Οι παντελονογραβατωμένοι

Α

ν και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές –χθες βράδυ– η ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο δεν είχε ξεκινήσει στην ελληνική Βουλή, ήταν εκ των προτέρων σχεδόν βέβαιο ότι το δ΄ μνημόνιο θα εγκρινόταν και μάλιστα χωρίς διαρροές.

Γνωρίζω ότι στους βουλευτές της συγκυβέρνησης δεν αρέσει να ακούν τη λέξη «μνημόνιο» – άλλο αν το ψηφίζουν. Αλλα ό,τι και να πει κανείς, όσο κι αν προσπαθήσει να στρογγυλέψει τις γωνίες των νέων δυσβάσταχτων μέτρων, η πραγματικότητα δεν θα αλλάξει. Είναι σκληρή. Πολύ σκληρή. Παρ’ όλα αυτά δεν έχει σταματήσει να με εντυπωσιάζει η επιμονή της κυβέρνησης –ναι, θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει και πηγαίο ταλέντο– στον αντιπερισπασμό.

Ολοι ακούσαμε τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να εξομολογείται ότι θα αναγκαστεί να φορέσει γραβάτα, καθώς τα νέα για τη συμφωνία χρέους είναι πολύ θετικά. Η δήλωσή του αυτή προς τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες προχθές το απόγευμα έγινε θέμα στις εφημερίδες και στα δελτία ειδήσεων. Η... προ- οπτική της γραβάτας στον λαιμό του πρωθυπουργού –φανατικού αρνητή του λαιμοδέτη–, ο οποίος είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι θα τη φορέσει μόνον αν επιτύχει τη μείωση του χρέους, «πούλησε». Κάποιοι «τσίμπησαν», όπως λέγεται, από μία φράση κενή νοήματος και περιεχομένου, μια φράση σχεδόν προσβλητική για τον Ελληνα πολίτη που αγκομαχάει εδώ και χρόνια, και με βεβαιότητα θα συνεχίσει στον ίδιο βασανιστικό ρυθμό. Διόλου με ενδιαφέρει εάν ο πρωθυπουργός θα φορέσει γραβάτα ή κάτι άλλο.

Οπως εξίσου δεν με αφορά, αντιθέτως με εξοργίζει, να ακούω από την αξιωματική αντιπολίτευση στην Ολομέλεια της Βουλής αναφορές στα παντελόνια του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, αιχμές για το αν τα «φοράει» ή όχι. Την Τετάρτη και την Πέμπτη, το διήμερο δηλαδή που το πολυνομοσχέδιο-φωτιά συζητήθηκε στην Ολομέλεια, αυτό που ως θόρυβος κάλυψε την ουσία, ήταν κραυγές για παντελόνια και αστειάκια για γραβάτες. Επειτα από τόσα χρόνια κρίσης, οικονομικής και όχι μόνο, έπειτα από απανωτά μνημόνια και αποτυχημένα success stories όπως θα είναι και το «γραβατωμένο» που θέλει να μας παρουσιάσει ο πρωθυπουργός, σε μια χώρα με εκατομμύρια ανέργους, με νεόπτωχους και χιλιάδες άλλους στα όρια της φτώχειας, με έναν πληθυσμό εξουθενωμένο, ξέπνοο, με χιλιάδες νέους να έχουν φύγει στο εξωτερικό, το πολιτικό προσωπικό της χώρας ασχολείται με παντελόνια και γραβάτες.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία μας όλα αυτά τα χρόνια. Το ότι δεν έχουμε καταφέρει να εμπνεύσουμε και να στηρίξουμε μια νέα ρητορική. Μια ρητορική ουσίας, που δεν θα περιέχει εύκολες εξηγήσεις, εξυπνάδες και αστεϊσμούς, δίπολα τα οποία τόσο πολύ χρησιμοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια ως οι μοναδικές ερμηνείες. Αλλά θα είναι μια ρητορική με ρεαλισμό και πληροφορία κριτικά επεξεργασμένη.

Είμαστε πολλοί όσοι την έχουμε μεγάλη ανάγκη. Απλώς δεν κάνουμε φασαρία...