Η αυτοβιογραφία της προσωπικής επιθυμίας μας
Μέσα στο μίνιμαλ αισθητικής σκηνικό προβάλλει έντονα ο κήπος του Σεμπάστιαν, οριοθετημένος από ένα τρίγωνο, με εντυπωσιακά λευκά λουλούδια. Στο βάθος ακούγεται το τραγούδι «Κουρσκ» του Ματ Ελιοτ, σαν από ένα γραμμόφωνο να παίζει από τη διπλανή πολυκατοικία. «Σκοτεινιάζει κι έχει κρύο και φοβάμαι» λέει το τραγούδι και η Κάθριν (Ελίνα Ρίζου) παρατηρεί «κι αυτό δεν θα το πιστέψετε, κανένας δεν το έχει πιστέψει, κανένας, κανένας πάνω στη γη δεν θα μπορούσε να το πιστέψει, και δεν τους κατηγορώ γι’ αυτό», σε ένα σημείο της περιγραφής της για τα δραματικά γεγονότα που συνέβησαν... «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι».
Η Γεωργία Μαυραγάνη συζητά με τη Μαρία Κεχαγιόγλου για τον ρόλο της Βάιολετ Βέναμπλ, της μητέρας του Σεμπάστιαν, και πώς αυτή θα βιώσει ερμηνευτικά και σωματικά την περιγραφή της Κάθριν για τον θάνατο του ξαδέλφου της Σεμπάστιαν σε κάποια παραθαλάσσια τοποθεσία της Ισπανίας. Ο ομοφυλόφιλος ποιητής Σεμπάστιαν, μαζί με τη μητέρα του, για εννέα μήνες έκανε κοσμική ζωή και τους τρεις μήνες του καλοκαιριού, στις διακοπές, έγραφε ένα ποίημα. Πέρυσι μόνο δεν έκανε διακοπές με τη μητέρα του, αλλά με την Κάθριν. Τι υποστηρίζει εκείνη για τον αποτρόπαιο θάνατο του Σεμπάστιαν; Κατασπαράχθηκε από ένα πλήθος πεινασμένων, αγριεμένων παιδιών. Πώς θα αντιδράσει σε αυτή την αποκάλυψη η αυταρχική Βάιολετ;
Σε μια γωνιά της σκηνής η χορογράφος Σταυρούλα Σιάμου μαζί με τους ηθοποιούς –η παρουσία της Αννας Μάσχα στον ρόλο της κ. Χόλι λειτουργεί καθοδηγητικά για τους νεότερους ηθοποιούς– αναζητεί τον σωματικό τρόπο με τον οποίο ο καθένας θα μπει στον κήπο του Σεμπάστιαν. «Είναι η πρώτη φορά που δουλεύω πάνω σε ένα έργο συγγραφέα και όχι σε μία δική μου σύλληψη. Είχα την ανάγκη να δω τα πράγματα, να δω τη θεατρική πράξη μέσα από μία άλλη οπτική γωνία. Δεν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς τους ανθρώπους που μετέχουν στο ανέβασμα», λέει στην «Κ» η Γεωργία Μαυραγάνη, που έως τώρα έχει δώσει εντυπωσιακά δείγματα γραφής, ιδίως στο divised theater, με πρόσφατες παραστάσεις «Το γήρας» και τις «Αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες», βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Μούζιλ. Αλλωστε, και ο Τένεσι Ουίλιαμς που θα παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Αθηνών μοιάζει να συνομιλεί με την ιστορία του Μούζιλ, καθώς είναι ευθείες ή υποδόριες οι αναφορές του στην ενοχή, τη βία, τη σκληρότητα και την ποίηση του έρωτα, αλλά και τη μεταφυσική αγωνία που φέρει ο άνθρωπος. Η Γεωργία Μαυραγάνη δεν θέλει να παρουσιάσει την αυτοβιογραφική διάσταση του έργου, αλλά να «αυτοβιογραφήσει», μέσω της ποίησης του Αμερικανού συγγραφέα, τη δική μας επιθυμία. Γι’ αυτό εισερχόμενος ο καθένας –ηθοποιός αλλά και θεατής– στον κήπο του Σεμπάστιαν θα προσπαθήσει να δει τη σχέση που ο ίδιος έχει με ό,τι αντιπροσωπεύει ο ποιητής.
Ρωτώ τι σημαίνουν τα μπλε σημειώματα του Σεμπάστιαν που αναφέρονται στο κείμενο. «Στο έργο υπάρχουν κάποιες εκφράσεις που ξεκινούν από μία πραγματικότητα και ο Τένεσι Ουίλιαμς τις χειρίζεται λυρικά. Ακόμη και στην ιστορία του Σεμπάστιαν υπάρχουν σημεία θολά. Ετσι συμβαίνει και στη ζωή», λέει η Γεωργία Μαυραγάνη. Και προσθέτει: «Το θέμα του έργου παρουσιάζεται σαν ένα ξαφνικό γεγονός, το οποίο τελικά μπορεί να έχει ρίζες».
Παρακολουθήσαμε τις πρόβες της παράστασης «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι», που ανεβαίνει στο Φεστιβάλ Αθηνών.