Οικοδομικές εργασίες η «Ανάρπα»
Οπως έγινε γνωστό, η εργολαβική οργάνωση που ανέλαβε τις οικοδοµικές εργασίες στο Πολυτεχνείο ονοµάζεται «Ανάρπα». Εκ του «Ανάρχα» ενδεχοµένως ή, επί το ηπιότερον, εκ του «Ανάρπαστος». Η «Ανάρπα» δεν έδρασε στα κουτουρού, που λένε. Είναι σωµατείο πολιτικό, που κινείται ιδεολογικά στην Αριστερά της Αριστεράς της Κεντροαριστεράς. Και αποφάσισε να τειχίσει την αίθουσα «Λεονάρντο» του Πολυτεχνείου για να εµποδίσει την πρόσβαση στους ανταγωνιστές της. Οι ανταγωνιστές της είναι η «Χ.Α.Μ.Α.Σ» –Χηµικών Ανεξάρτητων Μηχανικών Αριστερή Συσπείρωση–, ο Α.Χ.Μ.Ε.Τ. –Ανεξάρτητος Χώρος Μεταλλειολόγων– και το Α.Ρ.Α.Χ.Τ.Ο. – Αριστερός Ανεξάρτητος Χώρος Τοπογράφων. Τα αρκτικόλεξα δεν είναι δικής µου εµπνεύσεως. Ολοι αυτοί τώρα, και µερικοί αναρχικοί επιπλέον, διεκδικούσαν την ψιλή κυριότητα του χώρου «Λεονάρντο». Αυτός είχε δηµιουργηθεί για να πραγµατοποιούνται εκδηλώσεις. Οµως η πανδηµία δεν επιτρέπει εκδηλώσεις και η φύση δεν ανέχεται τα κενά. Οπότε, την περασµένη άνοιξη, η πανίδα της Αριστεράς της Αριστεράς εισέβαλε στον χώρο και έπειτα από µια σύντοµη αλλά ουσιαστική µάχη µε οµάδα αναρχικών απεχώρησε αφήνοντάς τον ηµικατεστραµµένο. Μεσολάβησε το καλοκαίρι, οι άνθρωποι πήγαν διακοπές, άλλοι στην Ικαρία, άλλοι στη Γαύδο, του δε φθινοπώρου επελθόντος συνήλθον για να αποφασίσουν πώς θα τον προστατεύσουν από µελλοντικούς καταπατητές. Επέλεξαν την πιο τίµια οδό. Να κτίσουν έναν τοίχο. Μετέφεραν ενάµιση τόνο άµµο και τα απαραίτητα τούβλα και µε το µυστρί και το πηλοφόρι άρχισαν το κτίσιµο.
Πλην όµως, παρέλειψαν τα τυπικά. ∆εν κατέθεσαν σχέδια στην πολεοδοµία για να πάρουν τη σχετική άδεια. Σκέφτηκαν ίσως ότι, προκειµένου να µπλέξουν µε τη γραφειοκρατία, καλύτερα να προχωρήσουν και να περιµένουν κάποια ευεργετική διάταξη για να το νοµιµοποιήσουν. Στο κάτω-κάτω, δεν είναι δασική έκταση. Μια αίθουσα του Πολυτεχνείου είναι. Και το Πολυτεχνείο, ως γνωστόν, είναι ιδιοκτησία των φοιτητών του, οι οποίοι µε τη σειρά τους είναι ιδιοκτησία των παρατάξεών τους. ∆εν ξέρω αν κατέδωσαν το αυθαιρετάκι οι γείτονές τους, ο Αχµέτ ή η Χαµάς. Πάντως, την ωραία αυτή ιστορία την «απογείωσε», όπως λένε οι κριτικοί, η τελευταία λεπτοµέρεια. Μαζί µε την αστυνοµία παρενέβη και η πολεοδοµία για να βεβαιώσει την παράδοση και να δώσει εντολή για την άµεση κατεδάφιση του µνηµείου. Αλλιώς, ο εισαγγελέας θα εγκαλούσε τους αστυνοµικούς για παράνοµη κατεδάφιση. Η ωραία αυτή ιστορία, πάντως, οφείλουµε να παραδεχθούµε ότι αναβαθµίζει τη δράση των ποικίλων οργανώσεων. Και δείχνει µια τάση εξοµάλυνσης των σχέσεών τους µε τη νοµιµότητα, µια ελαφριά σοσιαλδηµοκρατική στροφή θα έλεγα. Παλαιότερα τείχιζαν καθηγητές για να αποφύγουν τις εξετάσεις. Τώρα τειχίζουν χώρους για να τους χρησιµοποιήσουν για εκδηλώσεις. Είναι κρίµα, πάντως, µια απλή οικοδοµική παράβαση να αναστείλει τον δηµιουργικό οίστρο των παιδιών.