Χάσμα ανταγωνιστικότητας εντός Ευρωζώνης «βλέπει» το ΔΝΤ
Συστάσεις για ενίσχυση παραγωγικότητας και πρωτοβουλίες για ενοποίηση
Η ΕΚΤ πρέπει να διατηρήσει χαλαρή νομισματική πολιτική επί μακρό χρονικό διάστημα μετά την ολοκλήρωση του QE.
Η οικονομική ανάκαμψη της Ευρωζώνης επιταχύνεται, ωστόσο όλα τα κράτη-μέλη αντιμετωπίζουν προβλήματα και πρέπει να εντείνουν τη μεταρρυθμιστική τους προσπάθεια ώστε να ενισχύσουν την παραγωγικότητα και να μειώσουν το χάσμα ανταγωνιστικότητας, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΔΝΤ. Τα κράτη-μέλη που έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και τη δημοσιονομική δυνατότητα, δηλαδή η Γερμανία και η Ολλανδία, πρέπει να ενισχύσουν την εσωτερική ζήτηση και να αποδεχθούν ότι πρέπει να ανεχθούν πληθωρισμό υψηλότερο από 2% επί μακρό χρονικό διάστημα, ώστε να συμβάλουν στη διαδικασία ανάκαμψης της Ευρωζώνης. Τα κράτη-μέλη με χαμηλή ανταγωνιστικότητα, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία ακόμη και η Γαλλία, πρέπει να αποδεχθούν ότι ο ρυθμός αύξησης των μισθών πρέπει να είναι επί πολλά χρόνια χαμηλότερος από τον ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας. Η δε ΕΚΤ πρέπει να διατηρήσει χαλαρή νομισματική πολιτική για μεγάλο διάστημα μετά την ολοκλήρωση της ποσοτικής χαλάρωσης, και η Ευρωζώνη πρέπει να ολοκληρώσει την τραπεζική ένωση, θεσπίζοντας κοινή εγγύηση καταθέσεων.
«Η ισχύς της ανάκαμψης και το ευνοϊκό πολιτικό περιβάλλον αποτελούν ευκαιρία για να ενισχυθεί η (ευρωπαϊκή) ενοποίηση. Πρέπει να ανανεωθεί η δέσμευση για ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, για προώθηση της κεφαλαιακής ένωσης και για τη δημιουργία κοινού προϋπολογισμού», αναφέρεται στην ετήσια έκθεση του ΔΝΤ για την Ευρωζώνη. Το Ταμείο προειδοποιεί πως η διακοπή της διαδικασίας σύγκλισης των πραγματικών εισοδημάτων μεταξύ των 12 κρατών-μελών που είχαν υιοθετήσει αρχικά το ευρώ «οδηγεί στην αμφισβήτηση της υπόσχεσης για υψηλότερα εισοδήματα, μέσω της ενοποίησης». Από την άλλη πλευρά, το χάσμα ανταγωνιστικότητας που υπήρχε πριν από την κρίση έχει περιοριστεί, αλλά όχι σε ικανοποιητικό βαθμό. «Ο περιορισμός αυτού του χάσματος ανταγωνιστικότητας απαιτεί ταχύτερο (ρυθμό) αύξησης της παραγωγικότητας –υψηλότερο από την αύξηση των ονομαστικών μισθών– στις χώρες που έχουν μείνει πίσω», αναφέρει το ΔΝΤ. Παράλληλα, οι χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος θα έρθουν αντιμέτωπες με υψηλότερο κόστος εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέ- ους, όταν ολοκληρωθεί η χαλαρή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ. Επίσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να εφαρμόζει αυστηρότερα τους κανόνες για τις μακροοικονομικές ανισορροπίες (κριτική για την απόφαση της Κομισιόν να μην απαιτεί διορθωτικά μέτρα από τη Γερμανία για τη μείωση του υπερβολικού της πλεονάσματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) αλλά και το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (κριτική για την απόφαση της Επιτροπής να μην απαιτεί ταχύτερη δημοσιονομική προσαρμογή από Γαλλία και Ιταλία και δευτερευόντως από Ισπανία και Πορτογαλία). Οσον αφορά στη δημοσιονομική πολιτική, συνολικά για την Ευρωζώνη το ΔΝΤ συστήνει ουδέτερη πολιτική. «Χώρες με διαθέσιμο δημοσιονομικό περιθώριο, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, πρέπει να το χρησιμοποιήσουν αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες που θα αυξήσουν τη δυνητική ανάπτυξη, πράγμα που θα συνέβαλλε επίσης στη μείωση του πλε- ονάσματος τρεχουσών συναλλαγών», λέει το ΔΝΤ. Χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος και μικρό δημοσιονομικό περιθώριο, κυρίως η Πορτογαλία και η Ιταλία, πρέπει να εξυγιάνουν σταδιακά την οικονομία και να εκμεταλλευθούν την ύπαρξη χαλαρής νομισματικής πολιτικής, ώστε να αυξήσουν τα αποθέματά τους. Το ΔΝΤ τάσσεται υπέρ της δημιουργίας κοινού προϋπολογισμού της Ευρωζώνης (μία από τις προτάσεις του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν), υποστηρίζοντας ότι ένας τέτοιος μηχανισμός θα επιτρέψει την εφαρμογή αντικυκλικής δημοσιονομικής πολιτικής σε περιόδους ύφεσης και θα ενισχύσει τη δημοσιονομική πειθαρχία σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης.