Κατανάλωση γιαουρτιού κατά οστεοπόρωσης
γιαούρτι μειώνει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης σε γυναίκες και άνδρες. Οι άνθρωποι που τρώνε γιαούρτι κάθε μέρα έχουν μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσουν οστεοπόρωση, σύμφωνα με μια νέα ιρλανδική επιστημονική μελέτη.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ιμον Λερντ της Ιατρικής Σχολής του Κολεγίου Τρίνιτι του Δουβλίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα οστεοπόρωσης Osteoporosis International, μελέτησαν στοιχεία για 4.310 ανθρώπους άνω των 60 ετών, συσχετίζοντας τη διατροφή τους με την υγεία των οστών τους.
Διαπιστώθηκε ότι η καθημερινή κατανάλωση γιαουρτιού σχετιζόταν με 39% μικρότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης και 31% μικρότερο κίνδυνο οστεοπενίας στις γυναίκες, καθώς επίσης με 52% μικρότερο κίνδυνο οστεοπόρωσης στους άνδρες, σε σύγκριση με όσους δεν έτρωγαν καθόλου γιαούρτι.
Οι άνθρωποι που έτρωγαν το περισσότερο γιαούρτι καθημερινά,
Οσοι τρώνε πολύ γιαούρτι καθημερινά έχουν μεγαλύτερη οστική πυκνότητα.
είχαν 3% έως 4% μεγαλύτερη οστική πυκνότητα, συγκριτικά με εκείνους που έτρωγαν λιγότερο, όπως έδειξαν οι σχετικές μετρήσεις. Ακόμη είχαν καλύτερες επιδόσεις στα τεστ φυσικής κατάστασης.
«Το γιαούρτι είναι μια καλή πηγή θρεπτικών ιχνοστοιχείων, βιταμινών D και Β, ασβεστίου, πρωτεΐνης και προβιοτικών, κάτι που το καθιστά πολύ ωφέλιμο», δήλωσε ο Λερντ και τόνισε ότι οι ηλικιωμένοι έχουν κάθε λόγο να τρώνε γιαούρτι, εάν θέλουν πιο υγιή κόκαλα.
Βλαστοκύτταρα
Την ίδια στιγμή, δύο επιστημονικές ομάδες, ακολουθώντας διαφορετικές τεχνικές, δημιούργησαν για πρώτη φορά στο εργαστήριο βλαστοκύτταρα που παράγουν το αίμα. Η πρώτη ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε χημικά σήματα για να μετατρέψουν ανθρώπινα πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα σε ενδοθηλιακά κύτταρα.
Στη συνέχεια, μέσω γενετικής επέμβασης, μετέτρεψαν τα τελευταία σε ανώριμα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα, τα οποία μεταμόσχευσαν στον μυελό των οστών ενήλικων ποντικών, όπου έπειτα από μερικές εβδομάδες παρήγαγαν διάφορα είδη κυττάρων του ανθρώπινου αίματος.
Η δεύτερη ερευνητική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κορνέλ χρησιμοποίησε εξαρχής ενδοθηλιακά κύτταρα ενήλικων ποντικών, τα οποία μετέτρεψε απευθείας σε αιμοποιητικά βλαστικά κύτταρα, ικανά να παράγουν κάθε είδους κύτταρα του αίματος. Σε επόμενο στάδιο, θα μπορούσε η διαδικασία να γίνεται με κύτταρα του ίδιου του ασθενούς, με στόχο την εξατομικευμένη πλέον θεραπεία της λευχαιμίας.