«Ηταν αυτό που λέμε ποιητής»
«Ηταν αυτό που λέμε ποιητής, με τη γαλλική έννοια του όρου: flaneur και bon vivant, ένας ευγενής και τρυφερός περιπλανόμενος». Με αυτά τα λόγια ο συγγραφέας Νίκος Δαββέτας «αποχαιρετά» τον οικείο του και ομότεχνο Γιώργο Κακουλίδη που έφυγε από τη ζωή πριν από δύο ημέρες σε ηλικία 65 ετών, έπειτα από πολύχρονη ασθένεια.
Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ποιητικής γενιάς του 1980, εκείνης που οι φιλόλογοι ονομάζουν «Γενιά του ιδιωτικού οράματος», ο Γιώργος Κακουλίδης εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1979. Η πρώτη του ποιητική συλλογή είχε τίτλο «Λίμπερτυ» και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κείμενα του Φίλιππου Βλάχου». «Λίμπερτυ» όπως ο τύπος του φορτηγού πλοίου με το οποίο μπάρκαρε πολύ μικρός, «λίμπερτυ» όπως επίσης η λέξη «ελευθερία». Γέννημα θρέμμα της Καισαριανής, γόνος προσφυγικής οικογένειας, ο ποιητής υπήρξε εγγονός και γιος καλλιτεχνών – ο παππούς του ήταν γλύπτης και ο πατέρας του ζωγράφος. Εχασε σε μικρή ηλικία τη μητέρα του και πέρασε μοναχικά παιδικά χρόνια. Ετσι στα 17 του, παραποιώντας λίγο τα στοιχεία της ταυτότητας ώστε να φανεί ενήλικος, έφυγε στα καράβια αναζητώντας την τύχη του στη θάλασσα. Επέστρεψε καθώς τελείωνε η δεκαετία του 1970, εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, έγινε εκλεκτό μέλος της μποέμικης λογοτεχνικής σκηνής της πόλης και συνέχισε να γράφει ποιήματα, σε στενή σχέση με τις εκδόσεις «Καστανιώτη». Θεωρούσε δάσκαλό του τον Μάριο Χάκα και υπήρξε φίλος του Νίκου Καρούζου. Η ποίησή του έχει ομοιότητες με το έργο του Μίλτου Σαχτούρη. Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκείνη την εποχή περίπου στράφηκε στη στιχουργία με επιτυχία. Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Νίκος Κυπουργός, ο Τάσος Μελετόπουλος, ο Στάμος Σέμσης και ο Νίκος Σαραγούδας με τον Γιώργο Τρανταλίδη. Το 2011 κυκλοφόρησε η συλλογή του «Περί αλητείας» («Κέδρος») με μικρά πεζά, ιστορίες τρέλας που διαδραματίζονται στο κέντρο της Αθήνας, καθώς μια μποέμ παρέα –ζωγράφοι, ποιητές, αλκοολικοί, αποτυχημένοι ηθοποιοί και «καθ' ολοκληρίαν απατεώνες»– μετατρέπουν την ασχήμια της ζωής σε φάρσα. Παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική. Εκανε τρεις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα (Αγκάθι 2001, Γκαλερί της Ερσης 2003 και Booze 2010).