Κινηματογράφος και τηλεόραση... εις σάρκα μίαν
Μέχρι πριν από 2-3 χρόνια το τοπίο στον χώρο του παγκόσμιου σινεμά και της τηλεόρασης ήταν αρκετά ξεκάθαρο. Τα κινηματογραφικά στούντιο (Disney, Warner Bros., Universal κ.ο.κ.) έφτιαχναν ταινίες για τη μεγάλη οθόνη, τα τηλεοπτικά κανάλια (HBO, FOX, AMC κ.ά.) δημιουργούσαν σειρές για τη μικρή και το Netflix είχε πρακτικά το μονοπώλιο όσον αφορά το διαδικτυακό κομμάτι της αγοράς. Για όποιον παρακολουθούσε τακτικά τις εξελίξεις, ωστόσο, ήταν φανερό πως αυτή η... τακτοποιημένη πραγματικότητα ήταν θέμα χρόνου να ανατραπεί.
Και έπειτα ήρθε η πανδημία και σαν μπαρούτι έβαλε φωτιά στις εξελίξεις. Πριν από ενάμιση μήνα, στο Φεστιβάλ Βενετίας, το Netflix παρουσίασε τρεις ταινίες προορισμένες (και) για την κινηματογραφική αίθουσα, με απώτερο στόχο τα πολυπόθητα Οσκαρ: Το «Χέρι του Θεού» του Πάολο Σορεντίνο, το γυρισμένο στην Ελλάδα «The Lost Daughter» της Μάγκι Τζίλενχααλ και το «Power of the Dog» της σπουδαίας Τζέιν Κάμπιον. Ταυτόχρονα όλος ο κόσμος περιμένει τη χριστουγεννιάτικη κυκλοφορία του «Don't Look Up», της νέας ταινίας του Ανταμ Μακέι, με πρωταγωνιστές τους Λεονάρντο ντι Κάπριο, Τζένιφερ Λόρενς, Κέιτ Μπλάνσετ και Μέριλ Στριπ.
Ολοι αυτοί οι οσκαρικοί αστέρες προφανώς δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εμφανιστούν σε μια παραγωγή της διαδικτυακής πλατφόρμας, όχι μόνο λόγω των χρημάτων που θα λάβουν –αυτά τα βρίσκουν και αλλού–, αλλά κυρίως επειδή είναι πια πεπεισμένοι πως Netflix και παραδοσιακά στούντιο είναι περίπου το ίδιο πράγμα. Δεν πρόκειται για αυθαίρετο συμπέρασμα. Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο όλες οι νέες ταινίες της Warner Bros., συμπεριλαμβανομένων πελώριων μπλοκμπάστερ σαν το «Dune» του Ντενί Βιλνέβ, κυκλοφορούν ταυτόχρονα στα σινεμά και στην πλατφόρμα HBO Max.
Η Ντίσνεϊ έκανε σε πολλές περιπτώσεις το ίδιο με το δικό της Disney+, παρόλο που με τον τρόπο αυτό βγήκε σημαντικά ζημιωμένη στα ταμεία. H Apple TV σύντομα κυκλοφορεί το «Finch», τη νέα ταινία του Τομ Χανκς. Με λίγα λόγια, η αγορά έχει πλέον... ομογενοποιηθεί. Το πώς η συγκεκριμένη εξέλιξη θα επηρεάσει την ίδια την ταυτότητα του κινηματογράφου –γιατί θεωρείται δεδομένο ότι αυτό θα συμβεί– μένει να το δούμε προσεχώς.
Κινηματογραφικά στούντιο έκαναν ταινίες για τη μεγάλη οθόνη και τηλεοπτικά κανάλια για τη μικρή. Οχι πια.