Σοβαρότητα, ρεαλισμός και εξοστρακισμός

Κάποιοι επανειλημμένως επισημαίνουν την ανάγκη ευρύτερων συναινέσεων, οι οποίες δεν μπορεί παρά να επιτυγχάνονται στη βάση της υπέρβασης κομματικών γραμμών και ιδεοληψιών.

Πρόσφατα, ο οικονομολόγος και πρώην υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Λιάκος, επέκρινε την ανακοίνωση του πρωθυπουργού για την παροχή επιπλέον μισού μισθού σε χιλιάδες υγειονομικούς, καθώς και 250 ευρώ σε χαμηλοσυνταξιούχους και άτομα με αναπηρία.

Σε άρθρο του στο k-Report, έκανε λόγο για «μέρισμα» με δανεικά και για πάθημα που δεν γίνεται μάθημα. «Το πολιτικό σύστημα έχει μπει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και οτιδήποτε φαντάζει ως φιλολαϊκό μέτρο γίνεται αποδεκτό με ενθουσιασμό, με την όποια κριτική να περιορίζεται στο εύρος και την εκάστοτε περίμετρό του», έγραψε και συμπλήρωσε: «Τα λάθη των προηγούμενων δεκαετιών από ό,τι φαίνεται δεν μας έχουν γίνει διδάγματα, ενώ επιπρόσθετα δεν συνειδητοποιούμε ότι τέτοιες αποφάσεις ενδεχομένως να αδυνατίζουν τη θέση μας στην επικείμενη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Οποιος δε αναδεικνύει αυτή τη διάσταση απειλείται με εξοστρακισμό, για να θυμηθούμε μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου».

Για κάποιους, ο κ. Λιάκος με τον προβληματισμό του για το εάν υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια για τα κοινωνικά μέτρα της κυβέρνησης, «βγήκε στην κυβέρνηση από τα δεξιά».

Ο βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Τσίπρας υποστήριξε ότι ακόμη και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα ήταν πιο μετρημένος και εκτίμησε πως «τέτοιες αντιλήψεις ίσως να μην έχουν καμία θέση στον ΣΥΡΙΖΑ».

Το αντίθετο ισχύει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά να επιστρέψει κάποια στιγμή στην εξουσία, έχει ανάγκη από «τέτοιες αντιλήψεις». Ευτυχώς για τη χώρα, στα δύσκολα του 2015 υπήρχαν στην τότε κυβέρνηση άνθρωποι όπως ο Δ. Λιάκος ή ο Γ. Χουλιαράκης.

Δεν έχει τόση σημασία εάν έχει δίκιο ή όχι ο κ. Λιάκος. Αυτό που έχει σημασία είναι πως ένα κόμμα –είτε της Αριστεράς είτε της Δεξιάς– που θέλει να κυβερνήσει, πρέπει να αντέχει, ή μάλλον έχει ανάγκη, τις φωνές του ρεαλισμού, που αναδεικνύουν τις δύσκολες αλήθειες και τολμούν να διαφοροποιούνται από τη συχνά μονοδιάστατη

Ο Λιάκος, ο Σόιμπλε και τα κεντρώα χαρακτηριστικά του Μητσοτάκη.

ιδεολογικά φορτισμένη κομματική γραμμή.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα τον ΣΥΡΙΖΑ, εάν θέλει να αυτοπεριοριστεί στην «καθαρόαιμη» αριστερή τάση και στάση, μπορεί να το κάνει. Μπορεί ακόμη και να επιστρέψει στο κόμμα διαμαρτυρίας του 3%. Αν, όμως, θέλει να κυβερνήσει ξανά, πρέπει να κάνει ανοίγματα προς την άλλη κατεύθυνση, προς τον χώρο του Κέντρου.

Το έκανε με επιτυχία η Νέα Δημοκρατία, σε σημαντικό βαθμό χάρη στα κεντρώα χαρακτηριστικά της ηγεσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τα οποία η σημερινή κυβέρνηση κατάφερε να προσελκύσει ευρύτερες δυνάμεις πέραν της παραδοσιακής Δεξιάς.

Τα κόμματα κινούνται προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Κάποιες επιλογές διευρύνουν την απήχησή τους, άλλες την περιορίζουν.