολή την άτυπη διαπραγμάτευση με την εξουσία για να λυθούν προβλήματα και να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του κλάδου. Μετά το 1981, οι παραδοσιακοί βιομήχανοι διαχειρίστηκαν άριστα το σοκ της εκλογής ΠΑΣΟΚ, με τη διατήρηση του παρασκηνιακού διαλόγου με την «εχθρική» υποτίθεται κυβέρνηση. Επέλεξαν –και έπαιξαν με επιτυχία– τον ρόλο του συνετού συμβούλου…
Στην πορεία άλλαξαν και οι βιομήχανοι! Οι νεότεροι δεν ήθελαν να θεωρούνται από το αριστερόστροφο αφήγημα της εποχής «κακοί» και «εκμεταλλευτές του λαού» κι άρχισαν να απευθύνονται όχι στην εξουσία αλλά στους ψηφοφόρους! Μαζί με την αλλαγή στάσης έναντι της πραγματικότητας, αρχίζει και η διεύρυνση της εμβέλειας του φορέα τους, του ΣΕΒ. Καταλήγει να εκπροσωπεί όλες τις μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, αναλαμβάνοντας –υποτίθεται– ρόλο εκπροσώπου του ιδιωτικού τομέα, παρότι στους κόλπους του εντάσσονται και διοικήσεις κρατικών επιχειρήσεων που αυξάνονται. Το σημαντικότερο θέμα όμως, που αποτελεί ταμπού, ήταν η νόθευση της στόχευσης του φορέα. Είναι φανερή η σύγχυση στόχων και επιδιώξεων. Στους κόλπους του συνυπάρχουν βιομήχανοι της εγχώριας παραγωγής αλλά και εισαγωγείς ανταγωνιστές τους. Μεγάλοι διαφημιζόμενοι και μεγάλοι διαφημιστές. Δανειζόμενοι και τράπεζες. Τα αντιφατικά και αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα γίνεται προσπάθεια να εξυπηρετηθούν με γενικόλογη ρητορική για την ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματικότητα, κατά της κρατικής παρέμβασης, παρότι το άλλο μάτι του ΣΕΒ βρίσκεται στις κρατικές επιδοτήσεις και τις καλές σχέσεις με την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι επιχειρηματίες έγιναν μέρος του παιχνιδιού της πολιτικής εξουσίας. Αντί να ενσωματώσουν τους πολιτικούς στις αντιλήψεις τους, αφομοιώθηκαν από την πολιτική, τη γοητεία της εξουσίας!
Με την προϊστορία αυτή, δεν αποτελεί έκπληξη ότι πρόσφατα ιδρύθηκε μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με τον τίτλο «Ελληνική παραγωγή – Συμβούλιο Βιομηχανιών για την Ανάπτυξη». Μέλη της, εταιρείες και τοπικοί σύνδεσμοι βιομηχανιών που έχουν μονάδες παραγωγής στην Ελλάδα. Ανεξάρτητα από την εθνικότητα της ιδιοκτησία τους, αν είναι Ελληνες ή ξένοι μέτοχοι, είναι εταιρίες που παράγουν στη χώρα αυτή.
Η πορεία και η αποτελεσματικότητα του νέου φορέα δεν μπορούν να προεξοφληθούν, αλλά διαφαίνεται η θετική προοπτική να είναι αυτό που δηλώνουν…
Η κρίση και τα αίτιά της μπορούν να ερμηνευθούν με πολλούς τρόπους. Ενας απ’ αυτούς αφορά την κρίση αντιπροσώπευσης. Οσοι εκτέθηκαν στην κρίση των ψηφοφόρων ή και των συναδέλφων τους, στην πράξη, δεν τίμησαν την εμπιστοσύνη των εντολοδόχων. Παρασύρθηκαν από το παιχνίδι της εξουσίας και υιοθέτησαν άλλες προτεραιότητες. Αποτελεί ποιοτικό άλμα οι όποιοι εκπρόσωποι να είναι αυτό που δηλώνουν. Και να το υποστηρίζουν στην πράξη.
Οι παλιοί βιομήχανοι είχαν αίσθηση της ισχύος τους αλλά και της ανάγκης να παραμένουν κοντά στην πολιτική εξουσία και στη λήψη αποφάσεων.