Εχει τόση δύναμη η Εκκλησία;

Ενδεχομένως η Εκκλησία να έχει και πολύ μεγαλύτερη δύναμη από αυτήν που υποθέτουμε. Πόθεν προκύπτει αυτό; Αν κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε πως οι Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρ. Παπανδρέου και ο Αλ. Τσίπρας επέλεξαν να διατηρήσουν αρμονικές τις σχέσεις τους με την Εκκλησία, αν και θα μπορούσαν να κινηθούν διαφορετικά. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε την ηθική νομιμοποίηση το 1974, με συντακτική πράξη, να αντικαταστήσει τον τότε Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, που ήταν επιλογή της χούντας του Ιωαννίδη. Δεν το έκανε, γιατί έκρινε πως οι ομαλές σχέσεις της πολιτικής εξουσίας με την Εκκλησία αποτελούσαν σταθεροποιητικό παράγοντα για τη νεότευκτη δημοκρατία μας.

Ο Ανδρ. Παπανδρέου, όταν ο αείμνηστος Αντ. Τρίτσης συγκρούσθηκε με τον μακαριστό Σεραφείμ, τον απομάκρυνε από την κυβέρνηση, ενώ η πολιτεία ανέλαβε τη μισθοδοσία των κληρικών. Επί ΠΑΣΟΚ του Ανδρ. Παπανδρέου οι κληρικοί έγιναν δημόσιοι υπάλληλοι. Ο Αλ. Τσίπρας, ως γνωστόν, απέπεμψε το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και της ανανεωτικής Αριστεράς Ν. Φίλη, όταν το απαίτησε η Εκκλησία. Ο ηγέτης της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα μπορούσε κάλλιστα να πολιτευθεί, επί του προκειμένου θέματος, με βάση τις πάγιες θέσεις αυτού του χώρου. Δεν το έπραξε όμως. Υπολόγισε το πολιτικό κόστος. Απεναντίας, ο Κ. Σημίτης όταν συγκρούσθηκε με την Εκκλησία για τις ταυτότητες, μπορεί να κατήγαγε μια κοινοβουλευτική νίκη, υπέστη όμως πολιτική ήττα, καθώς εκατομμύρια πιστοί, με τις «λαοσυνάξεις» σε όλη την Ελλάδα, αποδυνάμωσαν την κυβέρνησή του στο ξεκίνημα της δεύτερης τετραετίας.

Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που βάλλουν σήμερα κατά της Εκκλησίας είναι είτε σέχτες της Αριστεράς είτε διανοούμενοι προερχόμενοι από ετερόκλητα ιδεολογικά ρεύματα, δηλαδή συλλογικότητες και άτομα που δεν έχουν τίποτα να χάσουν «πουλώντας» αντικληρικαλισμό.

Από πού αντλεί αυτή τη δύναμη η Εκκλησία; Στη δεκαετία του '80, παλαίμαχος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είπε, μιλώντας στους νέους του κόμματός του: «Γνωρίζετε καμιά παράταξη που να έχει σε κάθε χωριό και πόλη, γραφεία, γραμματέα, επαγγελματικά στελέχη και φίλους που κάθε Κυριακή προσέρχονται εθελοντικά για την καθοδήγησή τους; Μόνον η Εκκλησία τα έχει όλα αυτά».

Κάπως έτσι εξηγούνται οι διαχρονικά άριστες σχέσεις των κομμάτων εξουσίας με την Εκκλησία.