«Το ελληνικό λάδι έχει μείνει πίσω σε σχέση με ανταγωνιστές του»
Ο κ. Κ. Λύρης, της επιτροπής του μεγαλύτερου διαγωνισμού ελαιολάδου στον κόσμο, μιλάει στην «Κ».
Νέα Υόρκη. Ενα λοφτ 300 τετραγωνικών στην οδό Μπροντγουέι, με πανοραμική θέα. Εκατοντάδες μπουκαλάκια με δείγματα από τα καλύτερα ελαιόλαδα στον κόσμο, από την Ιταλία και την Ισπανία έως τη Νότια Αφρική, τη Βραζιλία και την Κίνα. Δεκαπέντε κριτές, ειδικοί γευσιγνώστες, από όλες τις ελαιοπαραγωγούς χώρες. Ο Κωνσταντίνος Λύρης ήταν και φέτος ο ένας από τους δύο Ελληνες που συμμετείχαν στην κριτική επιτροπή του μεγαλύτερου και διασημότερου διαγωνισμού ελαιολάδου στον κόσμο, του New York International Olive Oil Competition (NYIOOC), ο οποίος πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο στο κέντρο του οικονομικού – και όχι μόνο– κόσμου, τη Νέα Υόρκη.
«Αν ρωτήσετε 100 τυποποιητές σε ποια χώρα θέλουν να εξάγουν, θα σας απαντήσουν χωρίς δεύτερη σκέψη: στην Αμερική. Είναι η πρώτη χώρα σε εισαγωγές ελαιολάδου στον κόσμο», λέει ο ίδιος στην «Κ». «Ενα μετάλλιο εδώ είναι το διαβατήριο για να μπεις σε αυτήν την αγορά». Μια σκέψη σταματά τη ροή του λόγου του. «Ιδίως αν είσαι μετανάστης Ιταλός, Ισπανός, Ελληνας και θέλεις να πουλήσεις στις ΗΠΑ», συμπληρώνει χαμογελώντας.
Πώς, όμως, ο ίδιος έφτασε στη θέση του κριτή; Απόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής της Κατάνιας της Ιταλίας, εργάστηκε για πολλά χρόνια στην Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Μεσσηνίας. «Πέρασα από πολλές θέσεις, διευθυντής πρωτογενούς παραγωγής, εμπορικός διευθυντής και είδα όλες τις “πλευρές” του ελαιολάδου, από την παραγωγή μέχρι την πώληση».
Το 2013, όμως, αποφάσισε ότι ήταν καιρός να προχωρήσει. Φαίνεται ότι έκανε το βήμα ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Την ίδια μέρα που υπέβαλε την παραίτησή του στην Ενωση, έπιασε δουλειά στη Salov, τη μεγαλύτερη ιταλική εταιρεία τυποποίησης ελαιολάδου, στην οποία η Ενωση Μεσσηνίας πουλούσε ελαιόλαδο, «χύμα φυσικά». Δούλεψε εκεί έως το 2015, οπότε η εταιρεία πουλήθηκε σε Κινέζους επενδυτές.
Αποφάσισε να «επενδύσει» στο υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο και σε όσους θέλουν να το παραγάγουν και να το πουλήσουν. Ετσι ίδρυσε την ΙΡΙΣ Γεωπονική, «εταιρεία παροχής υπηρεσιών στον αγροτικό και ευρύτερο αγροδιατροφικό κλάδο», όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της. «Μας ενδιαφέρουν τα προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας», λέει ο κ. Λύρης, «όσα έχουν τις προδιαγραφές να πετύχουν υψηλότερες τιμές. Δεν στοχεύουμε στο σούπερ μάρκετ». Κάπως έτσι, μέσω μέιλ, δέχθηκε πριν από τέσσερα χρόνια την πρόσκληση να πάρει μέρος ως κριτής από τον ιδρυτή του Curtis Cord. Το ελληνικό ελαιόλαδο; «Ολοι στην Ελλάδα νομίζουν ότι ξέρουν από καλό λάδι, αλλά στην πραγματικότητα το ελληνικό ελαιόλαδο έχει μείνει πίσω σε σχέση με την ποιότητα που έχουν πετύχει οι Ιταλοί και οι Ισπανοί». Είναι ενδεικτικό ότι στον διαγωνισμό από την Ελλάδα υποβλήθηκαν 131 ελαιόλαδα, αλλά μόνο τα 46 πληρούσαν τις απαραίτητες –και μετρήσιμες– προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν ποιοτικά ελαιόλαδα...