Yπερβολές και λαϊκισμός στο Σύνταγμα
Τι προβλέπουν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ
Θα συμφωνούσατε με επαναφορά της θανατικής ποινής για τους παιδεραστές; Θα θέλατε να ιδρυθούν κλειστά στρατόπεδα για τους παράνομους μετανάστες; Ποια είναι γνώμη σας για την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια; Και τι θα απαντούσατε στην πρόταση να ενισχυθούν τα Θρησκευτικά στα σχολεία;
Τα ερωτήματα είναι εντελώς άσχετα μεταξύ τους, αλλά δεν επελέγησαν στην τύχη. Οσοι έχετε σχέση με τα social media είναι βέβαιο ότι έχετε πέσει σε κάποιο σχετικό ποστ που προκαλεί πάντα και τους αντίστοιχους καβγάδες. Για να μπούμε, όμως, στο κυρίως θέμα, άλλο είναι το κεντρικό ερώτημα. Επίμαχα ζητήματα, όπως αυτά του προλόγου, δεν θα μπορούσαν κάλλιστα να συγκεντρώσουν 100.000 υπογραφές πολιτών που θα υποστήριζαν π.χ. με πάθος να καταργηθεί το σύμφωνο συμβίωσης που δόθηκε στα ομόφυλα ζευγάρια;
Ε, λοιπόν αυτό προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης. Να μπορούν και οι πολίτες να νομοθετούν για όποιο θέμα γουστάρουν, αν συγκεντρώσουν 100.000 υπογραφές. ΄Η για να είμαστε ακριβέστεροι να υποχρεώνουν τη Βουλή να συζητάει όποιο θέμα απασχολεί τα social media. Διότι αυτό ασφαλώς θα συμβεί, αν εφαρμοσθεί η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει νομοθετική πρωτοβουλία στους πολίτες. Θα οργιάζουν τα τρολ που θα συγκεντρώνουν στο Facebook υπογραφές για... ό,τι τους κατέβει στο μυαλό. Από την άμεση κατεδάφιση του τζαμιού στον Βοτανικό και την ποινικοποίηση των παρελάσεων των ομοφυλόφιλων μέχρι την κατάργηση των διοδίων και την απόσχιση της Κρήτης από την Ελλάδα. Αμφιβάλλει κανείς ότι άνετα θα μαζεύονταν 100.000 υπογραφές για τέτοια θέματα; Εδώ για πλάκα πάνω από 100.000 Ελληνες ψήφισαν για να φύγει από το Survivor o Χανταμπάκης.
Για να σοβαρολογούμε, όμως, είναι παράδοξο που μέχρι σήμερα δεν έχουν αναδειχθεί οι προτάσεις που περιέχει η εισήγηση της συνταγματικής αναθεώρησης του ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι παράδοξο όχι γιατί υπάρχει περίπτωση να ψηφισθούν (κάτι τέτοιο είναι απίθανο καθώς απαιτεί 180 ψήφους, είτε σε αυτήν είτε στην επόμενη Βουλή). Αλλά γιατί αν διαβάσει κανείς προσεκτικά την εισήγηση που υπογράφουν μεταξύ άλλων κορυφαία στελέχη όπως οι κ. Κατρούγκαλος, Χρυσόγονος και Βερναρδάκης θα καταλάβει ότι το πραγματικό σχέδιο της κυβέρνησης είναι η εγκαθίδρυση ενός πολιτεύματος «τύπου Βενεζουέλας».
Και δημοψηφίσματα
Οσοι θεωρείτε υπερβολική τη συγκεκριμένη εκτίμηση σκεφτείτε μια χώρα που θα έχει συνταγματικά κατοχυρωμένη την απλή αναλογική (και επομένως κυβερνήσεις πάντα θνησιγενείς) και ότι κάθε τρεις και λίγο θα γίνονται δημοψηφίσματα για τα πάντα. Ακόμη και για τα εθνικά θέματα, καθώς ούτε αυτά τα εξαιρεί η πρόταση, φτάνει, λέει, να το ζητήσουν 500.000 Ελληνες. Δημοψηφίσματα στο συριζαϊκό σύνταγμα προβλέπονται επίσης για όλες τις διεθνείς συνθήκες, ενώ αν συγκεντρώνονται ένα εκατομμύριο υπογραφές οι πολίτες θα μπορούν να καταργούν μέχρι και νόμους. Για να καταλάβετε την αγάπη των συντακτών για τη δημοψηφισματική διαδικασία, ο λαός θα αποκτήσει τη δυνατότητα –πάλι με συλλογή υπογραφών– μέχρι και να παραιτήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αν π.χ. κάνει κάτι που τον... τσαντίσει, ενώ εξυπακούεται ότι οι πολίτες θα μετέχουν διαρκώς και σε τοπικά δημοψηφίσματα, καθώς το συριζαϊκό σύνταγμα καθιερώνει τις λεγόμενες λαϊκές συνελεύσεις που θα έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα για τους δημάρχους.
Οπως προαναφέρθηκε, όλα αυτά θα ήταν χαριτωμένα, αν δεν έδειχναν ποιο είναι το πραγματικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το εξήγησε στην «Κ» ο συνταγματολόγος Γιώργος Γεραπετρίτης. «Το Σύνταγμα σε ένα κράτος δικαίου υπάρχει για να διαφυλάττει πρωτίστως τα δικαιώματα των μειοψηφιών. Δηλαδή να αποτρέπει τις εκάστοτε κυβερνήσεις να εκμεταλλεύονται τη συγκυριακή τους απήχηση και να επιβάλλουν πολιτικές αξιοποιώντας και το θυμικό ενός λαού. Το Σύνταγμα που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της ψευδεπίγραφης άμεσης δημοκρατίας αποβλέπει ακριβώς στο αντίθετο. Τάχα ενισχύοντας μέσω των δημοψηφισμάτων τη δυνατότητα του λαού να παρεμβαίνει διαρκώς, έχει στόχο να δημιουργήσει ένα πολίτευμα στο οποίο τον πρώτο λόγο θα έχει ο λαϊκισμός. Δηλαδή, οι πολιτικοί που τον υπηρετούν καλύτερα. Και μάλιστα σε μια εποχή που βλέ-
Θα αρκούν 100.000 υπογραφές για να συζητήσει η Βουλή οποιοδήποτε θέμα, ενώ με ένα εκατομμύριο υπογραφές θα καταργούνται και νόμοι.
πουμε ήδη τα αποτελέσματα του λαϊκισμού διεθνώς», κατέληξε ο κ. Γεραπετρίτης καλώντας μας να αναλογιστούμε πώς θα αξιοποιούσαν τα δημοψηφίσματα κι άλλα κόμματα, όπως η Χρυσή Αυγή...
Με αυτά τα δεδομένα, ηχούν μάλλον κωμικοτραγικές άλλες πτυχές της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ όπως π.χ. ότι οι συντάκτες της, ενώ δεν σκέφτηκαν να εντάξουν ούτε ένα άρθρο που να διευκολύνει την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη, συνέταξαν αναλυτικότατη διάταξη για να προστατευθεί περαιτέρω η δημόσια περιουσία με ρητή απαγόρευση να μην ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΗ. Οπως και το ότι κατοχυρώνουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ως μόνο μέσο για τη διαμόρφωση του μισθού σαν να μην υπάρχει μνημόνιο και τρόικα...
Για να επικαλεστούμε και ένα παράδειγμα των ημερών, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει και στην πρόταση του Συντάγματος να αρέσκεται στον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι η εξουσία έχει ευθύνες και αρνείται να τις αναλάβει. Νίπτει τας χείρας του και τις μετακυλίει στον λαό που «έχει πάντα δίκιο». Μα, αν είχε πάντα δίκιο, γιατί άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε προ διετίας το «Οχι» «Ναι» μέσα σε ένα 24ωρο και γιατί κανείς δεν μας θυμίζει πια εκείνο το υπερήφανο δημοψήφισμα;