Το ψηφιδωτό της τρέλας μεγαλώνει
Τρεις πρόσφατες ιστορίες που σίγουρα συμπληρώνουν το ψηφιδωτό της τρέλας, που αμφιβάλλω αν υπάρχει παρόμοιό του σε όλη την οικουμένη.
Στις 8 Νοεμβρίου 2015, σε τούτη τη στήλη έγραψα ένα κείμενο με τίτλο «Ψηφίδες από το ψηφιδωτό της τρέλας». Σήμερα σκοπεύω να επεκτείνω το ψηφιδωτό της τρέλας γι’ αυτό και αντιγράφω την εισαγωγή από το προηγούμενο κείμενό μου:
«Είμαι απολύτως βέβαιος ότι όλοι μας έχουμε δει και έχουμε θαυμάσει κάποιο ψηφιδωτό. Το εντυπωσιακό στα ψηφιδωτά είναι το γεγονός ότι μία-μία οι ψηφίδες δεν μας λένε απολύτως τίποτα. Είναι μονόχρωμα γυαλάκια ή πετραδάκια τα οποία δεν παρουσιάζουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Ολα μαζί όμως τοποθετημένα από έναν καλό καλλιτέχνη, μας παρουσιάζουν πολύπλοκες και εξαιρετικά λεπτομερείς εικόνες.
Ε, λοιπόν η εικόνα του ψηφιδωτού μου ήλθε στο μυαλό διαβάζοντας διάφορες ιστορίες (συνήθως μονόστηλα) από τον καθημερινό Τύπο. Μία-μία η κάθε μικρή ιστορία είναι σαν την ψηφίδα. Δεν λέει και πολλά πράγματα. Αν όμως τις βάλει κανείς όλες μαζί, σχηματίζεται μια απίστευτη εικόνα από τη σημερινή κατάσταση και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί ύστερα από σχεδόν έξι χρόνια σκληρής δοκιμασίας του ελληνικού λαού βρισκόμαστε ακόμα στη μέση του τούνελ και δεν βλέπουμε πουθενά φως...».
Σαν συνέχεια, συγκέντρωσα τρεις πρόσφατες ιστορίες που σίγουρα συμπληρώνουν το ψηφιδωτό της τρέλας, που αμφιβάλλω αν υπάρχει παρόμοιό του σε όλη την οικουμένη.
Λεωφορείο ο Πόθος. Δεν πρόκειται φυσικά για το αριστούργημα του Tennessee Williams, αλλά για το ποθητό λεωφορείο όπου κανένας δεν πληρώνει εισιτήριο γιατί τελικά επικράτησαν οι απόψεις και θέσεις της συλλογικότητας (τι ωραία λέξη) που θέλει ελεύθερες τις αστικές συγκοινωνίες. Και αυτοί μεν κάνουν την «αντίστασή» τους, αλλά δεν περίμενε κανείς ότι μεταξύ τους θα βρίσκονταν και εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες οι οποίοι πληρώνονται από αυτές! Θυμίζω την ιστορία. Τα ξημερώματα της Παρασκευής 7 Απριλίου 2017, ομάδα 30 ατόμων εισέβαλε στο αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στου Ρέντη και αφού πέταξε φυλλάδια για τις «ελεύθερες μετακινήσεις», προσπάθησε να καταστρέψει τα ακυρωτικά μηχανήματα των λεωφορείων. Η αστυνομία είχε πληροφορίες για τα μελλούμενα, τους περίμενε και συνέλαβε αρκετούς. Οποία έκπληξη. Μεταξύ των 24 συλληφθέντων ήταν τρεις υπάλληλοι των αστικών συγκοινωνιών, εκ των οποίων οι δύο οδηγοί. Μετά την προσαγωγή αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι. Δεν μπόρεσα να βρω καμία πληροφορία για το αν τους ασκήθηκε οποιαδήποτε δίωξη ή αν οι υπάλληλοι των κρατικών αστικών συγκοινωνιών θα έχουν κάποια τιμωρία από τους εργοδότες τους.
Ξέρετε καμία επιχείρηση όπου οι εργαζόμενοί της θέλουν να μην έχει έσοδα; Μόνο το Ελληνικό Δημόσιο, όπου όλοι νομίζουν ότι τα λεφτά πέφτουν από τα λεφτόδεντρα. Εισηγούμαι οι υπάλληλοι αυτοί να πληρώνονται από τη συλλογικότητα που υποστηρίζουν. Μόνο έτσι θα καταλάβουν καλά αυτό που πολύ περιεκτικά λένε οι Αγγλοσάξονες: «A taste of their own medicine».
Δυστυχώς όμως δεν φταίνε μόνο αυτοί. Το 2015, ο πρόεδρος του ΟΑΣΑ πρότεινε να αυστηροποιηθεί η εισιτηριοδιαφυγή και από πταίσμα να γίνει πλημμέλημα, όπως ήταν μέχρι το 1994. Οπως εξήγησε, η σημερινή νομοθεσία ουσιαστικά δεν τιμωρεί τη μη καταβολή εισιτηρίου στις συγκοινωνίες, με αποτέλεσμα ο ΟΑΣΑ να χάνει 40 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα οποία φυσικά πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι. Αντέδρασε ο αρμόδιος υπουργός (αυτός που έχει στο γραφείο του το πορτρέτο του Αρη Βελουχιώτη) και δήλωσε στη Βουλή: «Ακουσα πριν από λίγες ώρες ότι ο πρόεδρος του ΟΑΣΑ ζήτησε να μετατραπεί η λαθρεπιβίβαση από πταίσμα σε πλημμέλημα, δηλαδή να συλλαμβάνονται οι επιβάτες και να τιμωρούνται με φυλάκιση τριών έως πέντε ετών. Δεν μπορώ να το καταλάβω...», είπε και πρόσθεσε ειρωνικά: «εγώ λέω να τους εκτελούμε κιόλας». Αλλος ένας λαϊκιστής που με ξένα χρήματα κάνει τον χουβαρντά. Εξ άλλου είναι ο ίδιος που προεκλογικά επέτρεψε τη δωρεάν μεταφορά των επιβατών στις Αστικές Συγκοινωνίες. Μήπως είναι από τα δικά του χρήματα που καλύπτουν τα ελλείμματα; Για να ξέρουμε για πόσα μιλάμε, το έλλειμμα των αστικών συγκοινωνιών για το 2017 προβλέπεται (αισιόδοξα) να φτάσει τα 58,2 εκατομμύρια ευρώ!
Δεν θέλουμε τα χρήματα των Κι
νέζων. Για να θυμίσω την ιστορία, αντιγράφω (μερικώς) το ρεπορτάζ από την ιστοσελίδα skai.gr: «“Φρένο” φαίνεται να βάζει το υπουργείο Παιδείας στην οργάνωση αγγλόφωνου προπτυχιακού τμήματος με δίδακτρα, για φοιτητές εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Στόχος του προγράμματος ήταν η προσέλκυση φοιτητών από χώρες εκτός Ε.Ε., με το ενδιαφέρον του συγκεκριμένου τμήματος (“Σπουδές στην Αρχαία Ελληνική Λογοτεχνία, Ιστορία και Αρχαιολογία”) να στρέφεται στοχευμένα στην εκπαίδευση Κινέζων στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά το ελληνικό υπουργείο Παιδείας φρενάρει το σχέδιο, υποστηρίζοντας ότι θέλει να δώσει βάρος στην ανάπτυξη σχετικών προπτυχιακών προγραμμάτων, μέσω του Διεθνούς Πανεπιστημίου με έδρα στη Θεσσαλονίκη.
Το πρόγραμμα είχε προβλεφθεί να είναι τριετούς διάρκειας με ύψος ετήσιων διδάκτρων 8.000 ευρώ, ενώ στελέχη του ΕΚΠΑ δήλωναν στην “Καθημερινή” πως το πρώτο πρόγραμμα θα μπορούσε “για αρχή” να δεχθεί περίπου 100 φοιτητές.
Το ΕΚΠΑ και η κινεζική πρεσβεία είχαν ήδη έρθει σε συνεννόηση για το πρόγραμμα. Η κινεζική πλευρά είχε “ιδιαίτερα θετική στάση”, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, για το θέμα είχαν ενημερωθεί και συνεργάτες του πρωθυπουργού.
Ομως ο αρμόδιος υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου διατύπωσε ενστάσεις, φρενάροντας την οργάνωση του προγράμματος. Εγκυρες πηγές αναφέρουν ότι μεταξύ των βασικών επιχειρημάτων του υπουργείου είναι ότι δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα για την οργάνωση αγγλόφωνου προπτυχιακού προγράμματος τριετούς φοίτησης σε δημόσιο ΑΕΙ, και ότι η πρόταση της Φιλοσοφικής δεν προέβλεπε τον τρόπο επιλογής υποψηφίων. Τέλος, ενστάσεις υπήρξαν και για τον τρόπο ορισμού του ύψους των διδάκτρων...».
Αξίζει να επικεντρωθούμε στις δικαιολογίες του υπουργού για την απόρριψη του προγράμματος: • Ισχυρίζεται ότι «θέλει να δώσει βάρος στην ανάπτυξη σχετικών προπτυχιακών προγραμμάτων, μέσω του Διεθνούς Πανεπιστημίου με έδρα στη Θεσσαλονίκη». Διερωτώμαι. Τι πειράζει να υπάρχει άλλο ένα τέτοιο πρόγραμμα από το ΕΚΠΑ; Μάλλον καλό θα κάνει παρά κακό. • Ισχυρίζεται ότι «δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα για την οργάνωση αγγλόφωνου προπτυχιακού προγράμματος τριετούς φοίτησης σε δημόσιο ΑΕΙ». Εδώ οι τροπολογίες γίνονται με ρυθμούς πολυβόλου και δεν μπορεί να δημιουργηθεί το κατάλληλο νομικό πλαίσιο, «κατά παρέκκλιση οποιασδήποτε άλλης διάταξης», όπως γίνεται συνήθως. • Ισχυρίζεται ότι «δεν προέβλεπε τον τρόπο επιλογής υποψηφίων». Βλέπετε κανένα εμπόδιο στην επιλογή των φοιτητών; Εδώ τους κανονικούς φοιτητές (που θα δουλέψουν στην Ελλάδα) τους βάζουμε στα πανεπιστήμια με κάτω από τη βάση και κάνουμε τους δύσκολους για τους ξένους που θα γυρίσουν στην πατρίδα τους με καλά λόγια για την Ελλάδα. • Τέλος, «ενστάσεις υπήρξαν και για τον τρόπο ορισμού του ύψους των διδάκτρων». Αφού οι Κινέζοι είχαν συμφωνήσει να πληρώνουν δίδακτρα 8.000 και βρέθηκαν 100 υποψήφιοι, δηλαδή 800.000 ευρώ ζεστά χρήματα, γιατί κόπτεται ο υπουργός για τα δίδακτρα; Εγώ δεν μπορώ να βρω καμία ουσιαστική αιτία. Αφού τα βρήκαν Κινέζοι και Πανεπιστήμιο σε όλα γιατί το Υπουργείο θέλει να ακυρώσει το πρόγραμμα; Μάλλον από ιδεολογία. Αμα μπούνε δίδακτρα για ξένους φοιτητές μπορεί να ξυπνήσουμε από τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες.
Για λόγους σύγκρισης στην Αυστραλία η παιδεία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εξαγωγική δραστηριότητα της χώρας, πολύ πάνω από τον τουρισμό. Τη χώρα αυτή την δημιούργησαν πρώην Βρετανοί κατάδικοι, ενώ εμείς που έχουμε τη λαμπρότερη ιστορία στον πολιτισμό, στην επιστήμη και στη φιλοσοφία, που αποτελούν μοναδικό Παγκόσμιο μονοπώλιο, δεν ξέρουμε (ή δεν θέλουμε) να τα προβάλουμε και να τα «πουλήσουμε».
Το Container της ντροπής. Εδώ δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Κάποιοι έστησαν ένα ΚΕΠ Αντιεξουσιαστών σε Container στην πλατεία Εξαρχείων και η πολιτεία ακόμα ψάχνει να βρει ποιο υπουργείο ή υπηρεσία είναι αρμόδια για να το μετακινήσει, διότι αποτελεί «πολεοδομική παράβαση»! Δηλαδή, αν το έκαναν σε κανένα νόμιμο περίπτερο δεν θα υπήρχε πρόβλημα; Εδώ πλέον δεν υπάρχει καμία λογική. Η περίπτωση αυτή θα μείνει μοναδική στα χρονικά των «πολιτισμένων» χωρών. Με τις υγείες μας. * Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων.