Περί εικόνων υποθέσεις

Υ

πόθεση πρώτη: Αν το ζητούμενο είναι η εικόνα, αν αυτό που μας καίει είναι να μη φαίνονται όσα άσχημα γίνονται, και δεν πά’ να γίνονται, τότε ορθώς έχει δοθεί εντολή, όπως γράφτηκε, σε σκηνοθέτες και κάμεραμεν να μην καταγράφουν τις εντός Βουλής βιαιοπραγίες. Οπως φάνηκε άλλωστε και από τις δηλώσεις πολλών πολιτικών μετά τον τραμπουκισμό του χρυσαυγίτη Ηλία Κασιδιάρη κατά του Νίκου Δένδια, η αγωνία τους ήταν «τι θα πουν για μας στην Ευρώπη», κι αν εξαιτίας του επεισοδίου θα μας συναριθμήσουν με όσα κοινοβούλια (της Ασίας, αλλά και της Ευρώπης) παράγουν στιγμιότυπα βίας.

Εκείνο που θα πουν στην Ευρώπη, και παντού, είναι ότι στη Βουλή μιας χώρας που πλήρωσε βαρύτατα τη ναζιστική κτηνωδία, υπάρχει κόμμα όχι απλώς φιλοναζιστικό, αλλά καθαρά ναζιστικών προδιαγραφών. Εκείνο που θα πουν, είναι ότι έτσι όπως χρονίζει η δίκη της Χ.Α., οι λεβέντες της, κατηγορούμενοι για εγκλήματα, μπορούν να συνεχίζουν να παριστάνουν τους ελληνότατους. Εκείνο που θα πουν, εκείνο που πρώτοι εμείς θα έπρεπε να πούμε στον εαυτό μας, είναι ότι καλά κι άγια μοιάζουν όσα αυτοδοξαστικά μηρυκάζουμε για την κοιτίδα της δημοκρατίας, όμως στην κοιτίδα τρύπωσαν φιδάκια δηλητηριώδη. Και η δημοκρατία δεν έχει να περιμένει βοήθεια από κανέναν Ηρακλή.

Η εντολή των αθλητικών ομοσπονδιών να μην καταγράφουν οι κάμερες τα επεισόδια, για να μην απαξιώνεται το «προϊόν», αλλά να στρέφονται προς το φεγγάρι, ή, φαλλοκρατικώ δικαίω, προς «τρυφερές παρουσίες», δεν απέδωσε το παραμικρό. Ισα ίσα, συχνά λείπουν οι εικόνες που θα βοηθούσαν να καταδικαστούν οι χουλιγκάνοι. Και τώρα, με τον χρυσαυγίτικο τσαμπουκά, δεν έλειψαν οι κακοήθεις που είπαν «ε, δεν έγινε και τίποτε, αφού τίποτε δεν καταγράφτηκε».

Υπόθεση δεύτερη: Για να ισχύει το σενάριο περί αποπροσανατολιστικής συμπαιγνίας Χ.Α. και κυβέρνησης (κάτι σαν «προσχεδιασμένο σχέδιο», όπως είπε ο κ. Β. Κωνσταντίνου για την μπίρα της Λεωφόρου), πρέπει να εικάσουμε ότι συμπαίκτης στη σκευωρία ήταν ο κ. Δένδιας. Κάποιος Συριζαίος τον έπεισε να περάσει μπροστά από τον χρυσαυγίτη, ώστε να ενοχληθεί αυτός κτλ. κτλ. Πρέπει επίσης να δεχτούμε ότι ο κόσμος σιτίζεται αποκλειστικά με κουτόχορτο, οπότε ξεχνάει πάραυτα τι τον βασανίζει (τα οικονομικά του, τι άλλο) και καταπίνει τα δολώματα του αντιπερισπασμού. Πιθανόν αυτό πιστεύουν για τους ψηφοφόρους κάμποσοι σαν τον κ. Γεωργιάδη, τον κ. Λοβέρδο κ.ά. Μα γιατί δεν το λένε καθαρά; Μήπως τυγχάνουν λαϊκιστές;