Οι πυκνές, ατέλειωτες, αφόρητες ημέρες
Στηχώρα όπου κυβερνητική εφημερίδα βγαίνει με πρωτοσέλιδη καταγγελία ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεπουλάει μια ΔΕΚΟ, όπου το υπ. Μεταφορών βγάζει 11σέλιδη ανακοίνωση γραμμένη ολόκληρη σε ειρωνικό ύφος και στημένη σε tables του Microsoft Word, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Αλλά αυτό το ξέραμε, το έχουμε κάπως συνηθίσει. Βεβαίως, κάθε ημέρα προκύπτουν και νέα πράγματα που μας υπενθυμίζουν πως τα πράγματα πάνε ακόμη χειρότερα από ό,τι φανταζόμασταν, όπως, για παράδειγμα, η έρευνα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που αποκαλύπτει ότι ανήλικα προσφυγόπουλα γίνονται θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, όχι στην Ταϊλάνδη, εδώ, στην Ελλάδα, χωρίς φυσικά να παραιτείται κανένας και χωρίς να συγκλονίζεται ιδιαίτερα το πανελλήνιο. Αλλά αν κοιτάξει κανείς και παραέξω, θα διαπιστώσει ότι σε ανησυχητικά πολλά σημεία του κόσμου τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά.
Το χάος στην εξαθλιωμένη Βενεζουέλα συνεχίζεται, για παράδειγμα, με νεκρούς διαδηλωτές στους δρόμους πια. Η πετρελαιοπαραγωγός Βενεζουέλα, πλουσιότερη χώρα της Λατινικής Αμερικής στις αρχές του αιώνα μας, είναι η φτωχότερη χώρα της Λατινικής Αμερικής σήμερα, με πληθωρισμό 800%, φρικτή εγκληματικότητα, ελλείψεις σε τρόφιμα και βασικά προϊόντα. Το αυταρχικό καθεστώς που την κυβερνά πρόσφατα πέρασε και επισήμως στην κατηγορία των κανονικών δικτατοριών καταργώντας τη νομοθετική εξουσία του Κοινοβουλίου (στο οποίο τόλμησε να κερδίσει πλειοψηφία η αντιπολίτευση). Ο λαός βγήκε στους δρόμους και υπάρχουν ήδη νεκροί από τους οπλισμένους κυβερνητικούς πολιτοφύλακες. Παρεμπιπτόντως, οι πάντα ένθερμοι Ελληνες υποστηρικτές του συγκεκριμένου καθεστώτος έσπευσαν να αποκαλέσουν τους πολίτες που διαδηλώνουν «πραξικοπηματίες της Δεξιάς», στα ηλεκτρονικά τους ΜΜΕ. Ετσι είναι, όταν κυβερνά μια Αριστερά οποιοιδήποτε διαδηλωτές είναι «υποκινούμενοι πραξικοπηματίες», όταν δεν κυβερνά είναι «εξεγερμένος λαός. Στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ συμπλήρωσε 90 ημέρες στην προεδρία, ημέρες τις οποίες κά- ποιος θα χαρακτήριζε ατελείωτη φαρσοκωμωδία αποτυχιών, ανοργανωσιάς, απολύσεων, παραιτήσεων, σκανδάλων και πολύ, πολύ γκολφ (14 από τις 90 ημέρες ο πρόεδρας τις έχει περάσει παίζοντας γκολφ).
Την ίδια ώρα ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικ Πενς ταξίδεψε στη Νότια Κορέα και, παρακάμπτοντας το πρωτόκολλο, βγήκε από τον κλειστό χώρο στα σύνορα και φωτογραφήθηκε κοιτάζοντας προς την κατεύθυνση της Βόρειας Κορέας. Δικαιολόγησε την κίνηση αυτή λέγοντας ότι θεώρησε σημαντικό «να δουν οι άνθρωποι στην άλλη πλευρά της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης την αποφασιστικότητα στο πρόσωπό μου».
Στην άλλη πλευρά της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, εμφανώς κλονισμένοι από την αποφασιστικότητα στο πρόσωπο του Μάικ Πενς, οι Βορειοκορεάτες διοργάνωσαν μια εκδήλωση-μουσικό υπερθέαμα για τα γενέθλια του ιδρυτή της χώρας Κιμ Ιλ Σουνγκ και το βίντεο που έπαιζε πίσω από την πολυμελή χορωδία έδειχνε πυραύλους να πέφτουν σε πόλεις των ΗΠΑ και την αμερικανική σημαία με φλόγες και τάφους στο φόντο. Αλλά και πιο κοντά μας τα πράγματα δεν μοιάζουν καλύτερα. Στην Ιταλία υπάρχει πλέον και επισήμως επιδημία ιλαράς, επειδή όλο και περισσότεροι γονείς (με πρόσβαση στο Facebook και τις ομιλίες του Μπέπε Γκρίλο, υποθέτει κανείς) δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους. Στη Γαλλία, ο κεντροδεξιός υποψήφιος Φρανσουά Φιγιόν ακύρωσε συνέντευξή του στη Le Monde επειδή δεν του άρεσαν οι ερωτήσεις ή, όπως το έθεσε, «δεν είναι δουλειά των μίντια να αποφασίζουν ποιες θα είναι οι ερωτήσεις». Στη Μ. Βρετανία η Τερέζα Μέι, η οποία πριν από 293, 227, 199, 198, 42 και 19 ημέρες απέρριπτε μετά βδελυγμίας την πιθανότητα πρόωρων εκλογών, προκήρυξε πρόωρες εκλογές. Ολα τα παραπάνω συνέβησαν μόνον τις τελευταίες τέσσερις ημέρες. Τέτοια ημέρα την άλλη εβδομάδα θα τα έχουμε ξεχάσει, και άλλα, εξίσου τρομακτικά θα τα έχουν αντικαταστήσει στο κέντρο του εγκεφάλου μας που επεξεργάζεται το συναίσθημα του τρόμου. Το οποίο κέντρο, παρεμπιπτόντως, είναι η αμυγδαλή. Εκτός από τον φόβο, παίζει ρόλο και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.
Βγάλτε ό,τι συμπέρασμα θέλετε από αυτό.