Συνεχίζεται η κόντρα ΗΠΑ - Κίνας για τον έλεγχο εισηγμένων
Η Ουάσιγκτον απαιτεί στοιχεία για το ιδιοκτησιακό καθεστώς ξένων εταιρειών
Τη διαγραφή τους από τους δείκτες της αμερικανικής χρηματιστηριακής αγοράς αντιμετωπίζουν όσες ξένες εταιρείες δεν συμμορφώνονται με την απαίτηση των αμερικανικών αρχών για ενδελεχή έλεγχο των εταιρειών που κρατάνε τα λογιστικά τους βιβλία και του ιδιοκτησιακού τους καθεστώτος και προπαντός αν δεν ενημερώνουν τις αμερικανικές αρχές κατά πόσον ανήκουν στην κυβέρνηση άλλου κράτους. Με προφανή στόχο τις κινεζικές εταιρείες, η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) τροποποίησε και οριστικοποίησε χθες τους κανόνες που της επιτρέπουν να απαγορεύει τη διαπραγμάτευση μετοχών ξένων εταιρειών εισηγμένων στην αμερικανική αγορά, αλλά και να τις διαγράφει από τους αμερικανικούς δείκτες. Η είδηση συμπίπτει με την αποχώρηση της κινεζικής Didi, αντίστοιχης της Uber, από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, που οφείλεται όμως στην εκστρατεία του Πεκίνου κατά των τεχνολογικών κολοσσών.
Πρόκειται για τους κανόνες που θεσπίστηκαν το 2020, έπειτα από αλλεπάλληλες περιπτώσεις άρνησης των κινεζικών αρχών να ανταποκριθούν στο αίτημα για έλεγχο των λογιστικών εταιρειών κινεζικών επιχειρήσεων εισηγμένων στην αμερικανική αγορά. Αν και είναι απολύτως σαφές ότι η κίνηση εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια της Ουάσιγκτον να αναχαιτίσει την επέλαση των κινεζικών εταιρειών και ειδικότερα όσων υποψιάζεται ότι ελέγχονται από το Πεκίνο, ο πρόεδρος της SEC, Γκάρι Γκένσερ, επικαλέστηκε τον νόμο Σαρμπάνις - Οξλεϊ του 2002. Οπως τόνισε ο κ. Γκένσερ, ο εν λόγω νόμος επιβάλλει «σε όποια εταιρεία ενδιαφέρεται να εισάγει μετοχές της στην αμερικανική αγορά, να επιτρέψει στις αρχές των ΗΠΑ να ελέγξουν όποια εταιρεία κρατάει τα λογιστικά της βιβλία». Ο κ. Γκένσερ προσέθεσε μάλιστα πως εφεξής «οι κανόνες επεκτείνουν την αποστολή της SEC, που έχει αναλάβει την προστασία των επενδυτών». Πράγματι οι επενδυτές θα μπορούν εφεξής να εντοπίζουν ποιες ξένες εταιρείες εισηγμένες στην αμερικανική αγορά δεν επιτρέπουν έλεγχο των λογιστών τους.
Σύμφωνα πάντως με τον Μπρένταν Αχερν, υπεύθυνο επενδύσεων στην Krane Shares που διαχειρίζεται μετοχές και τίτλους κινεζικών επιχειρήσεων, «οι κινεζικές εταιρείες γίνονται έτσι όμηροι αυτής της δύσκολης κατάστασης, καθώς είναι οι κινεζικές αρχές που αρνούνται τον έλεγχο των λογιστών και όχι οι ίδιες οι εταιρείες». Εξηγεί επίσης πως το θέμα έχει πολιτικοποιηθεί, καθώς όλες αυτές οι κινεζικές εταιρείες ελέγχονται από τις τέσσερις μεγαλύτερες στον κόσμο εταιρείες ορκωτών λογιστών, αλλά «ακολουθώντας την κινεζική νομοθεσία οι αρχές δεν επιτρέπουν να σταλεί στις αμερικανικές αρχές το περιεχόμενο του λογιστικού ελέγχου». Καταλήγει έτσι πως πρόκειται απλώς για «μια σύγκρουση ανάμεσα στην κινεζική νομοθεσία και την αμερικανική και θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί σε επίπεδο ανώτερο εκείνου των ρυθμιστικών αρχών, ίσως μεταξύ εκπροσώπων εμπορίου των δύο χωρών».
Σε ό,τι αφορά την κινεζική Didi, που είχε θεωρηθεί η επιτυχέστερη νεοφυής εταιρεία στον κόσμο, πρόκειται να εγγραφεί στην αγορά του Χονγκ Κονγκ. Η είδηση οδήγησε τον δείκτη Hang Seng εταιρειών υψηλής τεχνολογίας του Χονγκ Κονγκ σε απώλειες 2,7%, με την Alibaba να σημειώνει πτώση 5,3% και την Tencent πτώση 3,2%. Η συγκυρία δεν είναι τυχαία, καθώς είναι αμοιβαία ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Πεκίνο η καχυποψία των αρχών απέναντι στις εισαγωγές εταιρειών σε χρηματιστηριακούς δείκτες του αντίπαλου δέους. Το Πεκίνο επιχειρεί, άλλωστε, να ασκήσει πολύ μεγαλύτερο έλεγχο τόσο στην Didi όσο και γενικότερα στους τεχνολογικούς κολοσσούς της Κίνας. Κι ενώ μερίδα αναλυτών του κλάδου έχει σπεύσει να επικροτήσει την επιβολή αυστηρών ρυθμίσεων στην Κίνα με στόχο την πάταξη της μονοπωλιακής συμπεριφοράς, αλλά και την προστασία των καταναλωτών, πολλοί άλλοι εκφράζουν φόβους ότι η εκστρατεία του Πεκίνου θα υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα των δυναμικά αναπτυσσόμενων τεχνολογικών κολοσσών της χώρας. Οπως, άλλωστε, επισημαίνει μερίδα αναλυτών, η επιθετική αυτή εκστρατεία του Πεκίνου κατά των τεχνολογικών κολοσσών έχει αφήσει εντελώς αλώβητα τα κρατικά ελεγχόμενα μονοπώλια της Κίνας τα οποία ελέγχουν τους ζωτικούς τομείς της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών και του τραπεζικού συστήματος.
Οι κινεζικές επιχειρήσεις γίνονται όμηροι αυτής της κατάστασης, καθώς είναι το Πεκίνο που αρνείται την ενημέρωση και όχι οι εταιρείες.