Ενα κακό και ένα χειρότερο σενάριο...
«Στοιχειώνουν» το Μέγαρο Μαξίμου και τον κ. Τσίπρα, στον απόηχο του τελευταίου Eurogroup και ενόψει του κρίσιμου της 15ης Ιουνίου
Αντιμέτωπος με ένα αρνητικό και ένα ακόμη χειρότερο σενάριο αναφορικά με τη διαχείριση του ελληνικού χρέους είναι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στον απόηχο του Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, με αποτέλεσμα το κυβερνητικό αφήγημα όλων των προηγούμενων μηνών να κινδυνεύει με καίριο πλήγμα.
Οι ελπίδες της κυβέρνησης για μια «συνολική συμφωνία» που θα αντιστάθμιζε το πολιτικό κόστος των επώδυνων μέτρων που ψήφισαν οι κοινοβουλευτικές ομάδες των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έχουν επί της ουσίας εξανεμιστεί:
Στην καλύτερη περίπτωση, όπως αναφέρουν κυβερνητικοί παράγοντες, στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου ο υπουργός Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτος θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια πρόταση παρεμφερή με εκείνη που απέρριψε προ ολίγων ημερών, η οποία είναι αμφίβολο εάν ανοίγει τον δρόμο για συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Στη χειρότερη, στην κυβέρνηση θα δοθεί μόνον το «πιστοποιητικό» ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης ώστε να εκταμιευθεί η αναγκαία για την αποπληρωμή των ομολόγων του Ιουλίου δόση και οι όποιες ουσιαστικές αποφάσεις θα μετατεθούν για μετά τις γερμανικές εκλογές, όπως εξ αρχής επιθυμούσε ο κ. Σόιμπλε.
Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, το πολιτικό πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα είναι μεγάλο. Εάν η συμφωνία ολοκληρωθεί, θα είναι ημιτελής και με προβλέψεις μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια, άρα δύσκολα υπερασπίσιμη στη Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα. Εάν, δε, αποφασιστεί μόνον η εκτα- μίευση της δόσης, η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με το αμείλικτο ερώτημα γιατί ψήφισε τις περικοπές συντάξεων και αφορολογήτου, χωρίς να έχει διασφαλίσει το παραμικρό αντάλλαγμα για το χρέος.
Η πολιτική μέγγενη στην οποία οδηγήθηκε μετά το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας ο κ. Τσίπρας, έχει πυροδοτήσει στο παρασκήνιο εστίες κριτικής για τους επικοινωνιακούς χειρισμούς του Μεγάρου Μαξίμου και του υπουργείου Οικονομικών όλους τους προηγούμενους μήνες.
Οπως αναφέρουν ακόμη και κυβερ- νητικά στελέχη, η κυβέρνηση «υπερεπένδυσε» πολιτικά στην ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και σε κάποιας μορφής διευθέτηση του χρέους, καθυστερώντας, μάλιστα, την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, προκειμένου να επιτύχει ουσιαστικά ανταλλάγματα στα δύο ανωτέρω μέτωπα.
Ως αποτέλεσμα, προέκυψε η επιβράδυνση της οικονομίας τους πρώτους μήνες του 2017, αλλά και η ίδια κινδυνεύει να περάσει κάτω από τον πήχυ που έθεσε, σε δύο πεδία. Αφενός, όπως προαναφέρθηκε, στο πολιτικό και αφετέρου στο οικονομικό πεδίο, καθώς η όποια συμφωνία μπορεί να εκληφθεί ως ανεπαρκής ή ημιτελής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αντιμετώπιση της Ελλάδας από τις αγορές και για τις προσδοκώμενες από το Μέγαρο Μαξίμου επενδύσεις.
Οι ίδιες πηγές προσθέτουν ότι εξ αρχής βασική στόχευση της κυβέρ- νησης θα έπρεπε να είναι η ταχεία επιστροφή σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, αφού ούτως ή άλλως «κλειδί» για την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών δεν είναι το χρέος, αλλά οι προοπτικές της πραγματικής οικονομίας.
Πάντως, η όποια εξέλιξη στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου δεν αναμένεται να ανατρέψει τον πολιτικό σχεδιασμό του πρωθυπουργού και να οδηγήσει σε «ακραίες» εξελίξεις, όπως η σύγκρουση με τους εταίρους ή η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, παρότι σε περίπτωση αδιεξόδου ορισμένα κυβερνητικά στελέχη δεν αποκλείουν να ζητηθεί έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. Εξάλλου, ο κ. Τσίπρας –ασχέτως εάν στη συνέχεια ανασκεύασε– άφησε, την περασμένη εβδομάδα με δηλώσεις του, να εννοηθεί πως είναι διατεθειμένος να επανεξετάσει ακόμη και την πρόταση Σόιμπλε - Τόμσεν, που απέρριψε από κοινού με τον κ. Τσακαλώτο. Η επιλογή του κ. Τσίπρα εξηγείται από το γεγονός ότι, παρά την ψήφιση των επώδυνων μέτρων, η εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να υποχωρεί δραματικά, παρότι βεβαίως κινείται σε εξαιρετικά χαμηλά για κυβερνών κόμμα επίπεδα.
Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων στον απόηχο της ψήφισης των μέτρων βρίσκονται στο μικροσκόπιο και της Ν.Δ. Κορυφαία στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτιμούν πως ο κ. Τσίπρας έχει επιτύχει να πείσει τα ασθενέστερα στρώματα ότι μπορεί να υπερασπιστεί καλύτερα τα συμφέροντά τους, παρά το πλήθος των φορολογικών μέτρων που έχει επιβάλει και την αρνητική πορεία της οικονομίας. Εισηγούνται, ως εκ τούτου, αναπροσαρμογή της στρατηγικής και της ρητορικής της Ν.Δ., ώστε να διεμβολίσει αυτά τα τελευταία εκλογικά «οχυρά» του ΣΥΡΙΖΑ.
Η εξέλιξη στο Eurogroup, το αδιέξοδο και η κριτική για τους επικοινωνιακούς χειρισμούς του Μεγάρου Μαξίμου.