Το σταυρόλεξο που μας τέρπει

Κύριε διευθυντά

Ενα από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν την «Καθημερινή» και την κάνουν απαραίτητη, όχι μόνο για την έγκυρη / έγκαιρη ενημέρωση των αναγνωστών της αλλά και για μια ευχάριστη πνευματική άσκηση / δοκιμασία, είναι και το σταυρόλεξό της με τους ευρηματικούς και τερπνά αιφνιδιαστικούς ορισμούς των λέ- ξεων που αναζητούνται για τη λύση τους. Ωστόσο, έτυχε στο φύλλο του Σαββάτου 6/5/2017 να χρησιμοποιηθεί και ένας εντελώς συμβατικός ορισμός στο Ενα οριζοντίως. Ελεγε «Γίνεται δεκτή με ευγνωμοσύνη» και, όπως εννοείται, επρόκειτο για την ευεργεσία. Ομως στον υπογράφοντα η περίπτωση θύμισε έναν από τους κλασικούς της ρωσικής λογοτεχνίας, που ήταν και σπουδαίος γνώστης των Ελλήνων κλασικών της αρχαιότητας, τον Τουργκένιεφ. Ο οποίος σε ένα από τα περίτεχνα κείμενά του περιγράφει μεγάλη δεξίωση που έδωσε ο Ζευς στα δώματα του Ολύμπου. Είχε καλεσμένους όλους τους Θεούς, τους Ημιθέους, τις Χάριτες, τις Μούσες, τις Νύμφες κ.λπ. Ο συννεφοσυνάχτης Δίας, όχι πια σύνοφρυς, αλλά χαρούμενος για την επιτυχία της δεξίωσης, περιεφέρετο μεταξύ των προσκεκλημένων και άλλαζε μαζί τους τα λόγια της περίστασης. Παρατήρησε όμως ότι ενώ όλοι τους συμπεριφέρονταν με οικειότητα μεταξύ τους, δύο δεσποσύνες αντιπαρέρχονταν η μία την άλλη αμίλητες σαν να μη γνωρίζονταν καθόλου. Εσπευσε λοιπόν να διορθώσει τα πράγματα.

Τις έφερε σε αντιπαράσταση και τις σύστησε. «Από εδώ η δεσποσύνη Ευεργεσία», είπε. «Και από εδώ, η δεσποσύνη Ευγνωμοσύνη». Ηταν όλως άγνωστες μεταξύ τους! Οπερ έδει δείξαι, θα έλεγε κανείς... Αλλά ας μου επιτραπεί να πω κάτι άλλο, άσχετο: Στο ίδιo σταυρόλεξο υπάρχει και ο ακόλουθος ορισμός: «Επωνυμία του υπογράψαντα τη Μάγκνα Κάρτα βασιλιά Ιωάννη της Αγγλίας». Η απάντηση είναι φυσικά «ακτήμων», αλλά το θέμα είναι η γενική «του υπογράψαντα». ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΙΧ. ΔΩΣΣΑΣ Θεσσαλονίκη