Ο καλύτερος αρτεργάτης... Ο

Κύριε διευθυντά

κ. N. Bατόπουλος στο εξαιρετικό κείμενό του της 17/10, δεν μας έδωσε μόνο τη συναρπαστική βιογραφία του δημιουργού της ΜΙΣΚΟ Λευτέρη Μαντζίκα. Mας παρέδωσε, επίσης, το πορτρέτο –υπόδειγμα ενάρετου εμπορίου τής, ούτω καλουμένης, «πεφωτισμένης, γόνιμης ιδιοτέλειας»– που κατά τίποτα δεν θυμίζει τον σημερινό καπιταλισμό των funds, της αποεπένδυσης και του deal making.

Μια πινελιά στη φιλοτέχνηση αυτού του πορτρέτου, η επαγγελματική μου ανάμνηση, που ακολουθεί:

Προ δεκαετιών, ως νεαρό τραπεζικό στέλεχος, είχα επισκεφθεί εμβληματική εταιρεία - ηγέτιδα του

κλάδου της. Περιμένοντας μέχρι να με δεχθούν, με πλησίασε ένας παλιοκαιρινός πρεσβύτης, ο οποίος, αφού με καλημέρισε, άρχισε να εκθειάζει την εταιρεία, αναφερόμενος στο παρελθόν της, με το οποίο συχνά πυκνά ανεμείγνυε και το δικό του.

«Εμένα που με βλέπεις, ήμουν ο καλύτερος αρτεργάτης της Σμύρνης...», μου είπε σε μια στιγμή, που ίσως του πέρασε από το μυαλό ότι δεν μου γέμιζε το μάτι.

Οταν, πάνω στην κουβέντα, ήρθαν οι άνθρωποι τού ραντεβού μου και χρειάστηκε να μου συστήσουν τον... «καλύτερο αρτεργάτη της Σμύρνης», αποδείχθηκε πως αυτός δεν ήταν άλλος από τον αρχικό ιδρυτή της εταιρείας. Ο οποίος, δίκην αγαθού πνεύματος, περιεφέρετο

ολημερίς ανά τους χώρους της εταιρείας. Πώς σας φαίνεται αυτό το «ο καλύτερος αρτεργάτης»; Αντί άλλης ιδιότητας, διάκρισης, πρωτιάς, αυτό που κατεγράφη ανεξίτηλα στα γερασμένα εγκεφαλικά κύτταρα του γηραιού δημιουργού ήταν αυτό το «ο καλύτερος», που, ακριβώς, του επέτρεπε κάποτε να παράγει αυτός το καλύτερο προϊόν της αγοράς. Στη συνείδησή του, αυτή η πρωτιά ήταν που έφερε όσα επακολούθησαν, εργοστάσια, τίτλους, τιμές, πλούτη, απλώς ως παρεπόμενα...

Θερμή παράκληση προς τους επιστολογράφους της «Καθημερινής». Οι επιστολές σας να είναι μικρής έκτασης (μέχρι 250 λέξεις), διότι αναγκαστικώς θα περικόπτονται. Αποστολή στο e-mail: epistοles@kathimerini.gr

ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ Βούλα