Οι συνήθεις ονοματοφύλακες
Οπως κι αν τη χαρακτηρίσουμε, πραγματιστική, γνωστική, ωμή ή κυνική, η πρόβλεψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, στις 13 Φεβρουαρίου 1993, ότι σε δέκα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το όλο πρόβλημα για το όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ούτε ευστόχησε απολύτως ούτε έπεσε εντελώς έξω. Σήμερα, έπειτα από ένα τέταρτο του αιώνα, οι δρόμοι και οι πλατείες πολύ δύσκολα θα κατακλύζονταν από παθιασμένους ονοματοφύλακες, που πιθανότατα δεν θα θυμούνταν ότι το όνομα «Ελλην» υπήρξε επί αιώνες απολύτως απαξιωμένο, μια και κάθε άλλο πάρα ταίριαζε με τα κρατικοποιημένα πια δόγματα του χριστιανισμού.
Εξακολουθούν όμως να ζουν και να δρουν ανάμεσά μας πολιτικοί αλλά και θρησκευτικοί ταγοί που θεμελίωσαν την παρουσία τους στο όνομα Μακεδονία και στην προστασία του από τους «σφετεριστές», τους κατοίκους του «κρατιδίου», οι οποίοι πάντως ζουν –όπως αποδέχονται σχεδόν όλοι– σε ένα τμήμα της αρχαίας Μακεδονίας. Ωστε, αν θέλουμε να κυριολεκτούμε ιστορικά, το μόνο μη αλυτρωτικό σύνθημα από την πλευρά μας θα ήταν το εξής: «Η ελλαδική Μακεδονία είναι ελληνική». Σύνθημα όμως με το οποίο σίγουρα δεν θα συμφωνούσε περίπου η μισή Ν.Δ. και οι ΑΝΕΛ. Δεν θα συμφωνούσε δηλαδή η αυτού τηλεοπτικότης ο κ. Αδωνης Γεωργιάδης, που ώρες ώρες αφήνει την εντύπωση ότι του έχει επιτραπεί να εμφανίζεται σαν συναρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και η αυτού στραταρχικότης ο κ. Πάνος Καμμένος, που φέρεται σαν συμπρωθυπουργός.
Μπορεί λοιπόν, μετά την ήττα του αλυτρωτιστή Νίκολα Γκρούεφσκι, εμπνευστή ενός κιτς που αρχαιοελληνίζει μορφολογικά αλλά φαραωνίζει ογκολογικά, και τη συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού, να εκδηλώνεται και από την Αθήνα και από τα Σκόπια μια διάθεση συνεννόησης. Η ζώνη ωστόσο ανάμεσα σε δύο χώρες που θα μπορούσαν να συνυπάρξουν αρμονικά και δημιουργικά παραμένει γεμάτη εμπόδια και παγίδες. Και στις δύο πλευρές των συνόρων υπάρχουν σωβινιστές που τα θέλουν όλα δικά τους, επειδή υποτίθεται ότι τους ψιθύρισε στο αυτί αυτοπροσώπως η Ιστορία πως όλο το δίκιο είναι με το μέρος τους. Ούτε ο γκρουεφσκισμός ηττήθηκε οριστικά ούτε οι ημεδαποί ονοματοφύλακες έχουν νικηθεί ιδεολογικά και πολιτικά. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι όμηρος του κ. Καμμένου και σε αυτό το ζήτημα, ο δε κ. Κυριάκος Μητσοτάκης του κ. Γεωργιάδη, αλλά και του κ. Αντώνη Σαμαρά. Οτι ο κ. Σαμαράς θα ξεχνιόταν σε δέκα χρόνια, αυτό προφήτευε ο Κων. Μητσοτάκης. Αλλά απλώς ήθελε να το ελπίζει.